کد خبر:
385340
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ شنبه ۱۰ آذر -
07:53
سخن مدیرمسئول
1500 بی‌خانمان در تهران
بی‌خانمانی و در‌به‌دری پدیده‌ای نیست که خاص کشور ما یا مخصوص جهان‌سومی‌ها باشد؛ حتی در چین کمونیست یا ایالات‌متحده آمریکا که جزو ابرقدرتان اقتصادی جهان هستند نیز به‌وفور بی‌خانمان یافت می‌شود؛ یا در کشور هندوستان با جمعیتی بیش از یک‌میلیارد‌نفر، آن‌قدر بی‌خانمان و پیاده‌رو خواب هستند که درظاهر تعداد این بی‌خانمان‌ها از خانه‌دارها بیشتر است؛ اما در‌این‌حالت بازهم هندوستان جزو کشورهای پیشرفته جهان به‌شمار می‌آید و تکنولوژی آن در ردیف چهار کشور مهم جهان است. درواقع شمار زیاد بی‌خانمان‌ها نمی‌تواند از پیشرفت و اعتلای این‌کشور جلوگیری کند و به‌نظر می‌رسد؛ اگر جمیعت این کره خاکی به 10میلیارد‌نفر برسد، 50درصد این جمعیت از گرسنگی خواهند مرد یا کار به‌جایی خواهد رسید که برای جلوگیری از گرسنگی، ذبح تمام حیوانات و پرندگان امری عادی و اجتناب‌ناپذیر شود و اگر گرسنگان برای تأمین خوراک، به حیوان و پرنده هم دسترسی نداشته باشند، چه‌بسا انسان‌ها هم طعمه خوراک همنوع خود شوند که فاجعه‌بار خواهد بود! پس برای‌اینکه از موضوع سرمقاله امروز دور نشوم، باتکیه‌بر آمار ارائه‌شده ازسوی شهرداری تهران، بیش از 1500 بی‌خانمان در تهران به‌اصطلاح زندگی می‌کنند. حالا اگر بپذیریم که روزگار این 1500نفر با چه سختی و عذابی می‌گذرد، می‌بایست شهرداری فکری اساسی کند؛ چراکه با پذیرش این‌عده در آسایشگاه‌های زیرنظر شهرداری مشکل حل نمی‌شود؛ زیرا ده‌ها‌برابر این‌عدد، افرادی هستند که در گوشه‌کنار تهران، درون اتوبوس‌ها، در زیر طاق پاساژها، در کنار مساجد و حتی در جوار و درون قبرها شب را به صبح می‌رسانند. اگر به این‌عده، آمار معتادانی که در بیغوله‌ها، پستوها، درون ساختمان‌های متروکه زندگی می‌کنند و در هم می‌لولند و با اعتیاد مزمن روزگار را می‌گذرانند را هم اضافه کنیم، به‌یقین حدس زده می‌شود که بی‌خانمان‌ها رقمی 10برابر آمار شهرداری باشد که اعلام شده است؛ اما مراد از اعلام بی‌خانمان‌ها ازسوی شهرداری چیست؟ معمولاً وقتی آماری از نهادی اعلام می‌شود، راه‌های برون‌رفت از مشکل هم ارائه می‌شود تا اگر نیاز باشد دولت هم وارد جریان حل این مشکل شود؛ به‌طوری‌که برای ایجاد سرپناه یا اقامتگاه موقت اینان، با دستگاه شهرداری همکاری و هماهنگی صورت بپذیرد تا مشکل رفع شود؛ لذا به‌نظر می‌رسد که در شهرداری مراد از دادن این آمار، کمک به مشکل آن بوده باشد؛ بنابراین دولت باید در مقام اجرایی برآمده برای تهیه سرپناه، از هیچ کوششی فروگذار نکند. بدیهی‌ست؛ حل این مشکل نیاز به اراده دولت و شهرداری دارد تا با یک بسیج همگانی در کوتاه‌ترین‌زمان ممکن با ساخت سرپناه، مشکلاتی از این جامعه را مدیریت کنند؛ حتی می‌توان از بسیج مردمی و کمک‌های مردمی به‌خصوص خیرین و نیکوکاران برای ساخت اماکن دسته‌جمعی برای این قشر بی‌خانمان استفاده کرد تا این مشکل برطرف شود؛ به‌علاوه کودکان و متکدیان خردسال که در تمام چهارراه‌های و خیابان‌های تهران حضور فعال دارند و اغلب به‌صورت فامیلی اجیرشده افرادی سودجو، بی‌فرهنگ و لاابالی هستند، از صبحگاهان تا پاسی از شب گذشته در تابستان و زمستان به گدایی مشغول‌اند و آنان هم جزو بی‌خانمان‌ها شده‌اند. ای‌کاش شهرداری، نسبت به جمع‌آوری این کودکان خردسال که متأسفانه در بین آنان دختران معصوم هم هستند، اقدامی فوری کند تا چهره شهر تهران زیباتر شود.