«صلیب سربی»؛ رمانی مناسب نوجوانان با فضای ماجراجویی و درام

کتاب «صلیب سربی» نوشته «آوی»، با ترجمه «حسین ابراهیمی (الوند)» و توسط انتشارات «افق» در ۳۴۶‌صفحه منتشر شده و برای گروه سنی نوجوان (۱۲ تا ۱۵‌سال) مناسب است. این اثر، در سال ۱۳۸۳ در بخش ترجمه به‌عنوان «کتاب سال شورای کتاب کودک» و همچنین «کتاب سال جشنواره کانون پرورش‌فکری کودکان‌ونوجوانان» معرفی شده است. این رمان، داستانی هیجان‌انگیز دارد و درباره پسری نوجوان است که درگیر ماجرایی پیچیده و پرتعلیق می‌شود؛ پس برای آن‌ها‌که به داستان‌های ماجراجویانه و پرهیجان علاقه دارند، گزینه‌ای خوب است. همچنین به‌دلیل سبک روایت ساده و روان، برای خوانندگان تازه‌کار یا آن‌هایی‌که می‌خواهند داستانی جذاب و آموزنده درباره شجاعت، هویت و پشتکار بخوانند، مناسب است. اگر دنبال کتابی با محتوای مناسب نوجوانان با فضای ماجراجویی و درام هستی، این کتاب پیشنهادی خوب است! شخصیت «خرس» در رمان «صلیب سربی»، یکی از شخصیت‌های کلیدی و تأثیرگذار داستان است. او شخصیتی مرموز، قوی، باهوش و درعین‌حال مهربان است که نقش مهمی در تحول قهرمان اصلی داستان؛ پسری نوجوان به‌نام «کریسپین» ایفا می‌کند. او خود را «خرس» می‌نامد؛ مردی بزرگ‌جثه با ظاهری عجیب و چشمانی نافذ! البسه متفاوت و رفتار خاصش باعث می‌شود در هر جمعی متمایز باشد. «خرس» یک بازیگر دوره‌گرد، خواننده و فیلسوف است؛ کسی‌که در دوران قرون‌وسطی آزادانه سفر و نمایش اجرا می‌کند؛ اما فراتر از ظاهرش، ذهنی تیزبین و تحلیلی دارد و به مسائل اجتماعی و سیاسی زمانش، آگاه است؛ و پس از فرار «کریسپین» از روستایش، تبدیل به راهنمای او می‌شود؛ هم فیزیکی (در سفر) و هم فکری و روحی. «خرس»، او را تشویق می‌کند که به‌جای ترسیدن، بیندیشد، سؤال بپرسد و برای خود تصمیم بگیرد. «کریسپین» درابتدا پسری ساده و ترسوست که چیزی از دنیای بیرون نمی‌داند؛ اما با همراهی «خرس»، کم‌کم یاد می‌گیرد آزاد بیندیشد، شجاع باشد و برای سرنوشتش بجنگد. «خرس»، عملاً مثل یک پدر معنوی برای او عمل می‌کند. بخواهیم خلاصه کنیم: «خرس» نماد آزادی، آگاهی و شجاعت است؛ کسی‌که مسیر زندگی یک نوجوان گم‌گشته را تغییر می‌دهد. شخصیت او به‌قدری قوی و جالب است که بسیاری از خوانندگان، حتی بیش از «کریسپین»، با او ارتباط برقرار می‌کنند. در آغاز داستان، او فقط باعنوان «پسر آستا» شناخته می‌شود و حتی نام واقعی خودش را نمی‌داند. در یک روستای فقیر در انگلستان قرون‌وسطی زندگی می‌کند؛ بی‌پدر، خجالتی و مطیع! «کریسپین» از همه‌چیز می‌ترسد: از ارباب‌ها، از قانون، از خدا و حتی از فکرکردن مستقل. جامعه و کلیسا او را به‌گونه‌ای بار آورده که خود را هیچ و ناتوان بداند. پس ‌از مرگ مادرش، ناگهان متهم به جرمی ناحق؛ و مجبور به فرار می‌شود. دراین‌سفر، کم‌کم پرده از گذشته‌اش برداشته می‌شود: او پسر یک نجیب‌زاده است و وارث قانونی یک مقام مهم. درطول داستان، با راهنمایی و دوستی با «خرس»، او یاد می‌گیرد انسانی آزاد است، حق دارد تصمیم بگیرد و می‌تواند با ظلم بجنگد. از پسری مطیع و خام، به شخصیتی مقاوم، باشهامت و پر از امید تبدیل می‌شود. نام «کریسپین» برای او مثل تولد دوباره است؛ شناختن نامش یعنی شناختن خود. نهایتاً نه‌تنها نام خود را می‌یابد؛ بلکه صدایش را، اراده‌اش را و هدفش را نیز به‌دست می‌آورد. «کریسپین» نیز نماد رشد فردی، آزاداندیشی و یافتن هویت در جهانی پر از بی‌عدالتی‌ست. داستان او، الهام‌بخش نوجوانانی‌ست که دنبال هویت، معنا و جایگاه خودشان در زندگی هستند.