دسته‌گل مادر ورزش‌ها در کره‌جنوبی

وقتی به تاریخ ورزش در دنیا توجه کنیم، آن‌را سراسر اتفاق، زیبایی، شکوهمندی، سرفرازی و بالاخره قهرمانی در سطح قاره‌ها و المپیک و رخدادهای بین‌المللی می‌بینیم که با خود هزاران خاطره را در دل‌ها جای ‌داده است و از این‌ها گذشته درطول بی‌شمار‌مسابقاتی که صورت گرفته، حتی قهرمانی‌ها فقط در کسب مقام ورزشی توقف نداشته است؛ بلکه تبلوری از آزادی‌خواهی، عدالت و بپا‌ خاستن و دفاع از حقوق انسان‌ها بوده که اثرات آن اغلب باعث تغییر روش و استثمار زدگی انسان‌های بی‌گناه و رنگین‌پوست در بزرگ‌ترین قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان عینیت یافته است. همچنان‌که در سال 1968، دو ورزشکار سیاه‌پوست آمریکایی در اعتراض به نژادپرستی در آمریکا رویدادی را رقم زدند که به لطف ورزش صورت گرفت و آن رویداد تا جهان باقی‌ست، در عظمت خواهد بود؛ به‌خصوص آنجایی‌که تامی اسمیت و جان کارلوس که موفق به دریافت مدال طلا و برنز در دومیدانی شده بودند، در هنگام پخش سرود ملی آمریکا، روی خود را از پرچم ملی کشورشان برگردانده و با مشت‌های گره‌کرده برافراشته در بالای سر سکوت کردند. این اتفاق که در دوران جنبش حقوق مدنی آمریکا، پس از ترور رهبر جنبش مارتین لوترکینگ صورت گرفت، یکی از سیاسی‌ترین وقایع در تاریخ المپیک محسوب می‌شود. این ‌را گفتم که این‌روزها، ورزشکاران شرکت‌کننده در مسابقات برون‌مرزی را سفیران ورزشی می‌گویند که در همین آمریکا وقتی اختلافات آمریکا و چین کمونیست به حد انفجار رسیده بود، هنری کیسینجر به‌همراه تیم تنیس روی میز آمریکا به چین سفر کردند که موجب دوستی مجدد این دو کشور شد؛ تاجایی‌که به آن دیپلماسی پینگ‌پنگ گفتند. ازاین‌دست رویدادها فراوان وجود دارد که حضور تیم دوومیدانی کشورمان در کشور کره‌جنوبی و بانام قهرمانی آسیا با یک افتضاح تاریخی روبه‌رو شد که به حیثیت کشورشان لطمه زده است. داستان مسمومی که به هنگام حمام گرفتن توسط یک مربی ایرانی و دو ورزشکار شرکت‌کننده ایرانی، دررابطه‌با آزار جنسی یک ورزشکار زن کره‌ای توسط این سه‌نفر صورت گرفت ‌که انعکاس جهانی یافته و این سه‌نفر بی‌خرد، بلافاصله در بازداشت پلیس کره‌جنوبی قرار گرفتند. حکایتی تلخ که به پرستیژ کشورمان در کره‌جنوبی لطمه جدی وارد کرده است و متأسفانه از چشم رسانه‌ها دور نمانده و موجی از انعکاس منفی علیه کشور ما را موجب شده است؛ به‌خصوص که تعداد زیادی از دانشجویان دختر و پسر ایرانی، هم‌اکنون در دانشگاه‌های کره‌جنوبی مشغول به تحصیل هستند که می‌تواند عواقبی آزاردهنده را به دانشجویان شایسته ما وارد کند. آنچه جای تأسف عمیق دارد، عدم عکس‌العمل مناسب توسط فدراسیون دوومیدانی و همچنین وزارت ورزش‌وجوانان کشورمان است که می‌توانست با یک تصمیم سریع و قاطع، با اینان ابروی رفته را بازیابی کنند که به‌یقین اگر چنین موردی مربوطه هر کشور دیگری بود. تیم دوومیدانی، سرپرست و مربیان آن‌را بلافاصله احضار می‌کردند تا کشورهای جهان پی ببرند که در کشور ما، چقدر به مسائل اخلاقی اهمیت داده می‌شود و می‌خواهم بگویم که اگر ورزشکاران کشور دیگری چنین می‌کردند برکناری رئیس فدراسیون و استعفای وزیر ورزش، امکانی قابل‌تقدیر بود که می‌توانست از عمق این فاجعه غیراخلاقی به‌نحو شایسته‌ای کم کند که باید گفت متأسفانه کسب مدال برای زعمای ورزش ما، در اولویت همه مسائل دیگر است. ای‌کاش ریاست‌جمهوری با یک اقدام مناسب برخورد لازم را با خاطیان کند.