ممنوعیت ورود ایرانیان به آمریکا

بازهم نغمه‌ای جدید ازسوی ترامپ بلند شد که چه می‌کنم و چه خواهم کرد؛ آن‌همه نغمه‌های همیشگی که حتی بیان آن ‌هم دیگر شنونده‌ای ندارد و هیچ انسان ساده‌لوحی را هم به باور نمی‌رساند. هنوز به‌یاد داریم که در موقع تبلیغات انتخابات آمریکا، طوطی سخنگو، چه وعده‌های خوشی را نثار وفادارانش می‌کرد. او می‌خواست 24‌ساعت قبل از جلوس در کاخ سفید، جنگ روسیه را با اکرائین را پایان بدهد. وعده داد که جمهوری اسلامی را مورد هجوم از هوا و زمین و دریا قرار می‌دهد. او قرار گذاشت کشور کانادا را به ایالت پنجاه‌و‌یکمین آمریکا تغییر شکل دهد. او می‌خواست جنگ اعراب، اسرائیل را یک‌شبه پایان بدهد و بالاخره او وعده داد که آمریکا را به عرش می‌رساند و ده‌ها سخن دیگر که خوشبختانه یا بدبختانه، هیچ‌کدام را نتوانست عملی کند؛ اما در یک مورد، آن‌هم ناخواسته تعدادی از جمهوری‌خواهان کنگره را با دموکرات‌ها هم‌سخن کرد تا جبهه بزرگی علیه ابتکارات خلق‌الساعه او شکل بگیرد و هرگز نتواند، علیه کشوری اعلام جنگ کند و بالاخره زیاده‌گویی و زیاده‌خواهی او باعث شد که اروپای همیشه وابسته به آمریکا نفسی تازه بکشد و کم‌کم، اروپای کاملاً متحد، شکل بگیرد که ناکامی عده‌ای را نصیب مردم آمریکا کند. به‌هر‌روی هر‌چه گفت، حتی یک‌مورد آن‌هم به بار ننشسته است؛ حتی جوانه‌های تازه‌شکل‌گرفته هم به‌کلی خشک می‌شوند! اینک او مانده است و اختلاف عمده‌اش با یک جمهوری اسلامی بزرگ و مصمم که حاضر نیست به خواسته‌های، بی‌قاعده او تن در بدهد و به او لبیک بگوید که بعید نیست او در آینده‌ای نزدیک مورد استیضاح قرار گیرد و ادامه حکومت چهارساله‌اش، همچون حبابی فروریزد. یادم می‌آید که در سال‌های دور، در دنیای سیاست و سیاستمداری قدما را اعتقاد بر این بود که در سیاست، شانس فقط یک‌بار در می‌زند و نه بیشتر که سرنوشت این اعتقاد قدیمی را کاملاً من و همه حس می‌کنیم؛ اما یادم آمد که او می‌خواست دومیلیون سکنه غزه را آواره چند کشور عربی کند تا او یک منطقه توریستی زیبا بسازد و از منابع عظیم صنعت توریستی آن، از این نمد محکم برای خود کلاهی امن بسازد که از درآمدهای آن، بر ساختمان‌های آسمان‌خراش خود بیفزاید. باید گفت که زهی خیال‌باطل! اما آخرین سخنرانی‌اش، ممنوعیت ورود بر اتباع ایرانی و 11 کشور دیگر به آمریکاست که آن‌هم نیاز به تصویب کنگره آمریکا دارد، که هرچند تعداد جمهوری‌خواهان آن بیشتر از دموکرات‌هاست؛ اما چند جمهوری‌خواه در کنار دموکرات‌ها قرار گرفته‌اند که مانع قوی شده‌اند تا از زیاده‌خواهی‌های ترامپ جلوگیری کنند. اگر او با منطق دمسازتر بود و شمار ایرانیان همیشه‌موفق حتی در ناسا را می‌دانست که حتی چند ایرانی در منصب شهرداری قرار دارند و سرمایه‌های هنگفت ایرانیان به‌خصوص حضور پرشمار در لباس استادی دانشگاه و پزشکان متخصص و نامی ایرانیان در آمریکا بسیار پررنگ و قابل‌اعتنا هستند، هرگز ورود ایرانیان را ممنوع اعلام نمی‌کرد؛ گواینکه به این‌طرح او رأی لازم را در مجلس و کنگره کسب نخواهد کرد. او حتی نتوانسته است که ورود مکزیکی‌ها را هم ممنوع کند و سرنوشت این روزهای خانه‌نشین کاخ سفید، چندان مساعد نیست؛ چراکه از صدها وعده‌ووعیدی که داده بود، حتی یک مورد آن‌هم عملی نشده و رفته‌رفته حتی دوستان سنتی آمریکا همچون کانادا و اروپای همیشه وفادار به آمریکا، نیز راه خود را از آمریکای ترامپ جدا کرده‌اند که به‌یقین سرنوشت سران کشورهایی که در دنیای امروز، بخواهند یکه‌تازی کنند و به قواعد جاری بین‌الملی پایبند نباشد، جز تنهایی چیز دیگری نیست؛ به‌خصوص اینکه سایر ابرقدرت‌های کنونی، برای ایجاد روابط حسنه و برابر با کشورهای دیگر به‌صف ایستاده‌اند تا به ابتکارات و مصوبات دسته‌جمعی احترام بگذارند که حاصل آن به‌یقین، دوستی، برابری و اتفاق خواهد بود.