خبرنگار؛ گوشت دم توپ!

به‌یقین خبرنگاران را باید سنگرشکنان اصلی جنگ دانست؛ سنگرشکنانی که در حوادث و رویدادها می‌دانند برگشت سلامت‌دار ندارند؛ اما در هیچ کشوری از این کره خاکی، درجه اهمیت و فداکاری آنان را ندانسته و نخواهند دانست؛ هر‌چند در کشور ما همه‌ساله روزی را با یاد و نام خبرنگاران گرامی دانسته و از آنان حتی به‌صورت سمبلیک قدردانی می‌‌شود. خبرنگارانی که اصالت وجودی آنان اطلاع‌رسانی بوده است، حتی در مواقع غیر‌جنگی نیز از امنیت کافی برخوردار نبوده و جانشان و زندگی‌شان، به لحظه‌های حساس بستگی تام و تمام دارد که وقتی باهم به درد دل می‌پردازند، خود را مرغ قربانی می‌دانند که هم در عروسی‌ها سر بریده می‌شوند و هم در عزا! یعنی به‌هرحال باید در تمام عمر، ده‌ها‌بار سر بریده شوند و تا آستانه مرگ و نابودی بروند و هر‌بار عمری دوباره بیابند که اوج بیچارگی این طبقه را باید در جنگ اسرائیل با مردم درمانده غزه دانست که در طی سه‌هفته این نسل‌کشی بیش از 3۰‌نفر جان خود را برای ایفای هر چه‌بهتر رسالت خود که همانا اطلاع‌رسانی‌ست، ازدست‌داده‌اند؛ و باز چون همیشه مجامع بین‌المللی و ابرقدرت‌ها و به‌خصوص ایالات‌متحده آمریکا که به‌آسانی می‌تواند یا اگر بخواهد و اراده بکند، این نسل‌کشی پایان می‌گیرد؛ اما صد‌افسوس که هفت‌میلیارد سکنه کره ‌زمین، جان و مال و زندگی‌شان در گروه اراده چند ابرقدرت است که در‌این‌میان ابرقدرت غرب با پشتیبانی اروپا به‌طور مداوم در حال نقشه‌کشی‌ست تا بین کشورها اختلاف بیفتد تا کارخانه‌های اسلحه‌سازی یا کارخانه‌های تجاوز و آدمکشی، در رونق باشند؛ چرا‌که با هر جنگی میلیاردهادلار هواپیما و بمب‌افکن و سلاح‌های جمعی و فردی، از بین رفته و کشورها مجدداً باید سرمایه ملی را که باید در رونق و عمران را آبادی کشور به مصرف برسد و در‌زمینه‌های پزشکی و علمی و بهبود بشریت گام‌های مهمی برداشته شود، با هر جنگی باد هوا رفته و کشورهایی که در جنگ بوده‌اند نه یک‌بار بلکه ده‌ها‌بار، منابع ملی را به مصرف سلاح‌های مرگبار برساند که معمولاً، خبرنگاران و تماس خبری، عمر خود را در رویدادهای توأم با درد و رنج و مرگ می‌گذرانند؛ اما هیچ‌گاه و در هیچ کشوری از جهان، قدر و منزلت این انسان‌های جان‌برکف محترم شمرده نشده و غالباً در حسرت و تنگدستی روزگار می‌گذرانند و بسیار دیده شده است که این عشاق، از منظر خبر و خبرگزاری، مالی اندوخته داشته باشند و چه‌بسا، اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق آنان جزء اقشار آسيب‌پذیر جامعه به‌حساب بیایند، اما و خوشبختانه چند سالی است که دولت‌های مصدر کار در کشورمان ازطریق حمایت از هنر و نویسندگان، گام‌هایی مهم را برداشته و آنان را زیرپوشش بیمه‌ای قرار داده‌اند و حداقل سالی یک‌بار، با نام روز خبرنگار و رسانه، مراسمی برپا می‌کنند و معمولاً ریاست‌جمهوری در آن مراسم، از زحمات خبرنگاران قدردانی می‌کنند و با دادن اینترنت رایگان دارند که جزئی ضروری از کار و مایه خبرنگاری است، به این قشر را در این مورد یاری می‌کنند و در سال جاری، در همایشی که در سال همایش‌های بین‌المللی تهران برگزار شد، رئیس‌جمهوری وعده دادند که به خبرنگاران، زمین و مسکن داده شود که امیدواریم وزارت راه‌وشهرسازی که در رأس آن یک روزنامه‌نگار قرار داده است، در این راه قدم‌های اساسی بردارد تا خبرنگاران در ادامه کارشان دغدغه خانه و معیشت نداشته باشند.