«اپل» از چین به هند می‌رود

با روی‌کار آمدن دونالد ترامپ، جهان عادت کرده است که در هرلحظه‌ای خبری بشنود و در هر ساعت رخدادی را ببیند؛ یعنی‌اینکه دنیا از یکنواختی ده‌ساله قبلی درآمده و به جهانی از هیجان و تنش مبدل شده است که دراین‌راستا بسیاری از معادلات قرن گذشته که سال‌های زیادی را در سکون و سکوت پذیرفته بود، به تحول و دگرگونی و درنهایت تغییر منجر شود. به‌نظر می‌رسد؛ جهان و رهبران آن بپذیرند که این‌همه دگرگونی را نمی‌توان در یک کشور یا یک شخص دید و باور کرد؛ درنتیجه به فرضیه این قرن باید با تردید نگریست که باور شده این جهان هستی، در ده کمپانی یا ده کشور یا ده فردی‌که در کنار هم نشسته‌اند و دنیا را حکمرانی می‌کنند و برای 10‌سال بعد نقشه راه دارند، خلاصه‌شده و همه کشورها خواسته یا ناخواسته، باید آن‌را بپذیرند و اگر کشوری بخواهد با این اداره‌کرد جهان مخالفت کند، محکوم‌به فنا و نابودی بوده ا‌ست؛ زیرابه مرم و همه رهبران جهانی القاء شده که این بیت کوچک را باور کنند که جهانیان کبوتر هستند و اداره‌کنندگان آن شاهین و لذا می‌گویند: «ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد» و چون شاهین می‌تواند پروازی فراتر از صدها مایل بکند، کبوتری را که فقط یک مایل قدرت پرواز دارد، نابود خواهد کرد؛ کمااینکه فرانسه ناپلئون که به جهان ابراز قدرت می‌کرد، به روزگار امروز افتاده است؛ یا آلمانی که جهان را به‌اصطلاح قاپید، ناچار شد که مدت‌ها حتی قدرت دفاع از خود را که یک ارتش حتی کوچک هم نداشت و محروم از آن شد. جهان به‌نوعی دگرگونی را باید بپذیرد و با این فرضیه بود که کشور مهجور چین کمونیست باآن‌همه جمعیت در تنگدستی روزگار بگذراند و کشوری به‌نام آمریکا با یک تاریخ یکی دو قرنی، حاکم بر جهان شود که بااین‌همه باور و عقیده، این‌روزها ناظر و شاهد بوده است که تعویض یک رئیس‌جمهوری در کشور آمریکا، جهان را به شگفتی می‌اندازد؛ به‌طوری‌که رئیس‌جمهوری آرام و بدون دغدغه آن از یک دموکرات یا آزادی‌خواه تبدیل به آمریکایی می‌شود که یک بازرگان در هیبت ترامپ‌، عهده‌دار آن می‌شود و حضور او با تشتت، دگرگونی و حالی‌به‌حالی‌شدن همراه شده است و بسیاری از مسائل در سایه نام او رنگ می‌بازند یا رنگی بسیار پررنگ جایگزین بی‌رنگی قبلی می‌شود و چون آمریکای سرمایه‌دار با خلق‌وخوی استعماری به فکر استثمار ملت‌ها می‌افتد، بسیاری از دگرگونی‌ها را خواسته یا ناخواسته باید شاهد و ناظر بود که کار را به‌جایی می‌رساند که اداره‌کننده‌های قبلی، محیط جهان را تااندازه‌ای با حضور ابرقدرت به‌شدت اقتصادی باقدرت چین، ناامن می‌یابند پس شروع‌به‌کار می‌کنند که اولین مورد آن تغییر سیاست‌های قبلی آمریکا‌ست که با شعار می‌آید و با شعور بازی می‌کند. با ادعایی از نوع پرطمطراق و شعارگونه، عربده‌کشی می‌کند؛ اما در کنار آن مجبور می‌شود، با ادعای خود صدها گام عقب‌نشینی کرده و رو به روسیه دشمن کند. از ایران قدرتمند دلجویی کند و برخلاف گذشته که مذاکرات را بد می‌دانست به خواست جمهوری اسلامی ایران، به‌پای میز مذاکره بیاید و از عربده‌کشی قبلی به مذاکره دل‌خوش کند؛ اما در ضمیر خود، به چین نیرومند فکر می‌کند که باعث کاستن اقتدار آمریکا شده است؛ پس کمپانی اپل را که قدرت و سرمایه‌ بی‌انتهایی دارد، می‌خواهد از چین به هند منتقل کند؛ یعنی گام اول را به‌سوی تضعیف قدرت مالی چین برداشته است. اینک باید در سیاست جهان حضور داشته باشیم تا دچار خسران نشویم که یک نمونه آن مذاکره با آمریکاست.