کد خبر:
292261
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ سه شنبه ۱۲ مهر -
07:30
سخن مدیرمسئول
افزایش بهره بانکی و اثرات مخرب آن
علی‌اکبر بهبهانی
اگر بپذیریم که ویروس کرونا در سه‌ساله‌اخیر، اقتصاد جهانی را به‌مخاطره جدی انداخته است، بسیاری از کشورها، اثرات تخریبی این ویروس را علاوه‌بر تلفات جانی و بهداشتی و سلامت جسمی، در‌زمینه اقتصادی هم چشیده‌اند که هنوز عوارض آن مانع و رادع رشد کشورها شده است. اگر ازنظر آماری به زیان وارده بر کشورها از بُعد کمّی دقت کنیم، تقریباً همه کشورهای جهان با مشکلات آن درگیر هستند؛ حتی کشوری چون چین کمونیست که به‌شدت اقتصاد پیشرفته و فراگیری داشته است و رشدی دو‌رقمی را تجربه کرد نیز اسیر اخلال جدی ناشی‌ازاین ویروس شد که موجب شد اقتصاد این کشور هم سیر نزولی را طی کند. ازنظر همگانی، بیش از 90درصد مردم این کره خاکی، با مصائب مالی شدیدی روبه‌رو شده‌اند که سایه فقر را بر جهان گسترده کرده است. در‌این‌وضعیت کشورها ناچار شده‌اند با افزایش بهره بانکی، به فکر جبران و تزلزل اقتصاد خود برآیند. در‌این‌میان آمریکا به‌عنوان کشوری که رشد مثبت و منفی اقتصادی آن به‌واسطه ارتباط پولی، مستقیماً بر روی همه کشورها اثرگذار می‌شود، ناچار شده است که نرخ بهره بانکی را بالا و بالاتر ببرد که بلافاصله کشورهای آسیایی و اروپایی به‌تبعیت‌از این حرکت آمریکا، بهره بانکی را افزایش داده‌اند که اثرات مخرب این افزایش، بسیاری از کشورهای توسعه‌نیافته و حتی عقب‌افتاده را نیز با بحران شدید غذایی روبه‌رو کرده است؛ تا‌جایی‌که بسیاری از کشورها در‌معرض قحطی و گرسنگی قرار گرفته‌اند. ادامه این‌وضعیت، تورمی ناخواسته را بر همه کشورها تحمیل کرده که چون افزایش بهره بانکی برای توازن به چند‌ماه و حتی یک‌سال وقت نیاز دارد، فشار بر مردم بسیار بیشتر شده است و تنها حاصل آن، افزایش تورم و به‌تبع‌آن گرانی و کمبود سایه گسترده‌ای را بر تمامی جهان هستی تحمیل کرد. اینک که کرونا پس‌ازمدت‌ها، شدت اثرات وجودی‌اش را از دست داده است، امید می‌رود در چندماه‌آینده و به‌مرور، اقتصاد لرزان اغلب کشورها، به نوعی‌از‌ثبات دست پیدا کنند؛ و اما در کشور عزیز ما، افزایش بهره بانکی، باعث کسادی بازار کسب‌و‌کار شده است. بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی بخش دولتی و خصوصی که مشکلات افزایش حقوق، افزایش بیمه و ده‌ها مشکل و گرفتاری گوناگون را به‌سختی تحمل می‌کنند، برای رهایی از این گرفتاری، ترجیح می‌دهند قید کار و کارخانه را بزنند و با فروش کارخانه و فعالیت کار و حرفه و کسب، ازنظر روحی و جسمی، استراحت و آسودگی‌خاطر فوق‌العاده‌ای پیدا کنند؛ درنتیجه برای دریافت سود کلان ماهانه در بانک‌ها انباشت سپرده‌گذاری می‌کنند. بدیهی‌ست؛ ادامه استفاده از این‌روش که نوعی مسکن کوتاه‌مدت به‌شمار می‌رود، به‌مرور باعث فلج شدن اقتصاد کشور شده و هزاران‌نفر بر شمار زیاد بیکاران، اضافه می‌کند. در‌این‌میان بانک‌های مرکزی کشورها، به‌جهت جبران اثرات مخرب طولانی‌مدت، هر‌روز به ارائه فاکتورهای تشویقی ازقبیل قرعه‌کشی ماشین، افزایش سود بیشتر، پرداخته و سپرده‌گذاران را به شوق می‌آورند تا بر میزان سپرده خود اضافه کنند. اگرچه این مسکن‌ها، مداوا کننده اقتصاد نیستند؛ اما تشکیل موقت را باعث می‌شوند؛ و اما نسخه‌ای که مناسب کشور ما باشد، ایجاد کارگاه‌های کوچک زودبازده است که دارای چندین حسن است که نخستین آن، ایجاد اشتغال برای سیل زیاد بیکاران است که وجود آن باعث عدم امنیت روحی و جسمی جامعه شده و منجر به مفاسد می‌شود. دومین حسن ایجاد این کارگاه‌ها، تولید بیشتر در‌زمینه کارهای تولیدی‌ست که کشور را از واردات بسیاری از کالاها رهایی می‌بخشد و بالاخره سومین ویژگی مطلوب آن، این‌است‌که موجب تشویق افراد برای ایجاد کارگاه‌های دیگر می‌شود که پس‌از‌مدتی، این کارگاه‌های کوچک، با تولید بیشتر، ما را از واردات بسیاری از کالاهای بی‌کیفیت خارجی بی‌نیاز می‌کنند و در‌نهایت شکوفایی اقتصادی کشور را موجب می‌شود.