«اختلال یادگیری اختصاصی» چیست و چه باید کرد؟

«اختلال یادگیری اختصاصی» همان‌طور‌که از نامش پیداست، وقتی تشخیص داده می‌شود که در توانایی فرد برای درک و پردازش مؤثر و صحیح اطلاعات، نقایص خاصی دیده باشد. تشخیص این حالت، مشاهده مشکلات مستمر و مختل‌کننده در یادگیری مهارت‌های پایه‌ای مانند خواندن و نوشتن یا ریاضیات است که در سنین ابتدایی تحصیل، بروز می‌یابد. به‌عبارتی، عملکرد فرد در‌زمینه تحصیلی مزبور کاملاً از سطح میانگین آن سن، پائین‌تر است یا نتیجه قابل‌قبولی را با انجام تلاش مضاعف به‌دست می‌آورد. اختلال یادگیری ممکن است در کودکانی مشاهده شود که اتفاقاً به‌عنوان افرادی دارای هوش فوق‌العاده شناخته می‌شوند؛ و فقط زمانی آشکار می‌شود که توقعات آموزشی طی فرایند‌های ارزیابی مانند آزمون‌های مدرسه، چالش‌هایی را برای او ایجاد می‌‌کنند؛ چالش‌هایی که توانایی ذاتی و هوشی فرد قادر به غلبه بر آن‌ها نیست و راهکارهای جبرانی او نیز با شکست روبه‌رو می‌شوند. در تمام این بیماران، اختلال یادگیری اختصاصی می‌تواند عامل وقوع کاستی‌های دائمی در‌ حوزه‌های مرتبط به مهارت‌های خاص مانند کارکرد شغلی آن‌ها شود. مشکلات یادگیری و به‌کارگیری مهارت‌های تحصیلی که حداقل به‌شکل یکی از علائم زیر برای مدت شش‌ماه به‌‌رغم انجام مداخلات درمانی برای رفع مشکل فوق؛ وجود داشته باشد، قابل‌توجه هستند:  
1. روخوانی دشوار، کند و ادای نادرست کلمات؛ مثلاً هر کلمه را بلند و غلط یا به‌کندی و با شک و دودلی می‌خوانند. اغلب کلمات را حدسی خوانده و برای ادای اصوات کلمات، مشکل دارند.
2. اشکال در درک معنی آنچه می‌خوانند.
3. مشکلات در هجی‌کردن
4. اشکال در بیان نوشتاری
5. اشکال در مفاهیم و معنای اعداد یا محاسبات
6. اشکال در استدلال ریاضی
والدین با مشاهده هر‌یک از این مشکلات در‌زمینه یادگیری کودک خود باید هرچه‌سریع‌تر جهت درمان توسط روانشناسان و متخصصان کودک اقدام کنند؛ زیرا هر‌گونه ساده‌انگاری در‌این‌زمینه باعث مشکلات بزرگ‌تری در کودکان خواهد شد.
*استاد دانشگاه و روانشناس عمومی