• شماره 873 -
  • 1394 يکشنبه 9 اسفند

گفت‌وگو با نگین دادخواه، دارنده مدال اسکیت ایران

چرا دختران ورزشکار قهرمان این‌قدر زود ناامید می‌شوند؟

مهمان این هفته کافه خبر یکی از ورزشکاران بانوی ایرانی بود که رشته خودش جز برترین‌های ایران می‌باشد. نگین دادخواه که تنها مدال انفرادی  سرعت اسکیت ایران را در سطح آسیا کسب کرده و رکورددار اسکیت سرعت ایران نیز است. ورزشکار خونگرمی‌که بیش از یک ساعت مهمان ما در کافه خبر بود و تمام سوالات ما را با خوشرویی پاسخ داد:
*در کل بسیاری از مردم اسکیت را یک رشته‌ی اشرافی می‌دانند. موافق هستید؟
شاید زمانی این‌گونه بوده اما امروز به لطف واردات اکثر لوازم اسکیت از چین، آن هم با قیمت ارزان، دیگر ورزش گرانی محسوب نمی‌شود. البته اگر بخواهید به صورت حرفه‌ای این کار را انجام دهید، ورزش گرانی است. یک دلیل گران بودن این ورزش برای افراد حرفه‌ای این است که تجهیزات مناسب به وسیله اشخاص حقیقی وارد شده و گمرکی زیادی به تجهیزات می‌خورد. از سوی دیگر نبود اسپانسرهای خوب نیز باعث می‌شود که سرمایه‌گذاری در این ورزش کمتر باشد. البته تک تک افرادی که به صورت حرفه‌ای این رشته را دنبال می‌کنند، افراد معمولی و قشر متوسط جامعه هستند و این نیست که شما اگر وضع مالی خوبی داشته باشید و هزینه فراوان کنید، می‌توانید در آن موفق باشید.
*چه اتفاقی می‌افتد که شما بین این همه رشته ورزشی، سراغ اسکیت می‌روید؟
داستان طولانی دارد. خانواده من از کودکی مرا به سمت ورزش سوق داد. خانه ما هم سمت میدان منیریه و لوازم ورزشی فروشی‌ها بود. از سوی دیگر در آن دوران بسیار پرهیجان بودم و مثل بقیه دختر بچه‌ها دنبال عروسک و بازی‌های کودکانه نمی‌رفتم. من هم کفش‌های اسکیت را در مغازه می‌دیدم و خیلی از آن خوشم آمد. دوست داشتم آن را امتحان کنم اما پدر و مادرم، به واسطه‌ی خطرات این رشته مخالف بودند و برایم کفش اسکیت نمی‌خریدند. یک روز نزدیک‌های عید نوروز گفتند که با جمع کردن عیدی‌هایم می‌توانم کفش اسکیت بخرم. چون می‌دانستند مقدارش برای تهیه کفش اسکیت کافی نیست، آن سال هرجا که عید دیدنی می‌رفتم، با کمال شرمندگی از میزبان می‌خواستم بیشتر به من عیدی دهد تا پول خرید کفش جمع شود!
*چندساله بودی؟
چهارساله! پول‌ها را به پدر و مادر دادم و آن‌ها هم متقاعد شدند که برایم کفش اسکیت بخرند. تا شش سالگی در پارک‌ها به صورت تفریحی اسکیت کار می‌کردم اما علاقه و پیگیری من باعث شد جدی دنبال شود از آن سن به صورت حرفه‌ای وارد این رشته شدم و تا امروز در اسکیت ماندم. * از هزینه‌هایت کمی‌ صحبت کن. دوست دارم بدانم چقدر برای ورزشت هزینه می‌کنی؟
فقط کفش اسکیت بدون هیچ چیز دیگر از پنج میلیون تومان به بالاست. از سوی دیگر کفش‌های ما باید برای شخص ساخته شود. یعنی در ایران قالب کفش را گرفته و به خارج می‌فرستیم تا آن را برایمان تولید کنند. این پروسه نزدیک به شش ماه تا یکسال طول می‌کشد. در این مدت ممکن است پای تو آسیب ببیند و شکل پا تغییر کند و اصلا از آن کفش استفاده هم نکنی! از سوی دیگر چرخ‌های اسکیت بسیار هزینه زاست. خارج از ایران با یک دست چرخ خودشان را گرم می‌کنند، سپس چرخ را عوض کرده و در یک مسابقه شرکت می‌کنند و برای دور بعد از چرخ دیگری استفاده می‌کنند. اما در ایران چرخ به حدی می‌رسد که توان تمرین با آن چرخ را نداری و تازه به فکر عوض کردنش می‌افتیم. به صورت متوسط حداقل در ایران هر ماه باید یک دست چرخ عوض شود که هر دست آن حدود هشتصد هزار تومان هزینه اش است. البته لازم است اضافه کنم این هزینه‌ها شامل ورزش حرفه ای و در سطوح بالا وجود دارد و در بعد تفریحی و آموزشی شامل نمی‌شود.
*پس مسابقات آسیایی را به همین سادگی از دست دادی. 9 سال پیش مدال آسیایی گرفتی، چه اتفاقاتی افتاد که این مدال دوباره تکرار نشد؟!
سال 2006 برای مسابقه جهانی انتخاب شده بودم و بعد از آن قرار بود در مسابقه آسیایی شرکت کنم. بنا به دلایلی در مسابقه جهانی حضور نیافتم. در مسابقه جهانی تیم نتیجه ی قابل توجهی نگرفت و من با این شرایط همچنان انگیزه داشتم که در مسابقه آسیایی مدال بگیرم. نتیجه من هم فوق العاده و باورنکردنی بود. با نفر اول چهل صدم ثانیه و با نفر دوم بیست صدم ثانیه اختلاف داشت. هیچ فردی تصور این مدال را نداشت ولی من باور داشتم که اتفاق می‌افتد و همین‌طور هم شد. این مدال را با خونریزی داخلی ساق پا کسب کردم. پس از برطرف شدن مصدومیت در 2008 در مسابقه آسیای در همان ماده اینبار پنجم شدم، آن هم با اختلاف کم ولی این‌بار کمی ‌قابل توجه. کشورهایی که از ما ضعیف‌تر بودند در آن دو سال با سرمایه‌گذاری به راحتی نتیجه گرفتند. عدم حمایت از اسکیت و حواشی که در آن سال‌ها به وجود آمد به جای پیشرفت به پسرفت رسیدیم. من امروزه حتی نمی‌توانم رکوردهای نه سال پیش خود را تکرار کنم. و هنوز هم پس لرزه‌های آن حواشی و اتفاقات ناخوشایند در اسکیت مشاهده می‌شود جالب آنکه این رشته قرار است المپیکی شود و مدال‌های فراوانی هم در المپیک خواهد داشت. کمی ‌سرمایه گذاری باعث می‌شود که ما در این رشته بتوانیم مدال‌های خوبی به دست بیاوریم که خدارو شاکرم اتفاقات خوب برای اسکیت رقم خورده و روز به روز شاهد تهولات مثبتی در تمام زمینه‌های این رشته هستیم.
*به تکرار مدالت امیدوار هستی؟
این توان را در خودم می‌بینم که نتیجه‌ای استثنایی بگیرم. به همین دلیل به شدت درگیر تمرین هستم تا بتوانم نتیجه‌ای بهتر از برنز آسیا بگیرم. البته تا به امروز هم اسکیت سرعت اگر دست خوش یک سری اتفاقات قرار نمی‌گرفت بدون شک روزهای بهتری را امروز سپری می‌کرد.
*و حرف پایانی شما...
تقاضای نه تنها من بلکه تمام بانوان ورزشکار و قهرمان از مردم و مسوولین این است که با ذهنیت دقیق و درستی به ورزش بانوان و سختی‌هایش نگاه کنند و حتی همان مقام‌های دهم و بیستمی ‌جهان را هم کم اهمیت ندانند و حمایت کنند از سوی دیگر اگر حمایت‌ها از ورزش بانوان مشابه ورزش آقایان باشد و پله پله به سمت موفقیت گام برداریم بدون شک همین دهمی ‌و بیستمی‌ها هم روزی طلایی می‌شوند. البته فکر میکنم در چند سال اخیر بانوان ثابت کردند که نقش مهم و حیاتی در کسب عناوین جهانی و آسیایی در بازی‌های جهانی و آسیایی دارند. 
فاطمه پا قلعه نژاد - علی کیانی/خبرآنلاین

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
هفته نامه سرافرازان
ویژه نامه
بالای صفحه