کد خبر:
385209
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ دوشنبه ۷ آبان -
08:15
سخن مدیر مسئول
کلاسهای درس تهران پائینتر از میانگین کشوری
تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، اکثر راهها به تهران ختم میشد، بهداشت و سلامتی و بیمارستانهای فوقتخصصی اکثراً و تا 90درصد بیمارستانهای کشور در تهران بهعنوان کلانشهر و پایتخت کشور در تهران بودند، مدارس مهم و دانشگاهها اکثراً در تهران قرار داشت و لذا بازهم 90درصد دانشجویان دانشگاههای تهران را شهرستانیها تشکیل میداد، فروشگاههای بزرگ و بهخصوص بازار بزرگ تهران، تغذیه همه شهرستانها را عهدهدار بود بهنحویکه دانشجویان شهرستانی در ایام تحصیل در تهران سکونت داشتند و در تابستانها از تهران مهاجرت میکردند اما پسازانقلاب با رشد دانشگاهها بهخصوص دانشگاههای آزاد و تأسیس دانشگاه حتی در شهرهای کوچک، شهرستانیها در شهرهای خود به تحصیل مشغول شدند، درزمینه بهداشت نیز در شهرهای درجه 1 و 2 و حتی 3 بیمارستان ساخته شد و بیماران ناچار نبودند که رنج سفر به تهران را متحمل بشوند و همچنین ایجاد تولیدیهای فراوان باعث شد که مغازهداران شهرستانیها از تولیدیها و فروشگاههای عمده استانی خریداری نمایند؛ لذا وابستگی شهرستانیها بهمرور به تهران رنگ باخت، بهخصوص درزمینه آموزشی و بهویژه مدارس معروفی چون هدف، خوارزمی، البرز و بسیاری از مدارس بسیار نمونه که تعدادی از شهرستانیهای متمول، فرزندان خود را حتی در دوران دبیرستانی هم به تهران میفرستادند، کمکم کاسته شد که اینک تهران بزرگ؛ این پایتخت افسانهای و زیبا درزمینه آموزشی حتی از شهرستانیها هم ضعیفتر باشد بهطوریکه استاندار تهران درکمالتعجب توأم با تأسف اعلام کرده است در تهران 13هزار کلاس درس استاندارد لازم را ندارند و حتی از متوسط کلاسهای کشوری هم پائینتر باشد یعنی هماکنون که ما در تهران در فقر کلاس درس بسر میبریم و این کمبود قابلقبول نیست که این کلانشهر 13هزار کلاس درسش ناقص باشد که نه ازجهت سلامت دانشآموزان و نه از جنبه آموزشی دارای استاندارد نیستند چراکه دانشآموزان این 13هزار کلاس، بهناچار بین کلاسهای دیگر تقسیم میشوند که براینمونه اگر کلاسها 20 یا 25نفره باشد، این امتیاز برای دانشآموزان از بین میرود و تعداد دانشآموزان کلاسهای تهران بهخاطر کمبود کلاس بهجای 20 تا 25نفر به حدود 30 تا 40نفر افزایش پیدا میکند که باید به آن گفت ضایعه آموزشی اما چرا در تهران این کمبود وجود دارد؟ طبق آمارهای موجود در تهران، هزارانهزارمترمربع مربوط به شهرداری هماکنون بدون هیچنوع کاربری وجود دارد یا اراضی زمینهای مربوط به وزارت راه و مسکن و شهرسازی که اکنون بایر و بدون استفاده مانده است، شاید به دههامیلیونمترمربع بالغ بشود که میتوان نتیجه گرفت که بین وزارت آموزشوپرورش و شهرداریها و وزارت راهوشهرسازی، نهتنها روابطی برای رفع کمبود کلاس درس موجود نیست بلکه هیچ تعامل مثبتی هم میان اینقبیل وزارتخانهها با وزارت آموزشوپرورش وجود ندارد، بنابراین کمبودی که استاندارد و تهران از آن دم زده، قاعدتاً باید ازسوی مسئولین وزارت آموزشوپرورش عنوان یا در هیئتدولت مطرح و درباره آن اظهارنظر شود و ارتباط بیشتر بین سازمانهای زمیندار و آموزشوپرورش برقرار شود و با هماهنگی با ریاستجمهوری، حتی در موقع تقدیم لایحه بودجه دولت، فکری به این کمبود شود تا به استانداردهای قابلقبول کشورهای پیشرو در آموزشوپرورش نزدیک بشویم و حتی از آنان بهتر هم عمل بکنیم.