در مسیر موفقیت به‌روش خواننده‌های موسیقی پاپ (بخش پایانی)
ستاره‌هایی که «یک‌شبه» نیامده‌اند!
از سال 95 بود که کم‌کم چهره‌های جوان و پرمخاطب موفق به اخذ مجوز فعالیت رسمی از دفتر موسیقی وزارت ارشاد شدند. هنرمندانی‌که یک یا چند‌قطعه هیت در کارنامه داشتند و پس‌از ورود به صحنه توانستند به رقیب جدی چهره‌های قدیمی‌تر در جذب مخاطب و فروش بلیت تبدیل شوند. این‌روند در نیمه اول سال 96 هم ادامه پیدا کرد و در‌حال حاضر، می‌توان گفت که نسل جدید خواننده‌های پاپ، بازار کنسرت‌ها را از‌دست چهره‌های باسابقه‌تر درآورده‌اند و تعداد سئانس کنسرت‌های برخی‌از‌آنها حتی سه‌رقمی هم شده است. اصولا با ورود چهره‌های جدید، بعضی‌از‌مخاطبان موسیقی به‌این‌نکته اشاره می‌کنند که فلانی یک‌شبه مطرح شده است؛ اما حقیقت این‌است‌که چهره‌های جوان و پرفروش حال حاضر بازار موسیقی، هیچ‌یک حاصل اتفاق ناگهانی نیستند و پشت سرشان یک تا 10سال سابقه کاری وجود دارد.
ا هوروش‌بند
«هوروش‌بند» یکی‌از گروه‌هایی بود که در تابستان پر‌خبر 96 به استیج راه پیدا کرد و شهریورماه، چهار اجرا در تهران داشت؛ اما این‌گروه داستان متفاوتی نسبت‌به سایر خواننده‌ها دارد. مسعود جهانی؛ یکی‌از تنظیم‌کننده‌های جوان موسیقی‌ست که طی چند‌سال اخیر، با خوانندگان مختلفی همکاری موفقی انجام داده است. او به‌نوعی عضو اصلی یا سرپرست «هوروش‌بند» است. سال گذشته، این تنظیم‌کننده به‌همراه مهدی دارابی گروه «هوروش» را تشکیل می‌دهد. مهدی دارابی پیش‌از‌فعالیت در‌قالب این‌گروه به‌همراه مسعود جهانی، سابقه خوانندگی داشت و «هوروش» اولین تجربه او در‌این‌زمینه محسوب نمی‌شد. مهدی دارابی در روز 18 خرداد سال 1392 سه‌قطعه «ازت خاطره دارم»، «به‌من سر بزن» و «تو حالت ناخوشه» را به‌صورت هم‌زمان منتشر کرد و این‌آثار، اولین تجربه جدی او در عرصه موسیقی بود. دارابی که آن‌زمان با چهره و لحن و فضای موسیقایی متفاوتی فعالیت می‌کرد، در‌ادامه قطعاتی نظیر «اگه نباشی»، «منو دس ننداز»، «نشد» و... را منتشر کرد. آثار شخصی مهدی دارابی در‌آن‌زمان برایش بازخورد چندانی نداشت؛ اما شرایط این‌خواننده از سال گذشته تغییر کرد. او با فضایی کاملا متفاوت در‌کنار مسعود جهانی قرار گرفت و آنها سراغ تلفیق موسیقی هیپ‌هاپ، سنتی، پاپ و حتی جز رفتند و با استراتژی دقیقی از‌لحاظ محتوایی کارشان را شروع کردند. «یاد تو می‌افتم»؛ اولین قطعه آنها بود که زمستان 95 منتشر شد. آنها در‌ادامه قطعات «مجنون» و «آخر منو به‌باد داد» را به مخاطبان‌شان ارائه کردند؛ اما اتفاق ویژه برای «هوروش» در قطعه «به‌کی پُز میدی؟» رخ داد؛ آهنگی‌که توانست دایره شنوندگان این گروه نوپا را گسترده‌تر و مسیر را برای برگزاری کنسرتشان هموارتر کند. «ماه دلم»، «عاشقم»، «خنک شد دلت» و «فاصله نه» سایر کارهای آنها تا شهریور 96 بود. نکته دیگر درباره «هوروش» این‌است‌که این‌گروه علاوه‌بر تولید محتوا برای خودش، تأمین‌کننده کلام و موسیقی چهره‌های مختلف بازار هم هست و به‌عبارت دیگر، این‌گروه شامل چند تولیدکننده است که در‌کنار هم جمع شده‌اند.
ا اشوان
شهریور سال 95 بود که خبر ورود «اشوان» به عرصه رسمی موسیقی پاپ منتشر شد؛ خواننده‌ای که تا پیش‌از‌آن توانسته بود مخاطبان زیادی را به‌سمت آثارش بکشاند و بدون حاشیه و جنجال خاصی توانست مجوزهای رسمی را اخذ کند. او در‌همان تابستان سال گذشته توانست پنج‌شب اجرا در تهران به‌همت موسسه «آوای دوران» و تهیه‌کنندگی رسول ترابی داشته باشد و فروش خوب کنسرت‌هایش پس‌از یک‌سال هنوز هم حفظ شده است. بد نیست برای مرور سابقه کاری اشوان به گذشته او یک فلاش‌بک داشته باشیم. اولین آهنگ اشوان به‌نام «چه خوبه حالم» 18 فروردین 1390 منتشر شد. «پیشم بمون» و «حواست نیست» دو‌قطعه دیگری بودند که اشوان در‌همان‌سال به مخاطبان رو‌به‌افزایشش ارائه کرد. این‌خواننده از‌همان‌سال‌ها مقوله ویدئو را هم دنبال کرد و قطعه «حواست نیست» را به‌تصویر کشید؛ اما به‌زعم خیلی‌ها «تنها شدم»، قطعه هیت اشوان است که توانست نظر خیلی‌ها را جلب کند. آخرین قطعه‌ای که با صدای اشوان منتشر شد، «دوباره تو» نام داشت و خود این‌خواننده برای آهنگ جدیدش یک ویدئو هم ساخت که اتفاقا کارگردانی جالبی هم داشت. اشوان تا‌کنون 16 تک‌آهنگ منتشر کرده و از‌همان تابستان سال گذشته زمزمه‌های انتشار آلبومش شنیده می‌شود؛ اما تا‌کنون چنین‌اتفاقی رخ نداده است.
ا پازل‌بند
تا یکی،دو‌سال‌پیش خیلی‌ها اسم گروه «پازل‌بند» را صرفا با تنظیم قطعات برای خواننده‌های مطرح پاپ می‌شناختند؛ اما آرین بهاری و علی رهبری به‌عنوان اعضای «پازل» ثابت کردند که در عرصه خوانندگی هم می‌توانند موفق باشند. آنها سال گذشته اولین آلبوم رسمی خود به‌نام «قایق کاغذی» را با یک مراسم مفصل و پرستاره رونمایی کردند و تور کنسرت‌های‌شان از تهران و به‌همت شرکت «آوازی نو» آغاز شد. «پازل‌بند» هم مثل همه چهره‌ها و گروه‌هایی که در‌این‌گزارش اشاره کردیم، ظرف یک‌شب به موفقیت نرسیده‌اند. اولین آهنگ مستقل آنها با صدای علی رهبری اول اسفند 1390 منتشر شد که «هم‌نفس» نام داشت. آنها در‌ادامه و با فواصل زمانی نسبتا زیاد، کارهای شخصی خود‌را در‌کنار تنظیم برای سایر خواننده‌ها منتشر می‌کردند؛ اما هیچ‌وقت در‌این‌زمینه رقابتی نداشتند. «بارونای نم‌نم» و «نگم برات»؛ دو‌قطعه «پازل‌بند» بود که سکوی پرش آنها شد و توانستند از‌لحاظ آمار و ارقام دانلود و بازدید، جهش چشمگیری داشته باشند و این‌کارها در‌میان مخاطبان‌شان هم به‌خوبی شنیده شد. اتفاق جالب برای «پازل‌بند» همصدایی با یک خواننده دیگر بود که تقریبا فضای ایرانی در صدایش داشت. حمید هیراد؛ هنرمند دیگر شرکت «آوازی نو»ست که همصدایی او با «پازل‌بند» در قطعه «مزن دست» و فضای شاد آن‌کار توجه‌ها را به‌خود جلب کرد. همکاری موفق آنها در قطعه «دلارام» و «معشوقه» هم ادامه پیدا کرد. حالا حمید هیراد هم به کاراکتر مستقلی در عرصه موسیقی تبدیل شده و قطعات «مستم کن»، «شب که شد»، «رسوایی»، «فراموش کن» و «خدا را» منتشر کرده است.
ا ماکان‌بند
در اولین روزهای فصل تابستان بعید بود در خودرویی بنشینید یا جایی بروید و قطعه «هر‌بار این درو» اثر «ماکان‌بند» را نشنوید؛ آهنگی که 29 خرداد 96 در سطح گسترده‌ای منتشر شد و با سرعت زیادی توانست برای این گروه جوان، طرفدار جذب کند. این‌اثر با ترانه مهشاد عرب و «ماکان‌بند» و موسیقی این‌گروه و تنظیم امیرمیلاد نیکزاد و نوازندگی ساکسوفون یاشار خسروی در‌بین کارهای محبوب سال قرار گرفت. داستان «ماکان‌بند» هم به سال گذشته بر‌می‌گردد. امیر مقاره و رهام هادیان؛ اعضای «ماکان‌بند» بودند که در سال 95 قطعات «خدا پشتمه»، «ببین منو»، «خیالت تخت» و «دیوونه» را منتشر کردند. آنها در سال 96 با یاشار خسروی به‌عنوان پرودیوسر همکاری کردند و امیرمیلاد نیکزاد هم تنظیم قطعات‌شان را انجام داد و فعالیت «ماکان‌بند» از‌سوی موسسه «آوازی نو» پیگیری می‌شد. سرانجام در تابستان توانستند آلبوم «دیوونه‌بازی» را منتشر کنند. هرچند منتقدین «ماکان‌بند»، آنها‌را از‌لحاظ استایل ظاهری و لحن خوانش متهم به تقلید از گروه مسیح و آرش عدل‌پرور می‌کنند؛ اما آنها با انتشار آلبوم «دیوونه‌بازی» و برگزاری مراسم رونمایی بزرگ آن در برج میلاد نشان دادند که طیف مخاطبان خودشان را دارند و می‌توانند یک رقیب جدی برای کنسرت‌های نیمه دوم سال 96 باشند.
ا مسیح و آرش
آرش عدل‌پرور و مسیح، یکی‌از گروه‌های موفق این‌روزها هستند. آنها از اوایل دهه 90 فعالیت‌های‌شان را شروع کردند و از‌همان اولین قطعات‌شان با فضای متفاوتی که داشتند توانستند آغازگر یک جریان باشند؛ جریانی که این‌روزها در بازار موسیقی مخاطب پیدا کرده و خواننده‌های زیادی هم به‌آن متمایل هستند. مسیح و آرش از‌همان اولین آهنگ‌های‌شان با لحن اعتراضی! خود توانستند مضمون گلایه و اعتراض ترانه‌های‌شان را به‌شکل متفاوتی منتقل کنند. آنها در‌کنار ترانه‌های معترض خود، مدلی از عاشقانه را ارائه کردند که بر‌خلاف کارهای مرسوم بازار بود؛ از‌این‌جهت‌که تا پیش‌از شروع جریان کارهای مسیح و آرش، عاشقانه‌ها عموما به دو دسته سیاه که توام با ناله و نفرین و عاشقانه‌‌های من‌و‌تویی بود، تقسیم می‌شدند؛ اما مسیح و آرش در عاشقانه‌های‌شان به‌زعم خیلی‌ها دست بالا را داشتند و روایت‌شان غالبا فارغ‌از این دو مدل بود. لحن خوانش این دو خواننده و خصوصا آرش این‌روزها در‌میان خوانندگان زیادی دیده می‌شود که اتفاقا خیلی‌ها جواب هم گرفته‌اند. آرش و مسیح از حدود دو‌سال‌قبل و هم‌زمان با پیگیری مراحل اخذ مجوزشان، در‌زمینه ساخت ملودی و نوشتن ترانه به‌شکل جدی با خواننده‌های زیادی همکاری کردند. علی لهراسبی، محمدرضا گلزار، «هوروش‌بند»، مهدی آذر و... برخی‌از خوانندگانی بودند که ساخته‌های مسیح و آرش را تا‌کنون اجرا کرده‌اند. موضوع جالب این‌است‌که آنها مستثنایی برای این قاعده معروف هستند که اگر آهنگ‌ساز و ترانه‌سرا، خواننده باشد، کار خوبش را به دیگران نمی‌دهد! چون اتفاقا کارهایی‌که آرش و مسیح در‌اختیار این‌خواننده‌ها قرار دادند، از‌لحاظ کیفی در سطح خوبی بودند. چندی‌پیش‌هم اولین قطعه رسمی آنها به‌نام «چه قشنگ» منتشر شد و این دو هنرمند وارد فصل جدیدی از فعالیت‌های حرفه‌ای خود شدند. حالا زمزمه‌های انتشار آلبوم رسمی آنها تا پایان سال جاری و برگزاری کنسرتشان شنیده می‌شود و باید دید استراتژی شرکت «آراد» برای آنها چیست.
وحید لشکری/ موسیقی ما