تکرار نغمه نامیمون همیشگی
علیاکبر بهبهانی
وقتی انسانهای اولیه میزیستهاند، هیچ نشانی از همکاری و همفکری با هم نداشتند و حتی برای ادامه حیات و طعمه حیوانات وحشی نشدن ناچار بودند که دفاع فردی کنند تا اسیر چنگالهای حیوانات درنده نشوند. این انسانها حتی برای یافتن یک سرپناه مناسب، با همدیگر در ستیز میشدند. بهمرور که گروه و دسته شکل گرفت، توانستند نوعی همکاری را شکل بدهند که ایجاد قبایل و محلات دستاورد آن بوده است. بهمرور این انسانها برای خود مرزبندی ایجاد کردند، تا دچار جنگ نشوند و نخستین علامات سرحدات، مرز و ثغور شکل گرفت و کمکم کشور ایجاد شد که تا سالها برای کسب سرزمین بیشتر جنگهای خونینی درمیگرفت؛ تااینکه بهمرور و با برخورداری از سواد و دانش همکاریهای مفیدی شکل گرفت؛ داشتن حدومرز ضرورت پیدا کرد و چنین شد که مرزهای بینالمللی و سرحدات، موردقبول کشورها شکل واقعی گرفت و کشورها بزرگتری با سرزمینهای بیشتری بهمرور خود را از دیگران جدا کردند. بریتانیای کبیر، یکی از دستمایههای آن بود، که تا دهها و صدهاکیلومتر، دورتر از انگلیس فعلی بر سرزمینهایی حکومت میکرد که بعدها و با جبر طبیعت و آگاهی ملتها، از مستعمره بودن بریتانیای کبیر خارج شدند و درنهایت بریتانیا، بهمرور دست از استعمار وسیع خود کشیده و از کشورها تحتنفوذ و اراده دست برداشت که نمونه عینی آن کشورهای کوچکیست که در اطراف خلیج همیشگی فارس شکل گرفته که سابقه و قدمت بعضی از این شیوخ کشوردار به 70سال هم نمیرسد؛ حالآنکه قدمت تاریخ کشور بزرگ و سرفراز ایران به ششهزارسال میرسد. اگر درنظر بگیریم، بسیاری از این کشورها جزئی از سرزمین ایران بوده است، و تحریکات انگلیسیها آنان را دگرگون کرده تا بتوانند خود را بزرگ حس کنند و متأثر از همین تحریکات، ادعای ارضی و حاکمیت بر سه جزیره ابوموسی و تنببزرگ و کوچک داشته باشند و در هفتهای که گذشت، در کنفرانسی که بهنام کشورهای همبستگی تشکیل میدهند و اینبار روسیه را هم در کنار خود دیدند باز نغمه نامیمون و ادعای پوچ و واهی خود را تکرار کردند که در پای این قطعنامه روسیه هم در این سخن واهی آنان شریک شد. این کشورها که چندهفتهایست سخن از همزیستی و صمیمیت میکردند و قدمهایی نیز برای نزدیکی با کشور ما برداشتند و حتی کشورهای دورتر از خلیج تا ابد فارس همچون مصر که در شاخ آفریقا واقع است نیز قدمهایی برای رفع کدورتهای موجود برداشته است. این کشورها یا حافظه تاریخی ندارند یا اینکه به فراموشی دچار شدهاند؛ زیرا در اطلسهای بینالمللی و آثار بهجایمانده در سازمان جهانی، از خلیجفارس بههمیننام یاد شده است؛ بنابراین این کشورهای اسلامی دوست در حاشیه خلیجفارس، به یک موجودیت تاریخی توجه نمیکنند و بر یک طبل توخالی میکوبند که هرگز ره به جایی نمیبرند. صدهاکتاب که از 1400سال پیش و با ظهور اسلام بهرشته تحریر درآمده است و همگی آنان توسط مورخان غربی به رشته تحریر درآمده است، تماماً از این خلیج یا بحر با نام بحر فارسی یا خلیجفارسی یاد میکنند و در 200سالپیش نیز در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و در اطلسی که از جهان دارند خلیجفارس را با نام حقیقی فارس بهکار بردهاند که ایکاش روسیه در این کنفرانس لااقل به اطلس کشور خود توجه میکرد و با این شیوخ همداستان نمیشد؛ زیرا حقایق تاریخی اثباتشده را نمیتوان نادیده گرفت. اینک باید به دوستان حاشیه خلیجفارس گفت که بیش از این بر کتمان حقایق تاریخی اصرار نورزید؛ چراکه هیچگاه آب رفته به جوی بازنمیگردد و کشور و ملت ایران اجازه نخواهد داد که یکمیلیمتر از خاک ایران بزرگ کاسته شود و این اراده قبلاً و در جنگ هشتساله تحمیلی که شرق و غرب و دلارهای غربی به کمک صدام عفلقی آمدند، نتوانستند بر اراده مردم ما خللی وارد کنند.