کد خبر:
292304
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۱ جمعه ۲۲ مهر -
23:49
سخن مدیرمسئول
وام بانک‌ها نوعی بهره‌کشی‌ست
علی‌اکبر بهبهانی
بارها از خود سؤال می‌کنم آیا کشور ما نیاز به این‌همه بانک و صندوق‌های قرض‌الحسنه دارد که همه‌روزه شاهد روئیدن بانکی جدید یا صندوق هستیم که با یک سرمایه جزئی آغاز‌به‌کار می‌کنند و پسازمدتی صاحب میلیاردها‌تومان سرمایه می‌شوند و بلافاصله مبادرت به ساخت و خرید برج‌های بزرگ می‌کنند؟ از‌دست‌بر‌قضا، این‌همه ثروت را از‌طریق سرمایه‌گذاری مردم و اعطای سودهای سپرده ناچیز به‌دست می‌آورند و این حکایتی‌ست که صدها‌سال است در کشور ما دنباله‌دار شده و چون متأثر از تحریم‌ها، تقریباً کارهای اقتصادی و عمرانی در حداقل ممکن در کشورمان صورت می‌پذیرد، بانک‌ها ترجیح می‌دهند با سپرده‌های مردم سپرده‌گذار، کاروکاسبی کنند و این مسیری‌ست ناعادلانه که بانک‌ها در‌طول حیات از مردم بهره‌کشی می‌کنند. باز‌هم باید گفت که معامله‌ای‌ست یک‌سر‌برد و برنده آن بانک‌ها هستند و اما مردم هم چاره‌ای ندارند جز سپردن سرمایه خود به این بنگاه‌های معاملاتی که اغلب سرمایه خود را از‌طریق سرمایه‌گذاری در ایجاد شرکت، کارگاه تولیدی، فروش محصولات وطنی تولیدی به مردم کشور که از قبل این فعالیت‌ها، هزاران‌نفر را شاغل کرده‌اند و هزاران شغل و حرفه موازی آن‌هم ایجادشده که کارکنان بسیاری از‌این‌راه، روزگار می‌گذرانند. متأسفانه باتوجه‌به هزینه‌های بسیار خرید مواد اولیه از خارج و واردات آن به کشور، با ارز و آن‌هم قیمت‌های کاذب ارز و همچنین مشکلات ناشی از بیمه‌های تأمین اجتماعی که باید کارگران را تحت‌پوشش آن قرار دهند و معمولاً در اختلافات بین کارگر و کارفرما، باب شده است که در دادگاه‌های کار، معمولاً جانب کارگر را ببینند، سرمایه‌گذاران بهتر دیده‌اند که خود را از این مشکلات برهانند و از این‌همه مشکل و دنگ‌و‌فنگ، مقررات دست‌و‌پاگیر، فرار کنند. پس تنها راه را گذاردن سرمایه خود در بانک‌ها می‌بینند تا بدون دردسر، سود سرمایه خود را دریافت کنند؛ اما متأسفانه بانک‌ها با این سرمایه‌ای که از مردم گردآورده‌اند، با سودهای سرشار به مردم محتاج وام می‌دهند که بهره‌کشی ناصواب است. اغلب اوقات وام‌گیرنده، پسازمدتی، سودی را که باید به بانک بدهد، از میزان وام دریافتی بسیاربیشتر شده است که ادامه آن، فقیرتر‌کردن وام‌گیرنده‌ها و ساختمان‌های سر‌به‌فلک‌کشیده برای بانک‌هاست؛ یعنی چند‌برابر‌شدن سرمایه‌ای که بانک‌های خصوصی با آن، آغاز‌به‌کار کرده‌اند و باز باید گفت که بانک مرکزی هیچ‌وقت، بر امور بانک‌ها نظارت دقیق نمی‌کند و چون این‌قبیل بانک‌ها به هیچ سازمان یا نهادی، پاسخگو نیستند، اجحاف در حق مشتریان را همچنان ادامه می‌دهند. از‌این‌ها‌گذشته، قرار بود بانک‌ها رفته‌رفته و به‌مرور، اسلامی شوند و چون در اسلام گرفتن سود حرام شمرده شده است، از‌نظر شرعی هم دریافت سودهای سرشار از مردم سپرده‌گذار، ایجاد و تلاش برای ایجاد فعل حرام به‌حساب می‌آید. به‌ویژه وقتی به مردم سپرده‌گذار 18درصد بابت سپرده‌های آنان سود می‌دهند، به‌چه‌علت باید وامی را که به مشتریان می‌دهند اغلب تا 28درصد سود و ... دریافت کنند؟ اینجاست که باید آرزو کنیم هر‌چه‌زودتر تحریم‌های ناجوانمردانه در حق دولت و مردم کشور ما پایان بگیرد تا این فاصله عمیق سود، از روی دوش مردم برداشته شود و در پناه اقتصاد سالم، مردم مجدداً رو به کارهای تولیدی آورند تا ازاین‌منظر، شمار بیکاران در کشورمان به صفر برسد و شاهد اقتصادی شکوفا برای کشور سرفرازمان باشیم؛ چون کشور و مردم ما درطول‌تاریخ، صداقت، وفاداری و وطن‌پرستی خود را متعدداً به رخ جهانیان کشیده‌اند و هرگز تسلیم زور به‌اصطلاح ابرقدرتان نشده و نخواهد شد.