کشتی؛ ورزش اول، شکست

خبر تلخ است؛ سنگین است. خبر سنگین‌تر از تلخی‌ست... بالاخره رسیده بود بلایی ولی به خیر نگذشت! داستان امروز قصه پرغصه کشتی‌ست که طی حداقل چهاردهه اخیر، شکستی به این سنگینی را متحمل نبوده است. آخر ورزش کشتی، ورزش اول و مدال‌آور کشور ماست و قدمت آن به شش‌هزار سال تاریخ ایران می‌رسد که پاره‌ای‌از‌اوقات روح تقدس گرفته و از دل آن، پهلوانان کشور طلوع می‌کنند. پهلوانی که باید ملبس به بسیاری از محسنات باشد و در آن از مروت، مردانگی، بزرگ‌منشی، گذشت، بردباری و بالاخره لوطی‌گری نشانه‌های فراوان دیده شود؛ درعین‌حال جماعت نیز آن‌را همیشه با احترام می‌نگرند. در مسابقات آسیایی و المپیک کسب چهار یا پنج مدال طلا، اثرش از قهرمانی در مسابقات پربیننده فوتبال بیشتر خواهد بود. در مسابقات باشگاهی کشورمان، ظرفیت سالن از یک‌روز‌ قبل از مسابقه با فروش بلیت آن تکمیل می‌شود. از‌نظر بودجه، تشریفات، شرایط مسابقه و تماشاچی، این ورزش دارای ویژگی‌هایی‌ست که خاص کشور ماست. چون ایرانیان را اعتقاد بر این‌است‌که ابداع کشتی به‌سبک امروزی، جزئی از تاریخ خاص ایرانیان باستان و کشور ایران است که در درازای تاریخ ملل، یکی از ورزش‌هایی‌ست که در کشورهای روسیه، آمریکا و ایران به آن توجه بسیاری می‌شود. شاید شکست تیم کشتی ما در مسابقات جهانی اخیر که روسیه نیز از حضور در این مسابقات که در سطح جهانی برگزار می‌شد، محروم بود، جای تأمل و تفکر دارد؛ چرا‌که وقتی سطح مسابقات در حد نازلی برگزار شده باشد، شکست تیم ملی جمهوری اسلامی، سوال‌برانگیز است. از جمله در کشتی فرنگی، مدت‌هاست که کادر مربیان و سرپرستان آن بدون تغییر مانده است؛ درنتیجه با‌وجودی‌که مربی بسیار ورزیده و کاردان عهده‌دار آن است، اما در ورزش نیز مانند بقیه هنرها و تکنیک‌ها، دائماً به کمک تجهیزات فنی و آزمایشگاهی، افراد با یافته‌های جدید آشنا می‌شوند و درنتیجه باید از نیروهای تازه‌نفس استفاده شود تا از قافله جهانی عقب نمانیم. البته در رأس فدراسیون، یک چهره قهرمان که در سطح جهان دارای افتخار و اشتهار بسیاری‌ست، قرار دارد که از دست‌بر‌قضا، تحصیل‌کرده دکتری تربیت‌بدنی بوده و هنوز جوان و دارای انرژی سرشار است؛ اما چه‌بسا بسیاری از انرژی این قهرمان، صرف مسائل سیاسی و حتی رویارویی و مخالفت با معاونت وزارت ورزش است که تضاد بسیاری با هم دارند و اغلب بگومگوهای این دو‌نفر، علنی و حتی نقل‌شده در شبکه‌های مجازی‌ست و چون این اختلافات حاکم بر ورزش شده است، فرصت ابتکار و نوآوری را از فدراسیون کشتی گرفته است و درنتیجه شکست اخیر را باید تا اندازه‌ای به‌خاطر اختلافات موجود دانست. گو‌اینکه نباید از حق بگذریم که بودجه فدراسیون و کمک‌های مختلفی که از نهادها و سازمان‌های مختلف و حتی پاره‌ای‌از‌افراد علاقه‌مند به کشتی، به این فدراسیون می‌شود، آن‌را از نظر مالی، در‌مقایسه‌با سایر ورزش‌ها، برخوردار از شرایط بهتری کرده است و اوضاع مالی این فدراسیون درخور توجه و مناسب است و از‌نظر برگزاری مسابقات بین‌المللی کشتی و حضور در تورنمنت‌های جهانی و حتی رویدادهای چند کشوری، نیز تیم ما چیزی کم ندارد؛ چراکه کشتی‌گیران ما مرتباً در‌حال اجرای مسابقه و آشنایی با فنون مختلف قرار دارند و نباید شکست اخیر را نیز به عدم اجرای مسابقات تدارکاتی مرتبط دانست؛ بنابراین شاید یک خانه‌تکانی جدی برای کشتی ما ضروری‌ست تا این ورزش ملی و باستانی که در گوشه‌گوشه کشور طرفداران زیادی دارد، همچنان بر تارک مسابقات کشتی جهانی، آسیایی و المپیک بدرخشد و بتوانیم پرچم پرافتخار کشورمان را برای همیشه در صحنه مسابقات به اهتزاز درآوریم. در پایان چه خوب می‌شد اگر از قهرمانان و افتخارآفرینان گذشته این رشته ورزشی در لباس مشاور و همراه استفاده می‌شد تا تجربیات ارزنده آنان در طبق اخلاص برای مسئولین و ورزشکاران کشتی قرار بگیرد.