20‌درصد اضافه‌حقوق، 30‌درصد تورم

گرانی، دستمزد و تورم سه‌ کلمه‌ای هستند که در جهان امروز، همه مردم با آن سروکار دارند و عدم وابستگی به این کلمات امکان‌ناپذیر است؛ به‌خصوص در کشورهایی که از جنبه اقتصادی روزگارشان مناسب نیست، وقتی تورم بالا می‌رود، نشانه‌ای از ضعف اقتصادی یا توقف درآمد است که آغاز مشکلات معیشتی یا عدم توازن دخل‌وخرج را عامل اصلی آن می‌دانند؛ هرچندکه این‌روزها تورم حتی ابرقدرتانی همچون آمریکا را هم شامل شده است که شاید باوجود تأمین هزینه‌های جاری مانند جنگ، تسلیحات و وجود نفت، بعضی‌اوقات توقف یا کاستی صدور نفت باعث ایجاد تورم در شرایط این ابرقدرت‌های اقتصادی جهان شده است؛ اما چون درآمد یا دستمزد در آن‌کشور افزایش می‌یابد، مردم اثرات مخرب و زیان‌بار آن‌را کمتر احساس می‌کنند؛ اما در کشورهایی که تولیدات آنان کمتر بوده و تقریباً فقط واردات دارند، اثرات تورم، فاجعه‌آمیز میَ‌شود؛ یا در کشورهایی که در اثر زورگویی زورمداران بین‌المللی مورد تحریم قرار می‌گیرند، بعضی‌‌اوقات، تورم حادث می‌شود و گریز از آن تقریباً غیرممکن است که مثال آن‌کشور عزیز ما‌ست که مورد تحریم آمریکا قرار گرفته و در مواردی سازمان ملل متحد هم مزید‌بر‌علت شده است و لذا مدت‌ها‌ست که تورم بالا آسیب جدی به زندگی مردم وارد کرده است. لازم به توضیح است که دولت پزشکیان، درگیر این تورم ناخواسته ارث‌برده از مدیران قبلی دولت گذشته شده است و لذا برای پایین‌آوردن تورم، دست به اقداماتی زده است که از هم‌اکنون می‌توان پیش‌بینی کرد که در سال آینده گرانی و تورم، بدجوری دامن مردم را خواهد گرفت؛ ازجمله اقداماتی که توسط دولت فعلی برای سال 1404 پیش‌بینی شده است، افزایش 20‌درصدی حقوق کارگران و کارمندان و اقشار حقوق‌بگیر بازنشسته است که هرچه‌بیشتر فکر کردم، کمتر دستگیرم شد که به‌چه‌علت درحالی‌که همین دولت پیش‌بینی کرده است که در سال آینده تلاش می‌کند که تورم را در سطح 30‌درصد کنترل کند که اگر بتواند به این‌مهم نائل شود، باز اقشار وسیعی که به دستمزد آنان 20‌درصد اضافه می‌شود، 10‌درصد افزایش تورم را چگونه باید جبران کنند؟ چون در سال جاری نیز همین وضعیت حاکم بر زندگی مردم عزیز کشورمان بوده که سطح معیشت را بازهم ضعیف‌تر می‌کند. تداوم تورم بالا و دستمزد کم باعث شده است که حقوق‌بگیران به‌علت عدم تعادل خرج‌و‌دخل، زندگی شهرنشینی را تبدیل به حاشیه‌نشینی کنند؛ حال‌آنکه درگذشته روستائیان برای زندگی بهتر به شهرها روی می‌آوردند؛ چون تورم وجود نداشت؛ گواینکه درآمدهای فروش شش‌میلیون بشکه نفت در روز، اجازه حضور یا ایجاد تورم را نمی‌کرد؛ اما سال‌های متمادی از صادرات چندمیلیونی نفت گذشته است و کمبود درآمد دولت ناشی از تحریم‌ها باعث اصلی تورم شده که چنانچه به‌نظر می‌رسد، در آینده‌ای نزدیک امکان تورم یک‌رقمی برای کشورمان میسر نباشد؛ پس دراین‌حالت، مردم به‌عنوان مصرف‌کننده بازهم باید سختی‌ها را تحمل کنند و از وسعت سفره خود بکاهند یا اینکه همه مردم روی به چندکارگی بیاورند تا بتوانند زندگی متوسطی را بگذرانند؛ اما نباید از یک حقیقت محض سخن نگفت و آن اینکه از زمان حذف ارز تدریجی یا ارز دولتی 4200‌تومانی که دولت ناچار شده است اجناس وارداتی را با ارز نیمایی وارد کند، گرانی همه کالاها حتی تولیدات داخلی هم خودنمایی می‌کند و لذا مردم در مضیقه قرارگرفته‌اند و معیشت مردم به‌سختی گراییده است و چون بسیاری از مردم خانه هم ندارند، مجبورند حداقل 40‌درصد آمد خود را صرف اجاره‌خانه کنند. درنهایت ای‌کاش رئیس دولت افزایش حقوق را متناسب با نرخ تورم تنظیم کند. آمین.