ترویج ارزش امنیت اجتماعی در‌راستای حجاب تحقق می‌یابد
حجاب در لغت به‌معنی پوشش و در‌اصطلاح به این معنی‌ست که زنان خود را از نامحرمان بپوشانند. حجاب در‌واقع دستوری‌ست الهی ازطرف خدای تعالی که بنا‌به فرمایش بزرگان، زنان با رعایت آن به مقام والای انسانی خود خواهند رسید. حجاب برای زن و نیز برای خانواده و جامعه‌اش و به‌خصوص برای مجردان مصونیت از هزاران خطر و انواع فساد ایجاد کرده و مانع پاشیده‌شدن کانون گرم خانواده‌هاست. حجاب اثرات مثبت مستقیم و غیرمستقیم فراوانی برای جوامع به‌همراه دارد. رعايت حجاب به‌علت تأثیر زياد آن در استحكام خانواده به‌عنوان پايه و اساس اجتماع و نيز تأثیر آن در ساخته‌شدن فرزندان با تربيت صحيح و پاك نگه‌داشتن محيط اجتماع از عوامل تحریک‌آمیز حيواني در سلامت و پاكي اجتماع، مؤثر است. لزوم پوشيدگي و به‌اصطلاح حجاب زن در برابر مرد بيگانه يکي از احکام بدیهی در اسلام است و در قرآن کريم مکرر روی آن تأکید شده است. نوع پوشش و حجاب، نشاندهنده سنّتها، ارزشها و باورهاى یک جامعه است. اسلام، حجاب را از مصادیق مهمّ تحقق امنیّت اجتماعى در جامعه معرّفى کرده است. حجاب و پوشش اسلامى براى مردان و زنان، تنها از کارکرد فردى برخوردار نیست و فقط براى ساماندهى خلقیّات و ملکات نفسانى آدمیان، مؤثر نیست؛ بلکه از کارکرد اجتماعى نیز برخوردار است؛ غرایز، التهابهاى جسمى و معاشرتهاى بىبندوبار را کنترل کرده، بر تحکیم نظام خانواده مىافزاید. همچنین از انحلال کانون مستحکم و پایدار زناشویى جلوگیرى کرده و امنیّت اجتماعى را فراهم مىسازد. حال اگر کسانى با نگرش دینى، اسلامى یا با رویکرد جامعهشناختى و روانشناسى به چنین کارکردها و تأثیرات مطلوب؛ به‌ویژه تأمین امنیّت اجتماعى پى ببرند، نه تنها هدفمندانه، زندگى مى‌کنند؛ بلکه براى رفتارها و اندیشههایشان دست به گزینش مىزنند تا به اهداف متعالى الهى و انسانى دست یازند. ازاینرو، به مسئله حجاب نیز به‌عنوانِ راهبردى کارساز جهت تائید و ترویج ارزشهاى اجتماعى، تأمینکننده سعادت آدمى و منشاء قرب الهى مىنگرند. در سالهاى اخیر، روند شبهات درباره حجاب و پوشش اسلامى، شدت یافته است و مطرح‌شدن شبهات فراوان در زمینه حجاب برتر به‌همراه عوامل دیگرى مانند ضعف اعتقاد و عدم شناخت کافى از این مسئله و ضرورت آن موجب تهدید امنیّت اجتماعى و اُفت روند استفاده از مصادیق چنین حجابى در جامعه شده است که نتیجه اتّخاذ روش تخریبى و رواج پوششهاى نامناسب در مقابل نامحرمان است؛ یکى از فلسفههاى حقیقى وجوب حجاب، حفظ آرامش زن، مصونیّت جامعه از فساد و عمق و معنا‌بخشیدن به امنیّت اجتماعى با توسعه آن مىباشد؛ زیرا نفس آدمى، دریایى موّاج از تمایلات و خواستههاى اوست که مهمترین آنها به خوراکىها، امور جنسى و مال و جاه و مقام، مربوط مىشود و بدون شک بالاترین خواستههاى مردان، تمایل به جنس زن است. پوششى که اسلام آن را به‌عنوانِ یک حکم شرعى اعلام کرده است، یک عمل ظاهرى و گسسته از عوامل و پایهها نیست؛ بلکه حجاب، خیمه عفاف بانوانى‌ست که آن‌را بر پایههاى خود استوار کرده و باعث ترویج ارزش امنیّت اجتماعى مىگردند و به تحقق آن در جامعه اسلامى، کمک مى‌کنند.
گردآورنده: بهروز نصیرمنش