جلال مقامی به‌روایتِ دوبلورهای پیشکسوت

آیین تشییع «جلال مقامی» با حضور دوبلورها و هنرمندان نام‌آشنا نظیر «ناصر ممدوح»، «ابوالحسن تهامی‌نژاد»، «محمود قنبری»، «منوچهر والی‌زاده»، «جلیل فرجاد»، «علی‌همت مومیوند»، «منوچهر زنده‌دل»، «افشین زی‌نوری»، «اردشیر منظم»؛ و «فرزاد حسنی» (مجری مراسم) برگزار شد.
ابوالحسن تهامی‌نژاد؛ صداپیشه پیشکسوت در ابتدای مراسم آهنگ «رسم زمونه» از رسول نجفیان را خواند و خطاب به «جلال مقامی» گفت: یادت می‌آید وقتی همدیگر را دیدیم دهه 60 بود و در نمایش بازی می‌کردیم. تو با هوشنگ بهشتی پشت‌صحنه آمدی. جوانی سفید، مو‌بور و بلندقد دبیرستانی بودی که گفتی دوبله هم می‌کنی. تو یکی از ستاره‌های دوبله شدی؛ «شکوه علفزار» را حرف زدی. صدای تو در همه خانه‌های ایران بود. مردم، دانستنی‌ها را از دیدنی‌های تو یاد گرفتند. سریال شرلوک هولمز را دوبله کردی با صدایی که انگار از پوست بازیگر خارج می‌شد. لیاقت داشتی که از تو ده‌ها فیلم بسازند اما فقط یکی ساختند. از تو خواستند برای فیلم صامت لورل هاردی دیالوگ اختراع کنی و فیلم صامت را به ناطق تبدیل کردی. بعد، مدیر دوبلاژ شدی و خیلی از فیلم‌هایی که مدیر دوبلاژش بودی موردتأیید تماشاگر قرار گرفت. چندسال در خدمت هنر بودی؟ بیش از 60سال و حالا‌هم تصمیم گرفتی پیش دوستان؛ چنگیز، حسن، رفعت (همسر نابغه هنرمندت) بروی. به همه‌ سلام برسان. ان‌شاءالله من هم به‌زودی به شما ملحق شوم.
محمود قنبری؛ دیگر دوبلور (صداپیشه) کشور نیز در مراسم تشییع پیکر «جلال مقامی»، گفت: جلال هم پرکشید. جای تأسف است که باید اسم همکاران قدیمی خود را با واژه مرحوم همراه کنم. جلال جای هنرمندان بزرگی همچون رابین ویلیامز و راجندرا کومار حرف زد. در فیلم‌های فارسی زیادی هم گویندگی کرد. در سال‌های اخیر به‌دلیل بیماری صدایش صلابت خودش را از دست داده بود و کمتر حرف می‌زد. این‌ها رفتند؛ ما هم می‌رویم و تنها صداست که می‌ماند.
ناصر ممدوح؛ دوبلور و بازیگر نیز در مراسم وداع با همکارش گفت: «جلال مقامی» مظلوم زیست و مظلوم رفت. از فقدان ایشان بسیار متأثرم و حرف‌زدن برایم مشکل است. آقای قنبری و تهامی‌نژاد به‌خوبی مطالب را بیان کردند. خدمت دوستان و خانواده‌شان به‌ویژه خواهرزاده‌شان شراره حضرتی که برایشان زحمت کشیدند، تسلیت می‌گویم. دیر یا زود بزرگانمان خواهند رفت؛ چه‌بسا دفعه بعد نوبت من باشد؛ البته من بزرگ نیستم؛ من کوچک شما هستم.
منوچهر والی‌زاده؛ از پیشکسوتان عرصه دوبلاژ نیز گفت: فقط دلم برای یک‌چیز تنگ می‌شود. همیشه سر کار که بودیم، جلال عزیز وقتی مدیر دوبلاژی می‌کرد و من برایش برخی فیلم‌ها را حرف می‌زدم، وقتی دیر می‌کردم صدا می‌زد پسرم بیا دیگر! متأسفانه پدرم رفت؛ به‌همین‌راحتی! چقدر زودبه‌زود امسال همکارانمان درجه‌یکمان را از دست دادیم. اصلاً فکرش را نمی‌کردم. ان‌شاءالله همه کسانی‌که تازه به این‌رشته آمده‌اند بدانند کسانی دراین‌رشته بودند که زحمت کشیدند این حرفه را نگه دارند. شما هم سعی کنید این حرفه را خوب نگه دارید. دراین‌سال‌ها همکاران بسیار خوبمان از دست رفتند و بعد هم کرونا بین بچه‌ها فاصله انداخت. بچه‌هایی که تازه آمدند آرزوی این‌را داشتند که در کنار جلال نقش بگویند؛ ولی نشد. با جلال خداحافظی نمی‌کنم؛ چون صدایش همیشه هست.
در ادامه مراسم، محمدمهدی عسگرپور (مدیرعامل خانه هنرمندان) در سخنانی کوتاه درباره «جلال مقامی» گفت: ایشان چند نسل را با آثار خود آشنا کردند. کارنامه درخشانی را شکل دادند که راز ماندگاری یک هنرمند بزرگ است. اخلاق نیکوی ایشان قابل‌توجه بود. در رادیو صدایشان را می‌شنیدم، دیدم که چقدر قدر کلمات را می‌دانند و چقدر بی‌توقع هستند. این چیزی‌ست‌که معجونی از فرد می‌سازد که او را مانا می‌کند؛ هنرمندی که برای همیشه خواهد بود. جای بسیاری از این اساتید به‌این‌سادگی پُر نمی‌شود.
«جلال مقامی»، دوبلور مطرح کشورمان روز پنجشنبه (5 آبان‌ماه) براثر ایست قلبی، چشم از جهان فروبست. فردا بین ساعات ۱۳ تا 14:30 مراسم یادبود این هنرمند در مسجد جامع شهرک غرب برگزار خواهد شد.