مزاحمت برای عزاداران حسینی در افغانستان

دهه اوّل محرم در میان حزن و اندوه شیعیان جهان به پایان گرفت و باز‌هم دنیا فهمید که واقعه کربلا آن‌چنان در تاریخ ثبت شده که تا دنیا دنیا‌ست و تا کره زمین وجود دارد، همه‌ساله به‌عنوان یادآوری از شهادت امام حسین‌؟ع؟ و یاران باوفایش، مراسم عاشورای حسینی برپا خواهد شد و این نتیجه‌ای نیست که از‌سوی رهبران کشورهای اسلامی و مذهب شیعه برای امت شیعه پیچیده شده باشد یا سفارشی باشد از‌سوی رهبران دینی برای واجب بودن و گرامی داشتن این حماسه و دلاوری‌ها و عدم تسلیم در برابر حاکمان زمان که حاصل آن شهادات 72‌تن یاران اباعبدالله حسین؟ع؟ است که در برابر قدرت زورگوی آن زمانه ایستادند و از حق و حقیقت دفاع کردند و لذا به‌پاس این فداکاری‌ها، همه‌ساله، شیعیان جهان به‌سوگ می‌نشینند و با سینه‌زنی، زنجیرزنی، تعزیت‌داری، اخلاص و ارادت خود را به امامشان، پیشوای حق و حقیقت ابراز می‌دادند و نه‌تنها این واقعه از یاد نمی‌رود و فراموش نمی‌شود؛ بلکه هر‌سال بسیار بیشتر از سال قبل گرامی داشته می‌شود؛ اما متأسفانه بسیاری از شیعیان نمی‌توانند نسبت به ابراز ارادت به اباعبدالله حسین؟ع؟ با همه وجود اقدام کنند؛ هر‌چند‌که در اکثریت کشورها، پیروان شیعه، آزادانه، 10‌روز را فعالانه به عزاداری مشغول می‌شوند اما و متأسفانه، امسال و با استقرار طالبان و سلطه این گروه بر افغانستان، برادران شیعه ما در کابل و مزارشریف، در محیطی توأم با تهدید و تحقیر در زیر شدیدترین حمله طالبان قرار داشتند؛ هرچند باز‌هم به عزاداری اقدام کردند؛ ولی متأسفانه و بر‌اساس صحنه‌های مخابره شده در افغانستان، عزاداران که با آرامش و بدون مزاحمت برای برادران سنی‌ خود، مشغول سینه‌زنی و تعزیت‌داری بودند، با شدیدترین نوع برخورد و با شلاق و مشت و لگد، موردحمله نیروهای طالبانی قرار گرفتند که هر بیننده‌ای را متأثر و پریشان می‌کرد. حال چرا باید برادران اهل سنت طالبانی که بیش از هزار‌سال است، در کنار شیعیان برادروار زندگی می‌کردند و همه اینان حضرت محمد‌؟ص؟ را پیغمبر آخرین می‌دانند و خود را امت او می‌دانند و قرآن مجید را کتاب آسمانی اسلام می‌دانند و به روز رستاخیز اعتقاد دارند،‌ متأثر از بعضی از ابرقدرتان و اختلافات بسیار جزئی، بسان دشمنان به جان هم بیفتند و برادرکشی کنند؟ به‌یقین این مسئله حاصل حکومت‌های سلطه‌گر و استثمار جهانی‌ست که سال‌ها این کشور مسلمان برادر را اشغال کرده و امیال و مطامع خود را بر این ملت مسلمان دیکته می‌کنند. کشوری که هزاران‌سال فرهنگ و تمدن خود را حفظ کرده و از یک تاریخ پربار بهره می‌گیرد، در سه‌دهه اخیر، مورد هجوم دو ابرقدرت شرق و غرب قرار گرفتد و به‌ویژه در چند‌سال حضور پرشمار آمریکائیان، این کشور مسلمان در شرایطی قرار گرفته که پاره‌ای‌از‌اوقات توأم با پرده‌دری و هتاکی و بی‌بند‌وباری این کشور مسلمان ستم مضاعف می‌بیند و اما آمریکایی که دم از آزادی و حقوق بشر می‌زند، چگونه اجازه داد نظام افغانستان در اثر حمله طالبان از بین برود؟ تاجایی‌که قدردانی و قدرشناسی شیعیان افغانی و تجدید ارادت آنان به امام شیعیان درحالی‌که باید با آزادی کامل همه‌ساله صورت گیرد، چنین موقعیت بحرانی پیدا کند. به‌هرحال جلوگیری از فعالیت عزاداران حسینی در‌حالی‌که در کشور آمریکا، کانادا، اروپا و حتی دورافتاده‌ترین کشورها و در آسیا و حتی هند و پاکستان هم بدون کوچک‌ترین مزاحمتی روی می‌دهد، مسئله‌ای قابل‌تأمل است؛ چراکه در کشور افغانستان هم مانند دیگر نقاط جهان باید در‌نهایت آزادی و ارادی به هر نوعی که شیعیان می‌خواهند اخلاص خود را به امام حسین‌‌؟ع؟ ابراز ‌دارند؛ چراکه عین صواب است و در تمام کشورها نیز تمام آئین‌ها و سنت‌ها بدون مزاحمت انجام می‌گیرد؛ بنابراین برادران افغانی هم باید از همین آزادی و اختیار عمل برخوردار باشند.