بارش‌ها؛ رحمت الهی

یادش به خیر! در گذشته‌های دور که مردم با ایمان کامل رو‌ به ‌آسمان می‌شدند و از صاحب کرامات و خوبی‌ها تقاضای برف و باران می‌کردند و اگر چند‌روزی نزولات در پائیز کم می‌شد، نماز حاجت می‌خواندند و از درگاه خدای مهربانی‌ها، طلب باران رحمت می‌کردند، به سنت‌های بر‌جای‌مانده از ایرانیان باستان، قاشق‌زنی می‌کردند و دیری نمی‌پایید که نزولات در ابعاد وسیع و فراوان نازل می‌شد و آن‌قدر باران و برف می‌بارید که اشتغال اکثریت مردم گندم‌کاری بود و از سحرگاهان تا عصرگاهان در مزارع و کشتزارها و باغات مشغول می‌شدند و به‌گفته کشت‌کاران، کشاورزی دیم هم داشتیم؛ یعنی کشت جو و گندم و آب مورد‌نیاز آن نه از دریاها می‌آمد و نه از رودخانه‌ها سرازیر می‌شد، آنچه باید از آسمان به زمین نازل می‌شد، دوستی‌ها و مهربانی‌ها در حداکثر اعلی و به‌وفور دیده می‌شد، انسان‌های غمخوار همدیگر بودند و هیچ موجودی حتی حیوانات از فقر غذایی یا گرسنگی تلف نمی‌شد بین مردم قسط و عدل امری لازم دانسته می‌شد؛ اما تفاوتی که گذشته با حال کرده است علاوه‌بر از زیاد چند‌ده‌برابری گذشته، ارتفاع سطح توقع مردمان امروزی در‌مقایسه‌با انسان‌های دیروزی است باغات و ویلاهای شخصی، استخرهای خصوصی و خانگی اشجار و درختان زینتی کاشت شده درون خانه و گذرگاه‌ها، شستن ماشین‌ها و از همه این‌ها گذشته ایجاد تأسیسات عظیم صنعتی به‌خصوص از اوایل قرن نوزدهم که به‌نوعی به آن انقلاب صنعتی هم گفته می‌شود که مجموعه‌ای از این اتفاقات یا تحولات منجر به خشک‌سالی و کم‌آبی شده است کاشت میوه‌های آب‌خوار و پرهزینه، هدر‌رفت آب‌ها و ایجاد سیلاب‌ها درون شهرها و روستا‌ها و در کنار همه این عوامل ازدیاد شدید جمعیت و روی‌آوردن بشر به زندگی آپارتمانی و بالا رفتن سطح خواسته‌ها و توقعات مردم از اجتماع و دولت و مصرفی شدن صرف، کوهی ستبر در برابر زندگی مردم ایجاد کرده است، دیگر کم‌خوری و قناعت در زندگی مردم راهی ندارد و زیست مردم توأم با زندگی تجملی و مصرفی علتی شده است بر همه علل دیگر که نه‌تنها آب نداریم؛ بلکه از‌نظر هوا و تنفس سالم هم در فقر افتاده‌ایم و بیماری‌های قلبی، تنفسی و ریوی یک مشکل سخت‌گیر در برابر زندگی همه ما ایرانی‌ها شده است؛ تاجایی‌که بسیار در برابر حوادث آسیب‌پذیر شده‌ایم و درنتیجه زندگی بسیار سخت شده است؛ تا‌جایی‌که بر‌اساس آمارهای رسمی و غیررسمی، کشور ما به‌خصوص در کلان‌شهرها ما در سال گذشته کمتر از ۳۰‌روز درطول سال هوای مناسب و غیر‌رنگی داشته‌ایم و پیوسته از سیستم‌های هواشناسی و اطلاع‌رسانی، شاهد رنگ‌های قرمز، نارنجی بوده‌ایم؛ تا‌جایی‌که در اغلب اوقات هوای تنفسی برای تمام طبقات سنی نامناسب بوده است که اگر فقط به تهران و آمارهای آن دقّت بکنیم، تعداد بیمارستان‌های آن تا حد 300درصد در قیاس با پنج‌سال پیش افزونی داشته‌ایم که هر‌چه تعداد آنان زیادتر می‌شود، نسبت مثبتی با افزایش بیماری‌ها را به اثبات می‌رساند؛ بنابراین تهران که این روزها از چهار طرف شرق و غرب و شمال، جنوب در محاصره برج‌های 20 و 30 و بیشتر طبقه قرار گرفته است و بیش از پنج‌میلیون وسیله‌نقلیه ماشین‌ها و ۱۰‌میلیون موتور، آن‌قدر هوای آلوده و سرب به هوا متصاعد می‌کنند که اگر ابری هم در آسمان تهران دیده شود براثر سنگینی طبقات هوای آلوده بارانی ایجاد نمی‌شود تا نزول آن را بینیم؛ اما خوشبختانه برخلاف پیش‌بینی‌های سیستم‌های هوایی و هواشناسی در این چند باران و برف بیش از ۲۵ استان کشور را تحت‌تأثیر قرار داده که بازهم پی به عظمت خداوند بخشنده و مهربان ببریم.