سرگذشت دکمه‌ها به‌روایت تاریخ

ایان مک‌نیل در دائره‌المعارف تاریخ فناوری می‌نویسد: اولین دکمه شناخته‌شده، درابتدا بیشتر به‌عنوان یک زینت استفاده می‌شد تا به‌عنوان بست. این دکمه در موهنجودارو دره سند یعنی پاکستان فعلی یافت شده و حدود 5000سال قدمت دارد. دکمه‌های اولیه مانند آن معمولاً از یک دایره تخت تزئینی تشکیل می‌شد که در یک‌حلقه قرار می‌گرفت و البته دکمه‌ها دراین‌دوره به‌ندرت در ردیف‌های مستقیم کنار یکدیگر چیده می‌شدند. همراه با سنجاق‌ها و سگک‌ها، دکمه‌ها در روم باستان به‌عنوان ابزار تزئینی برای لباس‌ها استفاده می‌شدند. دکمه‌های سنگین اولیه عموماً ساخته‌شده از استخوان، شاخ حیوانات، برنز یا چوب بودند و با گره‌زدن پارچه در موقعیت قرارگرفتن دکمه، آن‌را به لباس متصل می‌کردند. نخستین انجمن صنفی دکمه سازان در سال ۱۲۵۰ میلادی در فرانسه تشکیل شد. آن‌زمان دکمه‌ها هنوز به‌عنوان جواهراتی تزئینی روی لباس کاربرد داشتند و آن‌قدر پراهمیت بودند که قوانین اجباری، استفاده از آن‌ها را محدود می‌کرد. برخلاف دکمه‌های مدرن با سوراخ‌های چهار مربعی نمادینشان، دکمه‌ها در گذشته دور مانند یک بوم خالی کوچک بودند که می‌توانستند توسط چیزی دیگر پوشانده شوند، رویشان حکاکی و نقاشی کرد و جلایشان داد. دوره قرون‌وسطی دوره‌ای بود که استفاده از دکمه‌های زیاد روی لباس به‌معنای پول کلان بود. فرانکو جاکاسی مشهورترین کلکسیونر دکمه در جهان، این‌دوران را زمانی توصیف می‌کند که می‌توانید با برداشتن یک دکمه گران‌بها از کت‌وشلوار خود، بدهی خود را پرداخت کنید. ایتالیایی‌ها هنوزهم اتاق‌هایی را که رهبران قدرتمند در آن ملاقات می‌کنند را به‌عنوان stanze dei bottoni به‌معنای «اتاق دکمه‌ها» توصیف می‌کنند. همراه با روبان، توری یا پاپیون، دکمه‌ها اغلب روی آستین‌های به‌شکلی جداشدنی استفاده می‌شدند؛ مدی که از قرن ۱۳ تا ۱۵ ادامه داشت. این آستین‌ها را می‌توان به‌راحتی تعویض کرد و هرزمان‌که کثیف شدند آن‌ها را شست. حتی درباریان ممکن است دکمه‌های آستین یک خانم را به‌عنوان نشانه عشق بپذیرند یا آستین‌ها به‌همراه دکمه‌هایشان را به‌نشانه شادی در یک تورنمنت دویدن تکان دهند. پس از رنسانس در اروپا، دکمه‌ها همراه با بسیاری چیزهای دیگر به‌طور فزاینده‌ای به‌سبک باروک و سپس روکوکو گرویدند. گاه دکمه‌ها برای گنجاندن یادگارهایی مانند گل‌های خشک، مو یا حشرات کوچک زیر شیشه کاربرد داشتند و برخی دکمه‌های توخالی به سارقان اجازه می‌داد تا جواهرات و سایر غنائم را مخفیانه حمل کنند که البته این سنت دکمه برای جنایت درتلاش برای قاچاق هروئین در سال ۲۰۰۹ میلادی دوباره ظاهر شد. مراسم تحلیف جورج واشنگتن در سال ۱۷۸۹ هم‌زمان بود با رونمایی از نخستین دکمه‌های سیاسی. این دکمه‌ها که از مس، برنج یا صفحه شفیلد ساخته می‌شدند، هم شلوار یا ژاکت را می‌بستند و هم سیاست‌های پوشنده را اعلام می‌کردند. دکمه‌های سیاسی درطول مبارزات انتخاباتی مجدد لینکلن در سال ۱۸۶۴، شکل مدرن‌تر و کمتر کاربردی به‌خود گرفتند. در آمریکای مستعمره تا اوایل قرن بیستم، خانواده‌های طبقه کارگر اگر یک قالب دکمه‌دار دستی داشته باشند، خود را خوش‌شانس می‌دانستند. قالب را در بستری از زغال‌های داغ گرم و سپس آن‌را با سرب مذاب یا اسپند پر می‌کردند تا به‌شکل دکمه‌ای درآید. سپس دکمه‌های فلزی محکم را با پارچه یا تزئینات دیگر می‌پوشاندند. دکمه‌سازی با انقلاب صنعتی شتاب بیشتری گرفت. مقاله‌ای در سال ۱۸۵۲ میلادی از Household Words، مجله‌ای که توسط چارلز دیکنز ویرایش شده بود، از معجزه روزهای آخر تولید دکمه‌ها شگفت‌زده می‌شود. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه حکاکی‌ها قالب‌های فولادی را به آخرین شکل مد روز برش می‌دادند و تبدیل به دکمه‌های جذاب و متنوع می‌کردند. هرچند درادامه انبوهی از اختراعات، به صنعت دکمه سازی هم سروشکلی نوین بخشید و روش‌های ساخت انواع دکمه‌ها را پیش‌روی فعالان صنعت مد قرار داد.