دانشجویان پزشکی و مهاجرت

پدیده جابه‌جایی و مهاجرت، همیشه در نهاد و سرشت آدمی نهفته است؛ اینکه علاوه‌بر تغییر هوا و زندگی، پاره‌ای‌از‌اوقات حتی مهاجرت، جزئی از زندگی شماری از مردم کشور ما شده است و ناچارند برای گذران زندگی قشلاق و ییلاق کنند. قرن‌ها‌ست این قبائل مجبورند که در تابستان در ییلاقات و جای مستعد کشت و زرع به ‌کار اشتغال بورزند و در زمستان‌ها به نواحی گرمسیری کوچ کنند. تعدادی از اهالی زاگرس‌نشینان، باید چنین کنند؛ اما در بقیه نواحی کشورمان تا پنج دهه پیش بسیاری از افراد حتی درطول عمر به شهرهای مجاور هم سفر نمی‌کردند؛ تا‌جایی‌که حتی در یک شهر، بعضی از نواحی از نواحی خود هم بی‌‌اطلاع می‌بودند؛ اما این روزها مهاجرت و تغییر جا و مکان به‌شکل «باید» در‌آمده است که به‌نوعی اجبار در زیست است؛ حتی تغییرات آب‌وهوایی هم جزئی از زندگی مردم عزیز ما شده است؛ اما این روزها که رفته‌رفته پدیده مهاجرت به امری لازم و ضروری تغییر جا داده است، ارتباط مستقیمی با تنوع‌پرستی و بافت زندگی جدیدتر دارد که معمولاً توأم با چالش و پستی‌وبلندی زیادی‌ست. این مقدمات را گفتم تا به مهاجرت جامعه پزشکی و به‌خصوص دانشجویان رشته پزشکی که اغلب متولد دهه ۷۰ و 80 هستند و به‌شدت به شبکه‌های مجازی و موبایل کامپیوتر مجهز هستند و چون جوینده دانستن بیشتر و کشف معماهای موجود برای زندگی بهتر هستند، از درون اطلاعات و آگاهی‌هایی که از این دستگاه پیدا می‌کنند، اغلب پدیده‌های کشورهای آمریکا، کانادا، استرالیا و در درجات بعد قاره سبز یعنی اروپا را می‌یابند که با بزرگنمایی زیادی که پیرامون زندگی و آسایش و آرامش بیشتر آن‌ها‌ست، فیلشان به یاد این کشورها می‌افتد و بعضی از دانشجویان پزشکی که متمول یا دارای زندگی متوسط هستند، در دوره تحصیل دانشگاهی در کشور تلاش ‌می‌کنند تا با مهاجرت به یکی از این کشورها حتی تحصیل خود را ناتمام گذاشته و به‌اصطلاح پای به سرزمین رؤیاها بگذراند تا به‌زعم خود زندگی آینده آنان تضمین شده باشد. پاره‌ای از دانشجویان پول‌دار که از مقررات جدی و سخت دانشگاه‌های کشورهای دیگر هستند، خود موجبی می‌شوند که با تشویق سایر دانشجویان شمار مهاجرین به خارج را به‌نحو‌بارزی افزایش دهند؛ کما‌اینکه دبیرکل جامعه پزشکی اخیراً اعلام کرده است که ۸۰‌درصد دانشجویان پزشکی کشور در دوران تحصیل به مهاجرت فکر می‌کنند و در این آمار از میان 150 دانشجوی پزشکی، حتی ۸۰‌درصد آنان به خدمت به جامعه داخل کشور نمی‌اندیشند و فردای بهتر را در مهاجرت به کشورهای رؤیایی خود می‌بینید. این آمار ارائه‌شده توسط مدیرکل جامعه پزشکی باید وزارت بهداشت و علوم‌پزشکی و دانشگا‌ه‌ها را به فکر فروببرد و تا وقت باقی‌ست، از این پدیده زشت و مضر جلوگیری کنند؛ چراکه اگر سخت‌گیری و مقررات خشک آموزشی و محیط خشک دانشگاه‌ها، عامل چنین پندار دانشجویان است که من نویسنده می‌گویم، محیط نامساعد دانشگاه‌ها و شورای انقلاب فرهنگی فرض است که محیط‌ دانشگاه‌ها را، با طراوت‌تر، موجبات رضایت دانشجویان را فراهم کنند تا هزینه‌های بسیاری که از دوره کودکستان تا خاتمه دانشگاه خرج یک دانشجوی پزشکی می‌شود وقتی پزشک شد باید با خدمت خود دین خود را ادا کند.