در آستانه لیگ برتر فوتبال کشور

پس از سه‌ماه استراحت و خودسازی باشگاه‌های فوتبال لیگ برتر می‌گذرد؛ درحالی‌که بر طبق روال پیشین، باشگاه‌های متمول، با ایجاد اردوهای آمادگی در خارج از کشور و دیگر باشگاه‌ها با ایجاد اردوهای شبانه‌روزی داخلی، به خودسازی روی ‌آوردند تا از روز 25 مردادماه با آمادگی بیشتر در مسابقات حضور داشته باشند و باز باشگاه‌های پولدار و وابسته به صنایع کشور، با حضور پررنگ در بازار نقل‌و‌انتقالات، برای صید بازیکنان خوب، گام‌های مهم را برداشتند و بازهم نادارایان و ضعفا با جذب بازیکنان رده دوم نسبت به ترمیم نقاط ضعف خود قدم‌هایی را برداشتند. اینک امیدوارم این مسابقات از روز 25 مرداد باصلابت و سلامت آغاز شود و مسابقات در محیطی صمیمی، بی‌طرفانه و بانظم و ترتیب شروع شود و تا پایان فصل همچنان در کمال قدرت مجریان و دست‌اند‌رکاران ادامه پیدا کند و باز آرزو می‌کنم، مجریان مسابقات اجازه ندهند افراد متفرقه و اعضای نیمکت تیم‌ها باعث اختلال در مسابقات شوند و با متخلف در هر لباسی و در هر تیمی برخورد قاطع شود؛ به‌خصوص پس از سال‌ها برگزاری مسابقات در کشور، مربیان تیم‌ها، از جاده ادب و انضباط خارج نشوند و اگر خدای‌ناکرده تخلفی صورت دادند، به اشد مجازات فنی، انضباطی محکوم شوند و بالاخره برای اداره مسابقات از داورانی استفاده ‌شود که باقدرت و بی‌غرضی، داوری کنند و حتی در صورت اشتباه عمدی یا سهوی جریمه انضباطی شوند و از قضاوت در یک یا چند مسابقه منع شوند؛ چراکه به‌قول‌معروف، احترام امام‌زاده را باید متولی نگهدارد که اگر غیرازاین باشد، برای هیچ داور یا مجرمی یا سرپرست مسابقه آبرویی نمی‌ماند. این سختگیری‌ها به‌خصوص باید برای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال که در طی تمام این سال‌ها معمولاً حضراتی از نیمکت ذخیره و تدارکات پایبند مسائل اخلاقی نیستند و معمولاً باعث اختلال در برگزاری مسابقات می‌شوند، لحاظ شود. از دیگر مسائلی که باید همه مطیع به آن باشند، شرکت در نشست‌های قبل و بعد از مسابقات است که بعضی از مربیان که تصور می‌کنند تافته‌ای جدا‌بافته هستند، حتماً باید در جلسات پرسش و پاسخ خبرنگاران شرکت کنند که اگر یک مربی غیرازاین کند، حتماً باید با تنبیه اجتماعی مواجه شود و بالاخره تماشاگران که در گرما و سرما عضوی جدانشدنی از مسابقات هستند و عدم حضور آنان در مسابقات با هیچ منطق و اصولی مطابقت ندارد، باید کاملاً رعایت احترام و انضباط را بکنند؛ چراکه در سال گذشته انواع و اقسام توهین‌ها و فحش‌های رکیک در روی سکوها به فراوان شنیده شد که بازهم حرکات افرادی از نیمکت فنی و ذخیره‌ تیم‌ها به این مسائل زشت‌روی می‌آوردند و با ایماواشاره، باعث هتک حرمت دیگران و نوامیس تیم‌های رقیب می‌شدند که بدیهی‌ست، اگر از همان مسابقه اولین اخلال‌کنندگان و به‌اصطلاح سردمداران تیم‌ها، مقابله می‌شد و اجازه پرخاش و شعر‌خوانی و توهین نمی‌دادند، مسابقات ما هم مثل سایر کشورها شکل و حالت مسابقه می‌گرفت و هیچ آبرویی از کسی برده نمی‌شد. آنگاه درچنین‌شرایطی بسیاری از خانواده‌ها اجازه می‌دهند، دخترانشان برای تماشا به استادیوم بروند و تیم‌های موردعلاقه خود را تشویق کنند. بدیهی‌ست؛ وقتی این آرزوها محقق شد، می‌توانیم ادعا کنیم که محیط ورزش در کشور ما برای دختران و پسران مساعد است.