عرصه سیاست مرتع گرگ‌هاست؛ باید شیرها را به میدان فرستاد
اگر تفکر ایران قوی با ایران توسعه‌یافته ترکیب شود؛ باید منتظر زایشی معاصر در حاکمیت باشیم که می‌تواند وحدت ملی را به‌دنبال داشته باشد وحدتی که همه اقوام را با اندیشه ایرانی و مذهب شیعی و شیوه‌های توسعه‌یافتگی غربی آمیخته کند؛ البته با نگاهی گذرا به شرایط کنونی جهان و بحران‌های داخلی درمی‌بابیم که نباید بیشتر‌از‌این راه‌های رفته را تجربه کنیم؛ بلکه بازنگری در برخی سیاست‌ها می‌تواند راه را هموار کند. همان‌گونه‌که (تیم سیاست خارجه بایدن نه تئوریسین است و نه ایدئولگ بلکه ترکیبی از هردو و با اجماع سازی افق‌ها را هدف‌گذاری می‌کند) ابزارهای گوناگونی وجود دارد که می‌شود با استفاده از این ابزارها در حین حفظ اقتدار به‌سوی توسعه‌یافتگی گام برداشت. توجه عمیق و ریشه‌ای به مفهوم عدالت در داخل و خشکاندن ریشه فساد در بین دولتمردان و استفاده از منابع سرشار خدادادی و نیروهای بسیار قوی و دانش‌آموخته، متعهد و پرانرژی و صدالبته بهره‌مندی از فناوری روز دنیا بدون تنگ‌نظری اما بومی‌سازی و اتخاذ تصمیمات درست بین‌المللی با استفاده از تمام ظرفیت‌های موجود داخل در یک فضای مشورتی می‌تواند امید را به جامعه برگرداند و از آنارشیسم اجتماعی جلوگیری کند. با نگاهی واقع‌بینانه به شرایط کنونی ایران درمی‌یابیم که وضعیت موجود، ترکیبی از باورهای شیعی، ملی و غربی‌ست. اگر در جنگ تحمیلی و هشت‌سال دفاع مقدس باافتخار ایستادگی کردیم، رمز این ایستادگی وحدت ملی بود ما حتی از اقلیت‌های دینی هم شهید دادیم؛ حتی آنان که باورهای مذهبی ضعیفی داشتند؛ اما رمز ایستادگی چه بود؟! پاسخ روشن است؛ وحدت ملی. ایران یکپارچه با تقسیم عادلانه منابع و امکانات و استفاده از همه ظرفیت‌ها می‌تواند از بحران‌ها عبور کند. تمرکز جدید دولت باید استفاده از تمام ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود برای از بین بردن فقر، بیکاری، تورم و گرانی افسارگسیخته باشد. با عنایت به اینکه فضای کنونی جامعه با هژمونی و اتوریته سازگار نیست. زمان حرف‌درمانی گذشته است؛ باید چالش‌ها آسیب‌شناسی شود و راهکار عملی ارائه داد. اعتیاد، خودکشی، فرار مغزها، تجمعات و اعتراضات و… استیصال و سرریز‌شدن آستانه صبر است .بحث محدود کردن فضای مجازی و اینترنت در درازمدت هم کمی دور از ذهن است در مقوله کنش و واکنش یا عمل و عکس‌العمل نتیجه مطلوبی حاصل نمی‌شود. گاهی اتخاذ برخی تصمیمات در یک ظرف زمانی زودگذر می‌تواند برای عبور از برخی چالش‌ها کاربرد داشته باشد؛ اما اعمال دائم چنین تصمیماتی برای درازمدت خطر بزرگی‌ست که هشدار جدی می‌طلبد؛ زیرا دور‌زدن در اتوبان حادثه‌آفرین است. دولت‌ها ناگزیرند بسترهای مناسب را برای فناوری‌های روز فراهم کنند. چاره کار بستن و محدود‌کردن نیست. به‌هرروی هرلحظه شیوه‌های نوین دسترسی به اطلاعات وارد عرصه جهانی می‌شود، باید مؤلفه‌های دیگر را بازنگری کرد. عرصه سیاست، مرتع گرگ‌هاست؛ بهتر است میش‌ها را در آغل کرد و شیرها را به میدان فرستاد.
ایمان آقاملاپور/ خوزتاب