کد خبر:
292175
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ يکشنبه ۲۰ شهريور -
05:58
سخن مدیرمسئول
آب دریا شیرین می‌شود؟
علی‌اکبر بهبهانی
از ده‌ها‌سال‌پیش که کارشناسان هشدار می‌دادند کم‌آبی و بی‌آبی و به‌دنبال آن خشک‌سالی در راه است، کمتر کسی می‌توانست پیش‌بینی کند که در چهارمحال‌و‌بختیاری با کوه‌های سر‌به‌فلک‌کشیده، هوای خنک، رود سامان، چشمه‌های پرآب نشئت‌گرفته از کوهرنگ که در تابستان هم هوای آن بوی برف می‌دهد و حتی کهگیلویه‌وبویراحمد باآن‌همه وفور برف و باران و درنهایت همدان همیشه خنک که زمستان‌های پربرف و باران دارد، مردم چشم‌به‌راه آمدن تانکرهای آب باشند! تا اینجا این مقدمه به ما می‌گوید که در مصرف آب اسراف کرده‌ایم و با حفر چاه‌های عمیق، به‌خاطر به‌دست آوردن سبزی‌خوردن، آن‌قدر به زمین جور و جفا کرده‌ایم که تمام سفره‌های زیرزمینی، خالی از آب شده و رانش‌های زمین هم امنیت جانی ما را به‌مخاطره انداخته است؛ تا توانستیم جنگل‌ها، مراتع و سرسبزی‌ها را به زمین بایر تبدیل کردیم و بر زمین تا توانستیم بی‌وفایی کردیم؛ تا‌جایی‌که سروناز بهبهانی شاعر معاصر گفته است: «دلم به‌وسعت تنهایی زمین، تنگ است». به‌هر‌حال از مقدمه بگذریم. چون کشور ما، به‌ویژه در مرکز کشور، در تعدادی از استان‌ها با مشکل بی‌آبی و حتی کمبود آب برای آشامیدن، مواجه است، نغمه‌هایی ساز شده که باید آب دریا را شیرین کنیم و از‌طریق لوله‌کشی، به شهرستان‌ها آب برسانیم که به‌نظرمی‌رسد مثل همیشه، پاره‌ای‌از‌افراد ناوارد و ناآشنا به محیط‌زیست، از روی دلسوزی، پیشنهاد انتقال آب دریا را به تصفیه‌خانه‌هایی داده‌اند که ایجاد می‌کنیم تا آب شور دریا را شیرین و قابل‌استفاده کنند؛ اما آیا این دوستان که متعدداً این پیشنهاد را تکرار می‌کنند، فکر کرده‌اند برای انتقال آب به مسافتی حدود 1000کیلومتر در مرکز کشور، به چه امکاناتی نیازمندیم؟ به‌یقین پاسخ منفی‌ست. ما حتی امکانات لازم را در کناره‌های خلیج‌فارس در بوشهر و هرمزگان و ارومیه هم نداشتیم که آب شور را به شیرین مبدل کنیم؛ بنابراین، اگر پیشنهاداتی از‌این‌دست، از کارشناسان خبره و ورزیده به دولت جمهوری اسلامی ایران ارائه شود، باید در مجمع افراد تحصیل‌کرده در حوزه آب و محیط‌زیست و کارشناسان زبده درارتباط‌با مسائل شهری، مورد‌بحث قرار گیرد تا با بررسی دقیق و همه‌جانبه، پروژه‌ای با این وسعت و عظمت، به سرنوشت تعدادی از سدهای ایجاد‌شده در کشور دچار نشود که کارشناسان ناوارد نشستند و برخاستند و طرح ایجاد سد گتوند را دادند و در اندک‌مدتی، سد ایجاد‌شده تمام نمک‌های بالای کوه را وارد آب شیرین مصرفی مردم کرد؛ تا‌جایی‌که موجب خشک‌شدن درختان انبوه و هورالعظیم شد که از‌نظر انسانی و مالی و زیان وارده به کشت و زرع کشاورزان، موجب نابودی کشاورزی شده است؛ درنتیجه باید برای پروژه‌ای با این عظمت که بتواند آب مصرفی چند استان جنوبی که دچار خشک‌سالی شدید و کمبود آب شده‌اند را تأمین کند، لوله‌کشی صورت گیرد که طول آن به 1000کیلومتر می‌رسد. بدیهی‌ست؛ بر روی کاغذ و گفتن به‌صورت شفاهی، بسیارساده می‌نماید؛ اما باید به‌وسعت و تجهیزات و تدارکات لازم برای ایجاد 1000کیلومتر لوله‌کشی، نیز توجه داشت که به میلیاردها‌دلار ارز نیاز دارد و در‌این‌وضعیت، با‌توجه‌به تحریم‌ها و اوضاع‌و‌احوال اقتصادی جمهوری اسلامی ایران، کار ساده‌ای نیست؛ اما به‌هر‌حال شدنی‌ست؛ یعنی اگر هزینه برآورد‌شده موجود باشد، می‌توان با شرکت‌های معتبر جهانی که خود سرمایه‌گذار آن باشند این‌کار سخت را بسیار آسان نمود. اینک مانند همه هم‌وطنان نجیب ایرانی آرزو می‌کنم که کشورمان در تمام زمینه‌ها همچنان در عرصه بین‌المللی موفق و مؤید باشد.