حقوق بازنشستگی

حقوق بازنشستگی
داستان غریبی داریم، با بازنشستگی و مقررات خلق‌الساعه آن که هر‌کس در هر لباس و مقام، به ‌خود اجازه می‌دهد، برای بازنشسته تصمیم بگیرد و متأسفانه با پیروزی انقلاب اسلامی، اذهانی از مسئولین ندا سر می‌دهند که بازنشسته چون درخت خشک است و نباید به درخت خشک آب داد! گروهی تندروتر نیز معتقدند که وقتی فردی بازنشسته می‌شود، دیگر حقی ندارد و فقط باید خانه‌نشین شود و ده‌ها تدبیر و اندیشه دیگر پیرامون بازنشسته و دریافت حقوق. آخرین دسته‌گلی که مسئولین به آب داده‌اند، بدین‌مضمون تعریف می‌شود که اگر کارمند 3۰‌سال کار کرده است، پس از بازنشستگی فقط حق دارد که 30‌سال حقوق بگیرد که با یک حساب سرانگشتی، اگر حقوق‌بگیر از ۲۰‌سالگی به کار مشغول شود؛ در ۵۰‌سالگی بازنشسته شود و تا ۸۰‌سالگی حقوق دریافت کند و پس‌ازآن اگر اوضاع بهداشتی، تغذیه، هوای مطلوب و ورزش باعث شد که از 80 حتی تا 90‌سالگی و بیشتر هم عمر کند، حقوقی به او داده نشود؛ یعنی حداقل دریافتی هم نداشته باشد تا بیش‌تر عمر نکند و به تعبیر دیگر بیجا کرده است که بعد از ۸۰‌سالگی هنوز نفس می‌کشد و نوه و نتیجه به دیدن او می‌آیند و بازنشسته مجبور است حداقل در جشن تولد نوه و نتیجه کادو بدهد! و اینجا‌ست که باید گفت؛ این تصمیم اگر با تائید نمایندگان مردم در خانه ملت مجلس شورای اسلامی مصوب شده است، عزیزان خادم ملت که با رأی موکلین به نمایندگی رسیده‌اند چگونه حاضر شده‌اند که لایحه‌ای را به‌تصویب برسانند که با روح خدمت به مردم منافات دارد؟ چه‌بسا آن نمایندگان که حقوقی سه تا چهاربرابر یک بازنشسته می‌گیرند، در هنگام رأی دادن به لایحه به این فکر نکرده‌اند که افراد کهن‌سال که 30‌سال عمر خود را در ادارات و نهادها با صلابت و پاک‌دامنی انجام‌وظیفه کرده‌اند، چه حقی بر گردن دولت دارند. از‌این‌ها‌گذشته، وقتی از آغازین روز شروع‌به‌کار حقوق‌بگیر، همه آن‌ها بانام بازنشستگی، 5/8‌درصد و بیشتر از حقوق خود را به‌عنوان پس‌انداز دوران پیری و کهولت نگه‌داشته‌اند، هیچ‌کس و هیچ مسئولی بر سر این قشر بازنشسته منت ندارد؛ زیرا شرط انصاف نیست که پول ذخیره‌شده او را که 3۰‌سال نگه‌داشته‌اند و صندوق بازنشستگی در بسیاری از پروژه‌های سرمایه‌گذاری از محل همین پول‌ها شرکت می‌کند و به بسیاری از نهادها و حتی دولت وام می‌دهد و درواقع پس‌انداز ۳۰‌ساله او است، با هزار منت بر او پرداخت کنند. به‌هر‌روی با شایعاتی که پیرامون حقوق بازنشستگی و مدت‌زمان دریافت حقوق بازنشستگی منتشر شده، بیم و هراس و نا‌امیدی، این قشر عظیم را در برگرفته و در سنی که باید استراحت کنند، استرس و نگرانی از آینده، ذهن آنان را به ‌خود مشغول کرده است؛ درصورتی‌که اگر ترس و استرس فقط یک‌نفر را سکته بدهد، کار قانون‌گذار، بخشودنی نیست. ای‌کاش تصمیم‌گیران، مطالعاتی در‌مورد کشورهای همسایه و حتی اروپا و آسیا به عمل بیاورند تا ببینند که دولت‌ها در ایام بازنشستگی این قشر را تنها نگذاشته؛ با تورهای سیاحتی، زیارتی، سینما، تفریح و سرگرمی و ترتیب نمایش‌هایی که موجب سرور آنان می‌شود، برایشان در ایام پیری سرور و شعف ایجاد می‌کنند تا به‌نوعی از خدمات پر قدر آنان قدرشناسی کنند. شرط صواب نیست که اگر ما اگر قادر به ارائه خدماتی برای ایام پیری آنان نیستیم، موجبات نگرانی را برای آنان فراهم آوریم؛ زیرا به‌گفته شاعر؛ 

موی سفید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده‌ام.