نا‌ترازی در انرژی

به‌راستی ما حق‌داریم، ناترازی را فقط مربوط گاز بدانیم و بس؟ یا انرژی بسیار وسیع‌تر و مشمول آب، برق، گاز و حتی مخابرات و بسیاری از عناصری‌ست که در طبیعت وجود دارند؟ به‌یقین مشکلات را خلاصه کردن در مصرف گاز و بنزین و نظایر آن، گریز از انجام خدمات است؛ چراکه وقتی شیرهای گاز را کمتر باز کنند، به‌تبع آن فشار آب هم کمتر می‌شود و همین‌طور قدرت و دوام برق هم به‌طور محسوسی کاهش پیدا می‌کند و وقتی برق خاموش می‌شود، صنایع بزرگ کشور همچون فولاد، آلومینیوم، کارخانه‌های بزرگ تولیدی به‌خصوص کارخانه‌های عظیم خودروسازان کشور به‌تبع هر خاموشی برق، متوقف می‌شوند؛ به‌ویژه که بسیاری از کارخانه‌های کشور، برای به‌کار افتادن و به‌قول عوام، روی دور افتادن، باید انرژی زیادتری مصرف کنند تا به حالت متعادل برسند که این ایراد درمورد آب هم به‌همین‌صورت در جریان است که پس از قطع آب باید زمانی شیرهای آب را باز کنیم تا زردی و دُرد آب از بین برود. حال درنظر بگیریم که کمبود انرژی چقدر می‌تواند به کشور لطمه بزند که صدای مدیران فولادسازی کشور هم درآمده است که می‌گویند 45‌درصد از تولید کارخانه‌های فولاد کاسته شده و چون نمی‌توانند صادرات داشته باشند، ازنظر مالی در فشار شدیدی قرار گرفته‌اند که باید بپذیریم شرکت‌ها و کارگاه‌های تولیدی کوچک که مشکلات اقتصادی می‌تواند به‌شدت آنان را آزار بدهد و به تعطیلی بکشاند، بسیار بیشتر از صنایع سنگین از کمبود انرژی آسیب می‌بینند. دراین‌حالت جمع خاموشی‌ها به‌چه‌میزان به اقتصاد کشور آسیب می‌زند؟ خدا داند! و حتی ارزنده‌ترین کامپیوتر و ماشین‌های حساب نیز از محاسبه این‌همه ضرر عاجز هستند؛ حال اگر درنظر بگیریم که رئیس دولت می‌گوید، خانواده‌ها فقط دو درجه از گرمایش در زمستان و دو درجه سرمایش در تابستان کم کنند؛ این هم بسان مسکنی‌ست که درمان نمی‌کند؛ بلکه موقتاً درد را کمتر می‌کند. اگر درنظر بگیریم که 8، 9‌نفر از بدو انقلاب در رأس دولت‌ها بوده‌اند، بیایند و کارنامه خود را ارائه کنند که برای درمان درد انرژی، چه نسخه‌ای پیچیده‌اند که هنوز نتوانسته است علاج این درد را کند و همگی آنان همین تقاضا را از مردم داشته‌اند که صدالبته بی‌اثر بوده است. حال اگر در 60‌سالگی عمر کارخانه ایران‌خودرو به‌اندازه 60‌سال همین مردمی که دولت‌ها خواسته‌اند در مصرف انرژی صرفه‌جویی کنند، متعدداً از همه دولتیان خواسته‌اند که آلوده‌کننده اصلی هوا به‌خصوص در کلان‌شهرها خودروهای ساخت وطن است که به‌جای شش‌لیتر مصرف در 100‌کیلومتر، بیش از 12 تا 16‌لیتر مصرف بنزین دارند؛ آن‌هم بنزینی که 100درصد خالص نیست و خود دودزا و آلوده‌کننده هواست؛ ازسوی‌دیگر تمام شهرهای کوچک و بزرگ ناچار هستند که از خودروهای تولید وطن استفاده کنند، شاید 50‌درصد از آلودگی‌ها مربوط به این خودروها باشد که با تأسف، به یک خواسته مردم که درطول 100‌سال درخواست داشته‌اند که خودروها را برقی کنند، یا اصطلاحاً هیبریدی شود، هیچ دولتی به خواست راستین این مردم وقعی ننهاده است. پس باید همچنان دولت و مردم، بسوزند و بسازند که تا زندگی بر این روال است، هوای آلوده را که ما اجباراً باید استنشاق کنیم، پر از دی‌اکسید‌کربن و سرب است که هوای آلوده ناگزیر به درون ریه مردم ما وارد می‌شود و همچنان به‌گفته وزیر بهداشت‌ودرمان، در دوسال جان 50‌هزارنفر از مردم ما را می‌گیرد.