کد خبر:
395586
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ دوشنبه ۸ بهمن -
09:07
سخن مدیرمسئول
سدهای تهران 17درصد آب دارد
مدتیست که مدام سخن از بیآبی، کمآبی، خشکی رودخانهها و خالی بودن سدها از آب میشود؛ اما تا امروز هیچ نسخه شفابخشی برای این درد اپیدمیشده، ارائه نشده است و گویی طبق قراین و شواهد موجود، سالبهسال دریغ از پارسال دارد از قوه به فعل درمیآید و آنقدر ادامهدار خواهد شد که درد بیدرمان میشود. وقتی چنین شد، تازه مصرفکنندگان عمده آب بهخود میآیند که ای دلهای غافل و ای افکار پوسیده! چرا آب نداریم؟ چرا زمینهای کشاورزی، بهصورت خشک و لمیزرع درآمده است؟ و درنهایت چرا آب برای خوردن هم نداریم؟ که این مشکل عمده، با ادامه یافتن، تبدیل به خانمانسوزی میشود؛ بهنحویکه سرزمینهای سبز، مراتع و جنگلهای سرسبز کشورمان بهمرور ازبینرفته و سرزمینی خشک و سوخته بر جای میماند که هیچ ایرانی وطنپرستی چنین روزگاری را برای اینکشور سرفراز نخواسته و نخواهد خواست؛ اما ما مردم کشور در قبال وظیفهای که برای نگهداری این آبوخاک برعهده داشتهایم؟ بهچهعلت اینقدر در حق این آبوخاک جفا کردهایم که این روزهای سخت را برای اینکشور 85میلیونی رقم زدهایم؟ تا توانستهایم، آب مصرفی را هدر دادیم و هزاران استخر خانوادگی و غیرخانوادگی ساختهایم و بیرحمانه و اسرافگونه از آب یعنی مایه حیات بهرهبرداری میکنیم. زمینهای خشک و بایر را به باغ و باغچه تبدیل کردهایم و با حفر چاه و قنات، آخرین قطرههای آب درون سفرههای زمینی را به مصرف میرسانیم تا درخت کاشته شده در باغچه را آبیاری کنیم. متأسفانه باید گفت که درخت و درختکاری و سرسبزی مایه نشاط و حتی سلامتیست، اما باید تدبیر کرد و سزاوار ندانست که برای دل خودمان هزاران دل را تشنه کنیم. بیایید به فرونشستهای بسیاری از استانهای کشور توجه کنیم که خشکی و بیآبی و خشکسالی و بیبارانی، چه بلایی بر سر استانهای خوب ما آورده است؛ مسئلهای که ما را وادار میکند کمی بیشتر به این خاک عزیز فکر کنیم، فرونشستهای استان سرسبز و زرخیز اصفهان، در بعضی از نقاط ایناستان از یکمتر هم فراتر رفته است و اینخطه از کشورمان که درگذشته، بسیاری از میوهها و سبزیهای کشور را تأمین میکرده، اینروزها بهشدت تشنه شده و بعید نیست که در دهههای بعدی، حتی بسیاری از اهالی ایناستان، ناچار به مهاجرت، به نقاط دیگر کشور میشوند. امثال اصفهان ما در کشور داریم که سرنوشت آنها در اینروزها نیاز به تعمق و برنامهریزی مسئولین کشور دارد. علاوهبراین مشکل، ما در کشور دارای سدهایی هستیم که در دهههای قبلی از پرتو این سدها، مزارع فراوانی درحال بهرهبرداری بودند؛ اما و متأسفانه بنا به اظهار کارشناسان داخلی هماکنون در سدهای کشور فقط 17درصد ظرفیت آن آب موجود است که خشکشدن این سدها تبدیل به یک فاجعه ملی میشود. من نویسنده شاید در بیش از 20سال گذشته، دهها مطلب پیرامون بیآبی و خشکسالی نوشتهام؛ اما اثربخشی لازم را نداشته است؛ حتی در اغلب این مقالات مدعی شدم که اگر سیلابهایی که در کشور جاری میشود، اگر بهصورت بهینه و کارشناسی شده و مسیر این سیلابها را بهطرف رودخانهها و مردابها هدایت کنیم، درنهایت وارد سدها میشوند که درصورت پر شدن سدها از آب، میتوان هزارانمگاوات برق از آن بهدست بیاوریم؛ اما متأسفانه، سیلابها ایجاد میشوند و آب فراوان آن هرز میشود.