حمله سنتکام به خلیج‌فارس

روزگار غریبی‌ست و دنیایی که به آن باید گفت؛ دنیای دیوانه، دیوانه، دیوانه! و عده‌ای که نظم جهان را متعلق به خودشان می‌دانند و به‌خود حق می‌دهند تا در لباس دفاع از آزادی، به کشورهای کوچک حمله کنند و آن‌ها را اشغال کرده و به خود قهرمان بگویند و صدالبته که قهرمان هستند؛ اما از نوع کاغذی آن! یکی، دو‌هفته‌ای می‌شود که مجدداً آرامش از خلیج‌فارس و دریای عمان رخت بربسته و به‌نوعی راهزنی مدرن دریایی که در روز روشن و نه در تاریکی شب، به حدودوثغور دیگران در دریا حمله می‌کنند و عربده می‌کشند و تیرهای هوایی شلیک می‌کنند به چشم می‌خورد که نه سازمان ملل متحد قادر به رفع آن است و نه حیا و انصاف، مانع و رادع این اوضاع می‌شود؛ به‌خصوص‌اینکه ابر‌قدرتی با 12‌هزار‌کیلومتر فاصله، به خود اجازه می‌دهد، هر‌گاه اراده کند ناوهای جنگی خود را با ادوات جنگی و به‌همراه هزاران سرباز تفنگدار دریایی و با صدها‌فروند هواپیمای جنگی و تحت‌نام نیروهای سنتکام وارد خلیج‌فارس و دریای عمان شود و چون این مکان، یک آبراه بین‌المللی‌ست و 40‌درصد انرژی جهان باید در کمال سلامت از آن عبور کند، هرازگاهی فیلش یاد هندوستان می‌کند و در قلب این آبراه بین‌المللی متوقف می‌شود و به‌نوعی از کشتی‌های عبوری باج عبور می‌گیرد و در این جهان پرآشوب نه سازمان ملل متحد می‌تواند به این قلدر زورگوی جهانی بفهماند که دوران زیاده‌خواهی به‌سرآمده است و نه کشورهای منطقه به‌خصوص کشورهای جنوبی حاشیه خلیج همیشگی ‌فارس، یارای اعتراض به این یورش دادند و نه سازمان ملل متحد آن‌چنان قوی‌ست که بتواند این متجاوز را سر جای خودش بنشاند. پس می‌ماند کشور سرفراز ایران که با اراده‌ای قوی و عزمی راسخ در مواقعی از خجالت این متجاوز درمی‌آید و حتی کشتی‌های غول‌پیکر نفت‌کش وابسته به او را وادار به اطاعت از خواست نیروهای حافظ امنیت کشورمان می‌‌کند و بسیار دیده شده که باصلابت و نادیده‌گرفتن اخطارهای آنان، کشتی‌های متجاوز را به داخل کشورمان می‌کشاند تا این ببرهای کاغذی بادشان خالی شود و آن‌همه تجهیزات جنگی و هواپیماهای اف 16 و اف 35 که مدرن‌ترین جنگنده نظامی موجود در دنیا‌ست، هم کاری از دستشان ساخته نیست؛ زیرا اراده و توان مردم ما به‌خصوص ارتش و سپاه به‌حدی‌ست‌‌که به متجاوزین اجازه نمی‌دهد از این‌همه، تجهیزات مدرن و سرباز و لشکر، در خلیج‌ همیشگی فارس کوچک‌ترین بهره‌ای ببرد؛ چرا‌که این لشکرکشی در دفعات مکرری مسبوق به سابقه است و هراز‌چند‌گاهی، با این قبیل لشکرکشی‌ها تصور می‌کنند که با یک کشور عادی روبه‌رو شده‌اند و ازقضا یاد نمی‌گیرند که آزموده را آزمودن خطا‌ست، ضمن اینکه در عصر کنونی‌، آن‌قدر ایران قوی و توانا‌ست که در زمین و دریا و هوا می‌تواند به‌خوبی از خود و حاکمیت ایران دفاع کند تا هیچ متجاوزی نتواند به امیال شیطانی خود دست یابد. حال اگر این متجاوز آمریکا باشد، یا اروپا یا هر کشور دیگری هیچ فرقی نمی‌کند. ای‌کاش، پنتاگون و آمریکا از گذشته درس بگیرد و به‌یاد بیاورند، در جنگ هشت‌ساله تحمیلی صدام عفلقی که یک غلام حلقه‌به‌گوش اربابان شرق و غرب بود، با مقاومت دلیرانه زن و مرد ایرانی، عاقبت‌الامر با خفت و خواری و ذلت ناچار به ترک خاک وطن عزیز ما شد و ناچار سرنوشت خود را آن‌چنان رقم زد که در پای چوبه دار، به زبان فارسی بشنود که به او می‌گویند؛ چه سرنوشت شوی داشتید و این یعنی اقتدار و شوکت ایران که با دست خالی و اما با همت نوجوانان، جوانان و حتی کهن‌سالان، درسی به صدام و صدامیان دادند که تاریخ کشورها هرگز آن را از یاد نخواهند برد. در‌نهایت سرنوشت محتوم متجاوزان، شکست و ذلت خواهد بود.