ترامپ نمی‌تواند مخل برجام شود

بخش اول- چرا ترامپ پیروز شد؟ این سوالی است که چون عقرب، ناخواسته تشکیلات دموکرات‌ها را در امریکا دائما نیش می‌زند و بر دامنه تلفات آن می‌افزاید. آیا ترامپ سیاستمدار کارکشته‌ای است که به پیروزی‌اش دل بست؟ ترامپ سازش‌خواه است یا ستیزه‌گر؟ چرا با وجود تمام پیش‌بینی‌ها ترامپ برگزیده شد؟ مردم متلون‌المزاج هستند؟ و ده‌ها سوال از این دست که چون خوره به جان سیاسیون آمریکا افتاده و آنان را به انزوا کشانده و آیا باید دوران تصمیم‌گیری کمپانی‌های نفت و اسلحه را که برای جهان امروزه نسخه‌پیچی می‌کنند پایان یافته دید؟ که اگر پاسخ مثبت باشد باید به تمامی ملل دنیا تبریک گفت که دوران تعیین سرنوشت کشورها به دست ابرقدرتان بیگانه پایان یافته‌است؛ یعنی می‌توان دل به خواست ملت‌ها خوش کنیم که تعیین‌کننده سرنوشت خویش می‌شوند، که اگر چنین باشد باید عمر کهنسال سیاسیون حرفه‌ای را پایان یافته بدانیم. به هر روی این مقدمات را برشمردیم تا به بخش دوم برسیم. ترامپ می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در معادلات جهانی ایفا کند و این سوال که صدها پاسخ دارد. اوضاع امروز جهان با حضور فعال جوانان در عرصه حیات و ارتباط مردم از طریق شبکه‌های مجازی، روزگار ما را رقم می‌زنند و دوره شانتانیزم و شارلاتانیسم به سر آمده که نمونه بارز آن را مردم آمریکا با انتخاب ترامپ به رخ دنیا کشیدند. تمامی سیاستمداران، رسانه‌ها، تلویزیون‌ها،‌ بنگاه‌های تبلیغاتی، آژانس‌های هنری و هنرپیشگان، ورزشکاران نامی و بالاخره موسسات آمارگیر و پیشگو با تمامی قدرت هیلاری کلینتون را برنده نهایی می‌دانستند. مردم آمریکا با یک "نه" حباب همه اینان را ترکاندند و به دنیا نشان دادند که از این پس مردم خود سرنوشت خویش را رقم می‌زنند. بخش سوم- آیا ترامپ می‌تواند همه وعده‌های انتخاباتی را به عمل تبدیل کند؟ به یقین انتخاب او خود پاسخ منفی بدین سوال است که 90درصد وعده‌های داده شده او پوچ و خالی از واقعیت است. آنچه امروز برای مردم کشور عزیزمان حائز اهمیت است چگونگی رفتار او با مسئله برجام است. او در این مدت نشان داده‌است که شخصیتی غیرقابل پیش‌بینی است و به شدت متلاطم که به سرعت می‌تواند تغییر عقیده دهد، بنابراین در حوزه سیاست داخلی با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهد بود و چه‌بسا در رابطه با رویدادهای خارجی به‌ویژه جنگ سوریه و ایجاد رابطه حسنه با مسکو و لغو تحریم‌های مترتب بر سیاست‌های روسیه تجدیدنظر کند و در خاورمیانه به دنبال یک آرامش نسبی باشد و از حمایت صددرصدی نظیر اوباما از عربستان و حکام خلیج‌فارس دست کشد و علی‌رغم شعارهای ضدایرانی در کنار روسیه و ایران به اوضاع آشفته سوریه پایان دهد و تا جایی که در دوره اوباما از ارزش و اعتبار آمریکا در پشتیبانی از دوستان سنتی چون مصر کم شده بود، اعتباری دوباره ببخشد؛ اما در رابطه با برجام با همه شعارهایی که داده‌است او نخواهد توانست کوچک‌ترین لطمه‌ای به این توافق بین‌المللی وارد کند، چراکه پنج کشور عمده اروپایی به هیچ‌وجه حاضر نخواهند شد چون گذشته دنباله‌رو سیاست واشنگتن‌نشینان شوند، کما اینکه از فردای توافق 1+5 با ایران اشتیاق اروپاییان برای ایجاد روابط حسنه سیاسی و بازرگانی با سفرهای سران اروپا و هیئت‌های اقتصادی آنان به تهران به شکل بی‌سابقه‌ای در تاریخ ارتباط بین ملل بروز کرد و هم‌اکنون مراودات نه در حد ایده‌آل؛ اما پذیرفتنی ادامه دارد و سفر رئیس‌جمهور کشور ما به بعضی از پایتخت‌های اروپایی نشان از استحکام این توافق و اصل اجرای برجام دارد. اینک تا دو ماه آینده که سکان هدایت کاخ سفید به دست ترامپ سپرده می‌شود صبر کرده و به انتظار آینده می‌نشینیم و امیدواریم دنیای پیش روی ما مبتنی بر تفاهم و همکاری و رعایت حقوق کشورها پیش رود.