زوایای باخت به تیم فوتبال قطر

مدت‌هاست که ناقوس خطر برای ما در فوتبال قاره کهن یا آسیا به صدا در‌آمده است و می‌رود تا با افتخارات گذشته فاصله‌ای بعید بگیریم و از قافله آسیا بازبمانیم؛ اما اینکه چرا مسئولین فوتبال ما صدای بلند ناقوس را نمی‌شنوند، جای ابهام و تعجب دارد. درگذشته ما سال‌های بسیاری را بر بام آسیا ایستاده بودیم و دیگران در برابر بزرگی و عظمت فوتبال ما، سر تسلیم فرومی‌آوردند؛ تاجایی‌که بیش از 40‌سال است، تیم المپیک ما نمی‌تواند قهرمان آسیا شود و تیم‌ملی ما هم اقتدار گذشته را ازدست‌داده و حتی در مسابقات فوتبال باشگاه‌های آسیا هم درخشش قابل‌انتظاری نداشته‌ است. این‌بار با قاطعیت باید شکست‌ها را به‌پای فدراسیون فوتبال بگذاریم که نه ازنظر علمی پایه مستحکمی ندارد و نه ازنظر سازمانی؛ چراکه کسانی بر این فوتبال تکیه زده‌اند که بیش از 10‌سال است عهده‌دار مسئولیت آن هستند و هیچ‌گاه نخواسته‌اند یا نتوانسته‌اند به این فوتبال، روح تازه‌ای بدهند و آن‌را از سیستم قدیمی عبور داده و بر اداره‌کرد باری‌به‌هرجهت آن سرپوش بگذارند و ناهمگون با پیشرفت‌هایی که در قاره آسیا روی ‌داده است، همچنان با سیستم غیرفنی علی نعمتی به اداره آن مشغول هستند. اینک باید سؤال کرد که فوتبال ما را چه شده است؟ فوتبالی که درگذشته تیم‌های دوم و سوم ما، در مسابقات منطقه بر آنان چیره می‌شوند و قطر، بحرین، عربستان، اردن و ازبکستان و امارات متحده عربی درمقایسه‌با ما حرفی برای گفتن نداشته‌اند و کار به‌ جایی رسیده است که در مسابقات انتخابی حضور در جام جهانی، تیم ما در برابر قطر شکست را پذیرا می‌شود؛ بنابراین وقت آن رسیده است که وزارت ورزش و فراکسیون ورزش مجلس ورود مستقیم کند؛ چراکه باوجود چند‌هزارمیلیارد هزینه باشگاه‌داری و انجام مسابقات باشگاهی در لیگ برتر و گروه‌های 1 و 2 و 3 برگزاری مداوم فوتبال در رده‌های جوانان و امید، کودکان و ... بازهم تیم فوتبال ما در مسابقه اخیر با قطر به‌صورت یک تیم دست‌وپابسته، خسته و با معدل بالای 28‌سال و حتی حضور هفت ورزشکار بالای رده سنی 32‌سال، دست‌آوردی به‌جز شکست نداشته است و صدالبته از این نوع اداره‌کرد فدراسیونی که برای صدور یک رأی بین یک باشگاه و یک فوتبالیست معروف هشت‌ماه است موفق به صدور رأی نشده و مصلحت‌اندیشی، کار را به اینجا رسانده است. وقتی این نوع فوتبال را علی نعمتی می‌نامیم؛ سخن به خطا نگفته‌ایم! سرمربی تیم، در برابر چشم میلیون‌ها ایرانی که ازطریق سیمای ملی ناظر بر مسابقه بودند و همه از نوع ترکیب تیم به‌خصوص در نیمه دوم ناراضی بودند، به‌جای استفاده از فوتبالیست‌های جوان که قدرت دوندگی زیادی داشتند، تعویض‌هایی نامناسب انجام داد که در آن ورودی‌ها ازنظر سنی بزرگ‌تر از خروجی‌ها بودند و اگر سرمربی چند جوان را که در مسابقات لیگ برتر، چشم‌ها را خیره کرده بودند، به زمین می‌فرستاد، به‌عقیده اکثر کارشناسان فوتبال، نتیجه مسابقه به‌غیراز شکست ما رقم می‌خورد. درچنین‌شرایطی بازهم بازیکنان مطرح ما همچون ترابی که به‌یقین جزو 10نفر برتر شایسته‌تر تیم‌ملی هستند، به‌خاطر لجبازی و کج‌سلیقگی سرمربی از حضور در تیم‌ملی محروم شده‌اند که نشان می‌دهد، حتی تیم‌ملی ما و سرمربی و کادر فنی آن نتوانسته است، وفاق لازم رابین تیم‌ملی ایجاد کند و حضور چند چهره مسن که حتی در فصل اخیر در عضویت هیچ باشگاهی نبوده‌اند، جزو اعضای غیرقابل تغییر درآمده و از‌پیش‌انتخاب‌شده هستند. باید این شکست تلخ، درس عبرتی شود برای کادر فنی که بپذیرند، برای حضور موفق در مسابقات جام‌جهانی آینده باید تیم‌ملی پوست‌اندازی کند و حتی کادر فنی تیم‌ملی باید قوی‌تر و ورزیده‌تر برگزیده شوند تا در مسابقات، از‌پیش‌باخته نباشیم.