دولت آینده باید پاسخ‌گوی سه نسل از جوانان باشد

طبق آمار رسمی؛ ۲۴‌درصد جمعیت ۸۰‌میلیونی ایران را جوانان ۱۵ تا ۲۹‌سال تشکیل می‌دهند و همین‌افراد هستند که قرار است شور انتخاباتی را پای صندوق‌های رأی بیاورند. گویا در این‌ دور از انتخابات هم فارغ از رأی‌دهندگان ثابت هر دو جریان باسابقه کشور، باید منتظر ماند و دید این جوانان؛ به‌ویژه رأی‌اولی‌ها که شور را پای صندوق‌های رأی می‌آورند یا رأی‌خاکستری‌ها که تجربه ثابت کرده حضورشان یا عدم‌حضورشان سرنوشت پیروزی یا شکست طیف‌های سیاسی حاضر در عرصه رقابت را مشخص می‌کند، چطور و به‌چه‌میزان می‌توانند نقش‌آفرینی کنند. بیش از دومیلیون رأی‌اولی در انتخابات 1400، رأی خواهند داد که می‌توانند نشاط را به خانواده‌ها در باب انتخابات بازگرداند و فضای سرد را تبدیل به فضایی پرنشاط کنند. یقیناً بیش‌‌ازآنکه چه‌کسی رأی می‌آورد، مهم آن‌است‌که مشارکت در انتخابات، بالا باشد؛ همان‌گونه که بارها رهبر انقلاب اسلامی فرمودند: «حضور ملت ایران، مهم‌ترین عامل اقتدار است و این حضور در جاهای متعددی‌ست؛ یکی از مهم‌ترینش انتخابات است. در انتخابات، حضور ملت ایران کشور را بیمه می‌کند، دشمن را مأیوس می‌کند. سعی و تلاش [دشمنان] بر‌این‌است‌که با انواع و اقسام حیل نگذارند که مردم با شوق در انتخابات شرکت کنند»؛ اما به‌راستی جوانان این‌بار با چه انگیزه‌ای باید وارد عرصه شوند؟! دولت آینده با چالش‌های مهمی در باب جوانان مواجه است؛ اول‌آنکه جوانان دهه 60 که باید در دولت نهم و دهم وارد بازار کار می‌شدند، اکثراً از ورود به بازار کار بازمانده‌اند و دهه هفتادی‌ها که باید در دولت یازدهم و دوازدهم وارد بازار کار می‌شدند، با بی‌مهری بازار مواجه شده و بیکارند. طبیعتاً دولت آینده باید بستر‌ساز ورود جوانان دهه هشتادی به بازار کار باشد؛ اما با جوانانی از دهه 60 و 70 مواجه است که از بیکاری رنج می‌برند یا کار ثابتی ندارند و باید برای آن‌ها چاره‌ای اندیشید. این دولت با سه نسل جوان مواجه است که مطالباتشان به‌فراموشی سپرده شده و در ادوار گذشته دولت‌ها نیز مشکلاتشان اجابت نشده؛ انتخابات آینده نیز یک رفراندوم سیاسی‌ست و مانند دیگر انتخابات ریاست‌جمهوری، انتخاب سرنوشت کشور برای دوره چهارساله بعدی‌ست. جوانان با بهره‌گیری از پتانسیل اجرایی بالا و پیگیری بحث روشنگری و مطالبه‌گری و همچنین انتقاد منصفانه نقش مثمر ثمری را در آینده کشور خواهند داشت و این نقش دوره به دوره پررنگ‌تر و با تأثیر بالاتر خواهد بود‌. جوانان بهترین نفرات و قشری هستند که همه طیفی ازجمله فرهنگی، کارگری، پزشکی تا دانشجویی و اقتصاد و... در آن وجود دارد و این قشر به‌خوبی می‌تواند نقاط ضعف کاندیدا را به مردم ارائه دهد و انتقاد خود را درزمینهٔ سازندگی و پیشرفت کشور انجام دهد و همچنین در نشان‌دادن فرد اصلح نیز کوشش کنند. طبق آمار 52درصد بیکاران کشور از جوانان هستند که این‌روزها دل درگرو انتخابات 1400 دارند تا شاید تغییری درروند زندگی‌شان برایشان ایجاد شود، یقیناً اجرای قانون منع به‌کار‌گیری بازنشستگان برای جوانان اولویت بیش‌تری دارد و برای حل مشکلاتشان، شاید بتوان گفت امروز برای خیلی از جوانان نام رئیس‌جمهوری آینده، جوان بودن یا نبودن، دولت نظامی و غیر‌نظامی برایشان فرقی ندارد؛ چون حل مشکلاتشان در اولویت است و این مشکلات، قدرت تحلیل را از آن‌ها سلب کرده است و این یک زنگ هشدار است؛ چرا‌که بی‌تفاوتی جوانان به مسئله انتخابات یقیناً پیامد‌های غیرقابل جبرانی را به‌ارمغان خواهد آورد. امید است در انتخابات 1400 کاندیداهایی ورود نمایند که از تمام طیف‌های سیاسی باشند و باور آن‌ها به جوانان، شعار نباشد و عمل‌گرایی در آن نهفته باشد؛ این عمل‌گرایی را می‌توان از ترکیب ستاد‌های انتخاباتی‌شان نیز متوجه شد؛ آن کاندیدایی که جوان‌باور باشد، یقیناً ترکیب اتاق فکرش و ستاد‌هایش نیز جوان هستند. امید است جوانان در آینده موفقیت بیشتری را کسب کنند و دولت آینده دولت جوان‌محور باشد و البته شورای نگهبان و رسانه ملی نیز بستری را مهیا سازد که جوانان، شورونشاط کافی را جهت نقش‌آفرینی در انتخابات داشته باشند.