لزوم احترام به مقررات راهنمایی و رانندگی

به نظر می‌رسد که مردم عزیز ما، یا اغلب رانندگان کشور ما، خود را در برابر مقررات راهنمایی و رانندگی یا در برابر قانون وظیفه‌مند نمی‌دانند و اگر این مورد به‌صورت رویه‌ای همیشگی ادامه پیدا کند، آن‌وقت قانون جنگل حاکم می‌شود که هر‌کس قوی‌تر و بی‌بندوبارتر باشد، یا به‌اصطلاح تیغ تیزتر باشد، دیگران و به‌خصوص افراد قانونمند جامعه، باید به خواست او احترام بگذارند و اگر غیرازاین کنند، این قانون‌شکنان او را تنبیه می‌کنند. در تهران و بسیاری از کلان‌شهرهای کشورمان، کم‌کم و به‌مرور، بر شمار افراد قانون‌شکن افزوده می‌شود و مفهوم شعر قدیمی «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو» همه را دربر می‌گیرد! اکثر افرادی مانند من که به‌ روال معمول، همه‌روزه در سطح تهران بزرگ تردد می‌کنیم، بی‌قانونی را بیشتر می‌بینیم. درنتیجه بر آن شدم از قوانین راهنمایی و رانندگی و وظیفه شهروندان در قبال آن، سخن گفته و نوشته امروز را به این موضوع اختصاص دهم تا شاید مسئولی رده‌بالای راهنمایی و رانندگی، آن‌را بخواند و تا وضع بدتر نشده، جلوی این بی‌نظمی‌ها را بگیرند. به‌هر‌روی سال‌های زیادی‌ست که موتورسواران در حین تردد، به هر خلافی که ممکن است، دست می‌زنند. از مسافرکشی، حمل بسته‌های بزرگ، سرعت‌های غیرمجاز، ورود به محدوده ممنوع گرفته تا پیک‌های حمل غذا، همه باعث بی‌نظمی شده‌اند و هر‌طور اراده کنند، مقررات را زیرپا می‌گذارند. ورودممنوع برای آنان آزاد است؛ تردد در پیاده‌روها حتی باسرعت، مجاز است. در لابه‌لای خودروهای در‌حال‌حرکت می‌لولند و اعتقاد به چراغ راهنمایی ندارند؛ یعنی رنگ سبز و قرمز را فقط سبز می‌بینند و خلاصه غیرمنضبط و قانون‌شکن هستند و گویی زورگویی جزو خصیصه پاره‌ای از موتورسواران شده است؛ ولی این‌روزها، بعضی از رانندگان خودروها، از قافله بی‌قانونی عقب نمانده و حتی در کوچه‌های شش‌متری هم به ورودممنوع وقعی نمی‌‌نهند؛ خلاف جهت رانندگی می‌کنند؛ توقف ممنوع را نمی‌شناسند و از همه این‌ها بدتر، خودروها را در پیاده‌روها هم پارک می‌کنند و این اوضاع‌و‌احوالی‌ست که بر خیابان‌های تهران حاکم شده؛ یعنی بی‌قانونی کم‌کم جاری و ساری شده است. در این وضعیت اگر افراد وظیفه‌مند، در مقام اعتراض یا حتی تذکر به رانندگان حتی با زبان خوش برآیند، اغلب این قانون‌شکنان نه‌تنها تذکر را نمی‌پذیرند، چه‌بسا در حالت توهین و پرخاش، افراد وظیفه‌شناس را شماتت ‌کنند. برهمین‌اساس و باتوجه‌به‌اینکه این وضعیت به‌مرور درحال اپیدمی‌شدن است، با خود فکر کردم که این مطلب را بنویسم. صد‌البته زحمات و تلاش‌های مأمورین صدیق و وظیفه‌شناس راهنمایی و رانندگی در تهران و حضور حداقلی هشت‌ساعت آن هم در هوای آلوده و کشنده تهران و در لابه‌لای خودروها و در‌حالی‌که این وظیفه‌شناسی آن‌ها را ملزم کرده که تماماً ایستاده به انجام وظیفه مشغول باشند، ما نیز موظف به قدردانی از زحمات آنان هستیم و باید برای این قشر وظیفه‌شناس، آرزوی سلامتی کنیم؛ چراکه اگر مراقبت و مدیریت آنان حاکم بر خیابان‌های تهران نبود، به‌اصطلاح سنگ روی سنگ بند نمی‌شد؛ درنتیجه اعتقاد دارم وقتی پاره‌ای از ساکنان شهرمان، به قوانین بی‌توجهی می‌کنند، باید با آنان با شدت، قدرت و بدون چشم‌پوشی ازطریق جرائم شدید رانندگی برخورد کرد تا خاطیان در برابر قانون، به‌اصطلاح نقره‌داغ شوند و کاملاً مطیع قانون و مقررات جاری در کشور باشند. بدیهی‌ست؛ وقتی همه در برابر قانون سر تسلیم فرود آوریم، شاهد تصادفات کمتری خواهیم بود؛ بنابراین همان‌طوری‌که در کشورهای اروپایی، تخلف در رانندگی جرائم بسیار سنگینی دارد، برای قانون‌شکنان ما هم باید با جرائم سنگین و حتی توقیف وسیله نقلیه برای زمانی مشخص، آنان را مطیع قانون کنیم. دراین‌صورت بسیاری از حوادث و اتفاقات ناگوار شهرمان، روی نخواهد داد. ان‌شاءالله.