تحصیل در دکتری را کیلویی نکنید

دیر‌زمانی تحصیلات عالی فقط به کسانی می‌رسید که واقعاً نخبه ‌بودند و قبول شدن در کارشناسی ارشد و دکتری، رؤیایی سخت و کمتر دست‌یافتنی شده بود؛ اما با ایجاد دانشگاه‌های غیر‌انتفاعی، جامع علمی کاربردی، دانشگاه آزاد اسلامی و بالاخره دانشگاه‌های دولتی در سطح گسترده به‌اصطلاح سد کنکور شکسته شد و تقریباً 90‌درصد داوطلبان به دانشگاه‌ها راه یافته و دانشجو می‌شوند و تا اخذ مدرک کارشناسی، دانشجویان سختی زیادی در پیش پای خود نمی‌بینند؛ اما در کارشناسی ارشد و دکتری هنوز به‌سادگی داوطلبان نمی‌توانند به آن راه یابند؛ حتی در دانشگاه آزاد اسلامی؛ اما و متأسفانه لوایحی از تصویب مجلس گذشته است که قهرمانان ملی بتوانند بدون کنکور وارد مراحل کارشناسی ارشد و دکتری شوند؛ به‌ویژه در رشته تربیت‌بدنی. درچنین‌شرایطی کاری که نباید می‌شد، صورت گرفت که هر فردی اعم از بی‌سواد یا باسواد صرفاً به‌جهت کسب یک مقام ملی ورزش بتواند به‌سادگی آب‌خوردن وارد آن شود و پس از طی چند‌سالی به او بگویند که فوق‌لیسانس و دکتری؛ و اینجاست که لطمه به حیثیت علم و دانش و دانشگاه وارد شده است. اگر فردی موفق شد برای مثال به‌عنوان عضو تیم‌ملی فوتبال معرفی‌نامه بگیرد؛ بی‌سواد وارد دانشگاه شود و بی‌سوادتر با کسب مدرک کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شود، پس‌از‌آن سر از دوره دکتری هم درمی‌آورد و بعد از چند‌سال یک مدرک دکتری هم دریافت می‌کند که علت آن ارزش‌گذاری جامعه برای مدرک دکتری‌ست و اوج آن‌را چندی‌پیش در برنامه ورزش و مردم و یا فوتبال برتر دیدیم که مجری محترم ورزش، دروازه‌بان تیم‌ملی را به‌اصطلاح در گوشه رینگ گیر انداخته بود و تا توانست با رگبار مشت کلامی، او راه له‌ولورده کرده و او را مسخره عام و خاص کرد. اولاً علم و دانش و دانشگاه به تمسخر گرفته شد. دست‌انداختن ساده‌لوحانی همچون دروازه‌بان مزبور نه‌تنها در شأن رسانه ملی‌ست و نه تمسخر دانشگاه‌های ایران که مثلاً یک بی‌سواد برای‌اینکه بهتر ورزش می‌کند و عضو تیم‌ملی کشورمان شده است، بدون داشتن سواد در دوره کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل شود که حتی نمی‌دانست در امتحانات دانشگاه سؤالات تستی بوده است یا تشریحی! و باز متأسفانه مجری مربوطه، این ساده‌لوح را با چند سؤال معمول آن‌قدر گیج کرده بود که از آگاهی بسیار کم از تحصیل هم عاجز بود؛ از‌جمله از او سؤال می‌کند که سه‌نفر از خانواده پدری را نام ببرد که مثلاً باید می‌گفت عمه، عمو، پسرعمه و پسر‌عمو که دروازه‌بان بیچاره، در پاسخ ‌به این سؤال، برادر‌زن خود را منصوب پدری می‌داند که به‌نوعی این دروازه‌بان را در حد یک فرد ساده و فاقد بهره هوشی به مردم معرفی کرد. یا از او سؤال می‌شود که پایتخت پرتغال چه نام دارد؟ که در پاسخ دروازه‌بان مربوطه می‌گوید: «پورتو»! یعنی یک تیم ورزشی متعلق به یک شهر پرتغال را پایتخت پرتغال می‌داند؛ یعنی حتی ورزشکار مزبور اطلاعات عمومی در سطح ورزش را هم نمی‌داند که به‌نظر می‌رسد، نامبرده حتی در کلاس‌های کارشناسی هم حضور پیدا نکرده‌ است؛ وقتی‌که می‌گوید، پاسخ‌ها را با 10، 20، 30، 40 یا شانسی می‌زده است و چنین است که رئیس دانشگاه خرم‌آباد، بلافاصله وارد عمل می‌شود و می‌گوید، ایشان دانشجوی کارشناسی ارشد است و خرم‌آباد دوره دکتری تربیت‌بدنی ندارد. حال در‌نظر بگیریم که همین دروازه‌بان، برای یک فصل بازی 70 تا 100‌میلیارد‌تومان دریافت می‌کند و چون پس از هشت‌ماه هنوز فدراسیون فوتبال مصلحت‌اندیشی می‌کند و رأی خود را پیرامون تخلف ایشان یا باشگاه پرسپولیس صادر نمی‌کند؛ لذا سیمای ملی هم می‌تواند تحصیل دانشگاه را به سخره بگیرد.