کد خبر:
405616
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ سه شنبه ۱۶ بهمن -
07:46
سخن مدیرمسئول
پرواز قیمت برنج
«سالها دل طلب جام جم از ما میکرد/ آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد» زندهیاد غزلسرای یکتا و بینظیر ازمنه؛ حضرت حافظ که در قرن هفتم هجری یعنی هفت قرن پیش در شیراز زیست میکرد، این بیت زیبا را سروده که کاربرد آن در همه دورهها، حتمیست و در ذهن و روح ما ایرانیها عینیت همیشگی دارد. موضوع امروز،مرتبط با برنج است که تصمیم گرفتم به کمک این بیت از پرواز قیمت برنج در اینروزها سخن بگویم. این ماده غذایی که بهعنوان دومین ماده غذایی پس از نان در کشورمان درآمده است، درگذشتههای دور شاید در اکثر خانوادههای ایرانی سه یا چهاربار در هفته طبخ میشد و به مصرف میرسید؛ اما بهمرور و با بهبود اوضاع اقتصادی رفتهرفته هرروز حداقل در یک نوبت غذایی نهار یا شام از برنج استفاده میشد و کشت آن در سه استان گیلان، مازندران و گلستان و دهها شهر در دهها استان نیز بهصورت محدود یا به حد نیاز ساکنین آن کشت میشده و از آن بهرهبرداری میشده است که بهمرور با فقدان برف و باران در کشور ما و شروع خشکسالیها کشت آن از رونق افتاده و همزمان با آن میلیونها کیسه برنج وارداتی، از آمریکا، تایلند، هندوستان، پاکستان و چندین کشور دیگر تقریباً استفاده از آن همگانی شده و بهموازات واردات گسترده و عدم توجه دولتها و افزایش میزان واردات برنج از خارج، فشار و لطمه جدی بر تولیدات برنج کشور واردشده است؛ تاجاییکه از میزان کشت برنج داخلی کاسته شده و بهموازات آن توجه دولت به شالیکارها بهمرور کم و کمتر شده است؛ تاجاییکه اغلب شالیزارها، تبدیل به ویلا و خانههای شخصی شده است و دراینراستا قیمت برنج داخلی نیز به نحو بیسابقهای افزایش یافته؛ تاجاییکه درمقایسهبا قیمت برنجهای وارداتی، فاصله آن بسیار زیاد است و این افزایش همچنان ادامه داشته و هیچ اقدامی هم ازسوی دولت برای توقف قیمت صورت نمیگیرد. این تفاوت نرخ برنج وارداتی و داخلی، پارهایاوقات به 20برابر رسیده است و هماکنون قیمت برنج مرغوب شمال به کیلویی 200هزارتومان میرسد که در مقیاس مقایسه تفاوت فاحش و غیرمعقولیست که بازهم باید بگویم عدم برنامهریزی مناسب توسط دولت و سیل واردات برنجهای نهچندان مرغوب که بازار محصول داخلی را کاملاً کساد کرده و از رونق انداخته است، موجی شده که شالیکاران از رغبت کشت برنج مرغوب دست بکشند و درنتیجه همهساله مقدار زیادی از برنجهای داخلی، بهواسطه خریدار کمتر آن، بدون مشتری در انبارها باقیمانده و از بین میرود. دراینوضعیت وقتی پای صحبت شالیکاران بنشینیم، اکثراً از عدم رسیدگی توسط دولتها شکوه میکنند و حتی میگویند که وقتی دولت از گندمکاران، خرید گندم میکند، طبعاً بایستی برنج هم دارای این خصوصیت شود و اینجاست که میگویم خواجه حافظ شیرازی که لقب لسانالغیب شایسته و زیبنده اوست، 700سال پیش شعری گفته است که امروز برای ما معنی و مفهوم عمیق پیداکرده است. وقتی ما شمال پرباران و زمینهای حاصلخیز داریم، بهچهعلت نباید آنرا گستردهتر کرده و بهجای آن برنجهای نامرغوب خارجی وارد کنیم تا به ما نگویند که «آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد!»