دیابت؛ نگرانی هر خانواده
فاطمه فیروزی
۱۴ نوامبر (۲۳ آبان‌ماه) سالگرد تولد سر فردریک بنتینگ؛ پزشک و زیست‌شناس کانادایی و کاشف انسولین است. از سال ۱۹۹۱ سازمان بهداشت جهانی WHO این‌روز را «روز جهانی دیابت» نام‌گذاری کرده است. در‌این‌روز بیش‌از ۱۶۰ کشور جهان در این فدراسیون بین‌المللی شرکت دارند. در کشور ایران نیز از سال 92 هر‌ساله یک‌هفته از آبان‌ماه به‌نامِ «هفته دیابت» نام‌گذاری شده. نماد جهانی دیابت، دایره‌ای آبی‌رنگ است دایره آن به‌عنوانِ اتحاد جهانی و رنگ آبی‌اش، رنگ پرچم سازمان ملل است. دیابت، یکی‌از پر‌هزینه‌ترین بیماری‌های غدد در جهان است و سطح آگاهی بیماران مبتلا به دیابت در کم‌کردن هزینه‌های آن بسیار مؤثر است. بیماران دیابتیک باید از سیر درمانی خود مطلع بوده و عوارض بیماری را بشناسند. این خودتوانمندی و آگاهی، تنها با مشارکت و ایفای نقش پرستاران حرفه‌ای و متخصص امکان‌پذیر است. خوشبختانه رشته پرستاری در کشور ایران سیر صعودی را طی می‌کند و دانش پرستاری، سهم عمده‌ای در عملکرد حرفه پرستاری دارد؛ پس، با کمک و نظارت تیم پرستاری، آموزش و اطلاع‌رسانی به مبتلایان خیلی از هزینه‌های درمانی و عوارض بیماری را به‌حداقل می‌رساند. کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲، پرستاری و مراقبت حساس‌تری در‌مقایسه‌با مبتلایان بزرگسال دارند. در چنین خانواده‌هایی، تنش‌های عصبی از نوع پرخاشگری و مقاومتی بسیار دیده می‌شود. از‌طرفِ‌دیگر، اضطراب و نگرانی والدین روی تعادل و تعامل کودک اثر منفی گذاشته؛ در‌نتیجه، اهداف پزشکی و درمانی به‌طورِ‌صحیح اجرا نمی‌شوند. در‌چنین‌شرایطی، نیروی کمکی متخصص باید وارد عمل شده و آرامش را بین افراد خانواده برقرار کند. این آرامش تنها با دخالت مشاور و راهنمای متخصص و با‌تجربه میسر خواهد بود. پذیرفته‌شدن بیماری از‌طرفِ بیمار و پذیرفتن بیمار در خانواده احتیاج به راهنمایی تخصصی دارد. وضعیت بیماری کودک شرایط تغذیه‌ای خانواده را تحتِ‌شعاع قرار می‌دهد. بنابراین، کلاس‌های آموزشی مستمر و دسته‌جمعی برای خانواده الزامی و مفید است. کنترل بیماری دیابت با آگاهی فردی و اجتماعی ما شروع می‌شود و به امکانات ملی و بهداشتی ما پیوند می‌خورد. ورزش و تغذیه درست، در‌هر‌حال مسیر اصلی و ایده‌آلی برای مبارزه با این بیماری است.