کوهستان و خودباوری

کوهنوردی با گروه، جمعه‌ها را برای من پیوسته کرده است، جوری که دیگر روز تعطیل در تقویم زندگی‌ام وجود ندارد. تمام جمعه‌ها با گروهی پر شده است که حالا دیگر عملاً روابط طوری است که به مهربانی یک خانواده صبح‌های جمعه برای هم در یک مکان برای کوهنوردی حاضر می‌شویم. بدون داشتن روابط خونی، به دوروبر که نگاه می‌کنی، می‌بینی با افرادی حامی و فعال در بر گرفته ‌شده‌ای که برای تو مانند خانواده‌شان زمان گذاشته‌اند و جالب اینجاست که اکثر خانواده‌های خودمان نیز بدون اینکه حضور فیزیکی داشته باشند، از ما در این گروه و از افراد گروه مانند خانواده خود، حمایت می‌کنند. این‌گونه ما بی‌شمار می‌شویم. در ما چیزی نسبت به گذشته ایرانیان، تغییر کرده است. ما از روزهای سختی که همیشه یک نفر جور یک جامعه را می‌کشید و درنهایت فرسوده می‌شد، عبور کرده‌ایم. اگر از ما در تاریخ، ادبیات و حکایات چیزی برای آینده به یادگار بماند، قطعاً این‌است‌که قهرمانان دوران ما اعضای گروه‌ها هستند و دیگر نخواهیم دید، عاشق قصه غریب کش می‌شود یا فرهاد قصه به‌تنهایی کوه می‌کند و جور پاک‌باز بودن را برای یک ملت می‌کشد. دیگر کاوه آهنگر فقط یک کاوه آهنگر نخواهد بود. در ما باتوجه‌به تجربیات تاریخی‌مان و استوار بودن در هم‌پیمایی، چیزی به‌وجود آمده است، چیزی که تکثیر قهرمانان را باورپذیر کرده است. اعتماد به‌ همدیگر و استمرار در هم نوردی، باعث افزایش اعتمادبه‌نفس فردی‌مان شده است. من با هر هم نورد که گام برمی‌دارم، اعتماد و امنیتی که در من ایجاد می‌کند، هزاران بند خواندنی‌تر از کتاب‌هایی است خوانده‌ام.می‌دانی درگوشی می‌گویم، فرصتی که ایجادشده موهبتی است که تاریخ زنده را رقم می‌زند، برای من مثل این‌است‌که قبل از خوابی ابدی، قصه‌ای پر از قهرمان جمعی دارد که عطش خنده‌هایی که روزمرگی به انسان و انسانیت بدهکار است، در آن هر بار شعله‌ور‌تر می‌شود و روزبه‌روز بیشتر به عمل می‌نشیند. نیرو و شهامتی که حاصل جوشش گروهی است و ارتباطات محکم در بینمان به وسعت کوهستان ایجاد کرده است. این فضا که بزرگ‌تر از دنیای هر انسان است، به هرکس آن‌قدر زندگی می‌بخشد که هر فرد فرصت می‌کند به داشتن خواسته‌ای برای خود بیندیشد، طوری که دیگرکسی بهانه‌ای نمی‌تواند داشته باشد که جغرافیا کوچک است و یا رخوت را به خاصیت سرزمین ربط دهد. سؤال همیشگی تاریخ‌ساز: من چه می‌خواهم و چه رؤیایی دارم؟ خودباوری و مطالبه‌گری در هر فرد، حاصل اعتمادبه‌نفس و هردو از همین نیرو و شهامت گروهی، ایجاد می‌شوند.