شیر هم گران شد

پنداری هر از چندی که می‌گذرد، قرار است یک کالا یا یک‌قلم غذایی گران شود و معلوم هم نیست که این ماراتن گران شدن چه‌وقت قرار است پایان بگیرد؛ هرچند در دوی ماراتن، بعد از طی 46‌کیلومتر و 195‌متر این دوی طولانی پایان خواهد گرفت؛ اما ماراتن افزایش قیمت‌ها پایانی ندارد و چنین به‌نظر می‌رسد که این دو پایانی ندارد! در اینجا اولاً باید برای کسانی که در جنگ ماراتن کشته شده‌اند، طلب آمرزش کنیم که در آن سربازی برای نجات سربازان دیگر 46‌کیلومتر و 195‌متر دوید تا خود را به لشکر کشورش برساند و اطلاع بدهد که دشمن در آستانه حمله به سربازان کشورش است که البته این سرباز فداکار توانست خبر را به اطلاع افراد لشکر برساند؛ هرچندکه خود بلافاصله جان را به جان‌آفرین تسلیم کرد و درنتیجه از این نظر ماراتن افزایش قیمت‌ها را مثال زدم که حتی ممکن است این قضیه موجب مردن فرد یا افرادی شود که نمی‌توانند یا توان آن را ندارند که در برابر گرانی‌ها طاقت بیاورند و لذا از ماراتن برای قیمت شیر مثال زدم. اول باید از مسئولین سؤال کنم که آیا می‌دانید مصرف‌کننده اصلی شیر، نوزادان، کودکان و کهن‌سالان هستند؟ اگر می‌دانید که بدا به حالتان! در‌حالی‌که شیر برای نوزادان، حکم ادامه حیات دارد؛ چون شیر خشک به‌شدت گران است و نایاب است. ‌مورد دیگر اینکه برای افراد مسن و کهن‌سال که تهی از کلسیم هستند، شیر به‌مثابه یک دارو‌ست که در‌صورت نرسیدن به این دو طبقه خاص، بسیار شکننده و آسیب‌پذیر می‌شوند و اگر در‌این‌حالت که قیمت شیر خام به کیلویی 20‌هزارتومان ترقی قیمت داشته است، وظیفه افراد مسن جامعه حتی به قیمت بیداری صبح‌های زود و ایستادن در صف شیر است؛ چراکه این ماده غذایی مهم‌ترین غذای آنان است؛ پس شرط صواب نیست که قشر مسن‌ جامعه را به حال خود رها کنیم تا مرگشان فرا‌برسد؛ این‌ها افرادی هستند که در کشورهای جهان، در سنین بازنشستگی همواره مورداحترام و تکریم قرار می‌گیرند و اغلب سازمان‌ها، آنان را با تورهای گردشگری و سیاحتی به سیر و سیاحت در کشورهای دیگر می‌فرستند و زشت و نکوهیده است که در کشور ما، شیر را گران کنیم که یک زن و مرد مسن که هر دو باید شیر بخورند، روزانه 30 تا 40‌هزارتومان پول برای خرید شیر دهند؛ یعنی درطول ماه این خانواده دونفری باید یک‌میلیون‌تومان از حقوق ناچیز بازنشستگی را به این ماده غذایی اختصاص دهند. حالا اگر این زوج دونفره مسن دارای داماد، عروس، نوه و نتیجه باشند در‌طول سال باید برای تولد این عزیزان کادو بخرند. در ایام عید که خانواده آنان بر طبق رسوم و سنت حسنه باید به دیدن پدربزرگ و مادربزرگ بیایند، باید عیدی هم بدهند. حالا در رفت‌و‌آمدهای نوه و نتیجه و داماد و عروس این بازنشسته اگر فقط با چای از آنان پذیرایی کنند، چه هزینه‌ای باید بپردازد؟ لذا شرط صواب نیست که شیر به‌عنوان غذای ثابت و دائمی افراد مسن، آن‌قدر گران شود که از سفر بازنشسته‌ها حذف شود. کودکان و نوزادان که جای خود دارند و باید برای ادامه حیات و رشد کردن، شیر به‌علت گرانی به آنان داده نشود و از اوان نوزادی دچار سوء‌تغذیه شوند. اینک به‌عنوان یک پیشنهاد اصولی و خداپسندانه پیشنهاد درخواست دارم که دولت برای بعضی از اقلام غذایی که جنبه حیاتی دارد، حتماً ترتیبی اتخاذ کند که با دادن یارانه یا افزایش حقوق یا یارانه و هر اسم دیگری که ممکن است، هزینه مصرف شیر ماهانه نوزاد و اطفال و کهن‌سالان را به این قبیل افراد بدهند که به‌یقین شرط صواب است و برای دولت و مجریان آن، خیر در این دنیا و عاقبت‌بخیری در هر دوجهان به‌همراه خواهد داشت.