گزارشی از زندان‌های رژیم صهیونیستی

«واشنگتن‌پست» در گزارش مشروحی که از وضعیت زندان‌های رژیم صهیونیستی منتشر کرد، نوشت که یکی از اسرای فلسطینی به‌خاطر پارگی در طحال و شکستگی دنده‌ها حین ضرب‌و‌جرح توسط زندانبانان (نه حین شکنجه)، جانش را از دست می‌دهد؛ اسیر دیگر به‌خاطر بیماری مزمن که در زندان به آن دچار شده و مورد درمان قرار نگرفته می‌میرد و سومی به‌حال‌خود رها می‌شود تا آن‌قدر فریاد درخواست کمک کند که بمیرد. طبق گزارش‌های نهادهای فلسطینی؛ زندان‌های رژیم صهیونیستی فاقد حداقل شرایط بهداشتی و درمانی مذکور در ماده 85 توافقنامه چهارم ژنو و نمونه منحصربه‌فرد بدترین شیوه تعامل با اسرا در بازداشتگاه‌ها و زندان‌هاست. وضعیت اسفبار زندان‌ها و بازداشتگاه‌های سری صهیونیستی به‌ویژه بعد از 7 اکتبر 2023 باعث شده رژیم با درخواست‌های مکرر سازمان‌های بین‌المللی برای بازدید از زندان‌ها مواجه باشد. دراین‌خصوص کانال 13 تلویزیون اسرائیل چندماه بعد از آغاز جنگ اسرائیل در نوار غزه گزارشی منتشر می‌کند که در آن از انواع شکنجه‌ها سخن می‌گوید؛ این شکنجه‌ها طبقه‌بندی شده و فقط مختص اسرای فلسطینی نوار غزه است که بعد از 7 اکتبر و در ایام جنگ توسط ارتش اسرائیل به‌اسارت گرفته می‌شوند. رزمندگان نخبه حماس که در زندان‌های رژیم صهیونیستی بسر می‌برند، درمعرض شدیدترین و خشونت‌آمیزترین شکنجه‌ها قرار دارند. آن‌ها در ساده‌ترین حالتش در سلول‌های بسیارکوچک میان سرما و گرسنگی و شدیدترین فشارها نگهداری می‌شوند. ایده ساخت زندان‌ها و بازداشتگاه‌های اسرائیلی به چندسال قبل از اعلام تأسیس اسرائیل برمی‌گردد: وقتی مقاومت و مبارزه عربی و فلسطینی برابر صهیونیست‌ها تشدید شد، ایده ساخت بازداشتگاه‌هایی برای اسرای مبارز مطرح شد. دراین‌راستا، اسرای فلسطینی اقدام به ایجاد «جنبش اسرای فلسطینی» کردند. این جنبش همه فلسطینی‌هایی را شامل می‌شود که از زمان آغاز اشغال فلسطین توسط بریتانیا در سال 1917 تا اشغال اسرائیل در سال 1948 و همچنین، فلسطینی‌هایی که در اشغال کرانه باختری و نوار غزه توسط اسرائیل از 1967 تاکنون اسیر شده‌اند را دربرمی‌گیرد. ریشه‌ «جنبش اسرای فلسطینی» به مرحله قیمومیت بریتانیا بر فلسطین برمی‌گردد که قیمومیت انگلیس انقلابیون فلسطینی و عرب را بازداشت و بعد در سال 1933 در زندان عکا اعدام کرد. اسناد موجود نشان می‌دهد: باندهای صهیونیستی طی جنگ 1948 و حملاتشان به روستاها و شهرک‌های فلسطینی بازداشتگاه‌هایی برای بازداشت فلسطینی‌ها و شکنجه و اعدام آن‌ها دایر کردند. بارزترین بازداشتگاه‌های دایرشده درآن‌سال‌ها «صرفند» و «حیفا» در محله هدار پای کوه کرمل بودند. درادامه اسرا و نیروهای مبارز به بازداشتگاه‌های دیگری منتقل شدند که باندهای جنایتکار صهیونیستی آرگون، شیترن و هاگانا آن‌ها را اداره می‌کردند. بااینکه آمار دقیق و موثقی از تعداد اسرای فلسطینی طی سال‌های 1949-1948 در زندان‌های اسرائیلی وجود ندارد؛ اما برآوردها نشان می‌دهد: بین 7000 تا 12000 فلسطینی در‌این‌بازداشتگاه‌ها نگهداری می‌شدند. اداره زندان‌های اسرائیل وابسته به وزارت داخلی رژیم، سال 1949 تأسیس شد. مقر اصلی آن در شهر رمله در مرکز سرزمین‌های اشغالی‌ست و مسئولیت اداره همه زندان‌های اسرائیل را برعهده دارد. اوایل جنگ 1967 هم‌زمان با اشغال کرانه باختری ازجمله قدس و نوار غزه، شبه‌جزیره سینا و بلندی‌های جولان سوریه، رژیم صهیونیستی اقدام به احداث بازداشتگاه‌های متعددی کرد. ساخت آن‌ها تا سال 1971 ادامه یافت. بازداشتگاه‌های نخل، ابو زنیمه، القصیمه، وادی موسی، سنت‌کاترین و العریش از جمله آن‌ها بودند. دراین‌سال‌ها دو زندان عسقلان و بئر‌السبع نیز ساخته شد. درپی اشغال لبنان در سال 1982، رژیم صهیونیستی بازداشتگاه انصار را دایر کرد؛ اما پس از عقب‌نشینی از لبنان در 1985 آن‌را بست. طبق برآوردهای باشگاه اسرای فلسطینی و انجمن حمایت از زندانیان فلسطینی «ضمیر»؛ تعداد اسرای فلسطینی در زندان‌های اسرائیل تا اوایل ژانویه 2025 به 10300نفر رسید که 89‌نفر از آن‌ها زن و 345‌نفر از آن‌ها کودک‌اند. این‌عدد شامل 3428 بازداشتی اداری‌ست. «بازداشت اداری» حکم بازداشت بی‌کیفرخواست است که با دستور نظامی اسرائیل به‌دلیل «تهدید امنیتی» صادر می‌شود و تا شش‌ماه با امکان تمدید ادامه می‌یابد. تعداد خبرنگاران بازداشت‌شده فلسطینی پس از 7 اکتبر به 88‌نفر بالغ شده که 52‌نفر از آن‌ها در بازداشت بوده و شش‌نفر از آن‌ها زن و 15‌نفر از آن‌ها از نوار غزه هستند. طبق گزارش سازمان‌های حقوق‌بشری؛ صهیونیست‌ها از زمان جنگ 1967 حدود یک‌میلیون فلسطینی؛ ازجمله حدود 17‌هزار زن و 50‌هزار کودک را به‌اسارت گرفته است. مجموع شهدای فلسطینی در داخل زندان‌های رژیم از سال 67 تاکنون به 226 شهید بالغ می‌شود. مهم‌ترین زندان‌های رژیم صهیونیستی عبارت‌اند از: «زندان مرکزی بئرسبع» که در 1970 در شرق شهر بئر‌سبع در مسیر ایلات در منطقه‌ای بیابانی احداث شد و اولین زندانی‌ست که توسط صهیونیست‌ها احداث شد. دراین‌زندان بخش‌های مختلف؛ ازجمله بخش زندانیان امنیتی، زندانیان کیفری و همچنین سلول‌های انفرادی وجود دارد. «زندان نفحه» سال 1980 ساخته شد؛ در صحرای نقب در جنوب فلسطین اشغالی قرار دارد و با «بئرسبع» 100‌کیلومتر و شهر قدس 200‌کیلومتر فاصله دارد. از مخوف‌ترین زندان‌های رژیم صهیونیستی‌ست که اغلب شهادت‌های اسرای فلسطینی در آن رخ داده و مختص فرماندهان و رهبران فلسطینی‌ست تا آن‌ها را از دیگر اسرا جدا کند. این زندان بارها شاهد اعتصاب غذای اسرای فلسطینی بود؛ ازجمله اعتصاب غذای 33‌روزه اسرا در 1980 که منجر به شهادت سه اسیر فلسطینی به‌نام‌های راسم حلاوه، أنیس دوله و علی الجعفری شد. در سال 1991 نیز شاهد یک اعتصاب غذای 17‌روزه بود. «زندان ریمون» در 2006 افتتاح شد. به‌سبک زندان‌های آمریکا ساخته شده و دارای بخش‌های مختلف ویژه زندانیان کیفری و باسابقه و قاچاقچیان موادمخدر است و به‌شدت محافظت می‌شود. «زندان سدی‌تیمان» توسط انگلیسی‌ها طی جنگ جهانی دوم در صحرای نقب احداث شد و صهیونیست‌ها سال 1948 پس از به‌دست‌گرفتن آن، به‌عنوان پایگاه و مرکز نظامی از آن استفاده کردند. طی جنگ‌های رژیم صهیونیستی؛ به‌ویژه جنگ این رژیم در نوار غزه در سال 2014 این پایگاه به مرکز بازداشت اسرای فلسطینی نوار غزه تبدیل شد. در اکتبر 2023 اسرائیل از «سدی‌تیمان» به‌عنوان مرکز بازداشت فلسطینی‌های نوار غزه استفاده و خیلی‌زود آن‌را تبدیل به زندان مرکزی کرد. تحقیقات و تصاویر منتشره از این زندان نشان می‌دهد 4000 فلسطینی که از 7 اکتبر در آنجا در بازداشت هستند، درمعرض بدترین شکنجه‌ها و تعرض‌ها قرار دارند. یکی از شکنجه‌های متداول دراین‌زندان تهدید به شلیک مستقیم درصورت عدم‌اعتراف به عضویت در گروه‌های مقاومت، کتک شدید و قطع ارتباط کامل با دنیای بیرون است. «زندان مرکزی عسقلان» در دوران قیمومیت بریتانیا بر فلسطین به‌عنوان مقر فرماندهی ارتش بریتانیا بر عسقلان و پیرامونش ساخته شد؛ اما پس‌ازآنکه به‌دست صهیونیست‌ها افتاد، آن‌را تبدیل به زندان کردند. دارای بخش مرکز بازجویی و بازداشت اسراست که بعد از شکست اسرائیل در جنگ 1967 و افزایش مقاومت علیه این رژیم دایر شد. زندان مرکزی عسقلان از سال 1970 پذیرای اسرای فلسطینی بود. این زندان دارای یک تونل وحشت است که اسرا برای ورود به زندان باید از آن عبور کنند و درخلال‌آن مورد ضرب‌و‌جرح شدید قرار می‌گیرند. این زندان وسط شهر مجدل و در 25کیلومتری شمال نوار غزه واقع و دارای پنج بخش است؛ یک‌بخش آن مختص شاباک است و در آن شاباک به‌شکلی ویژه از اسرای فلسطینی بازجویی می‌کند. دراین‌زندان همچنین، اسرای فلسطینی به‌کار اجباری واداشته می‌شوند. «زندان شطه» در 1953 افتتاح شد؛ در دره اردن و جنوب دریاچه طبریه نزدیک «زندان گلبوع» قرار دارد. «زندان گلبوع» در سال 2004 افتتاح شد. در شمال فلسطین اشغالی در کنار زندان شطه قرار دارد و توسط کارشناسان ایرلندی ساخته شد. یکی از امنیتی‌ترین زندان‌های رژیم صهیونیستی‌ست. فلسطینی‌هایی که متهم به انجام عملیات‌های شهادت‌طلبانه و ضدصهیونیستی در داخل اراضی 48 هستند، در آنجا نگهداری می‌شوند. این زندان سال 2021 شاهد عملیات فرار موفق شش اسیر فلسطینی بود. «زندان دامون» در منطقه کرمل در حیفا قرار دارد و دوره قیمومیت انگلیس ساخته شد؛ اما انگلیسی‌ها از آن به‌عنوان انبار استفاده می‌کردند. رژیم بعد از 1948 آن‌را تبدیل به زندان کرد. اغلب اسرای فلسطینی انتفاضه دوم دراینجا نگهداری می‌شدند. «زندان رمله» در سال 1934 توسط قیمومیت انگلیس احداث شد. در 1953 ارتش صهیونیستی بخشی‌ازآن را به بازداشت نیروهای مقاومت فلسطینی و عربی اختصاص داد، «زندان رمله» که بخشی‌ازآن به اسرای زن فلسطینی اختصاص دارد. این زندان در 1968 شاهد اعتصاب اسرای فلسطینی بود که خواستار پایان‌دادن به تعرض‌ها و تجاوزهای جنسی در آن شدند. «زندان نیتسان» در 1978 افتتاح شد و در «زندان رمله» قرار دارد؛ اما مستقل اداره می‌شود. «زندان تلموند» که در آن دو بخش زنان و کودکان وجود دارد. «زندان هداریم» که زندان به‌سبک زندان‌های آمریکایی ساخته شده و در آن، شدیدترین شکنجه‌ها اعمال می‌شود. هشت بخش داشته و ظرفیت 600 اسیر را دارد. اسرای امنیتی فلسطینی معمولاً دراین‌زندان نگهداری می‌شود و بخش امنیتی آن مستقل از بخش‌های دیگر آن اداره می‌شود. این‌بخش متشکل از 40 اتاق کوچک است که درهریک‌از آن‌ها دو اسیر نگهداری می‌شوند. «شارون»، «کفاریونا»، «مجدو»، «اوفر» و «مسکوبیه» نیز از دیگر زندان‌های رژیم صهیونیستی هستند.