• شماره 3511 -
  • 1404 دوشنبه 10 آذر

پرنیا صادقی؛ بازیگر نمایش «خاله قزی و جری موشه»:

کار کودک برایم دنیایی تازه بود

«پرنیا صادقی»؛ از بازیگران نمایش «خاله قزی و جری موشه»، از تجربه متفاوت حضورش در اولین کار کودک، چالش‌های اجرای ریتمیک و آواز و انرژی خاص ارتباط مستقیم با تماشاگران خردسال می‌گوید؛ تجربه‌ای که به‌گفته خودش؛ اعتمادبه‌نفس تازه‌ای برایش روی صحنه به‌همراه داشته است.

چطور شد برای بازی در نمایش «خاله قزی و جری موشه» انتخاب شدید و چه‌چیزی باعث شد نقش را بپذیرید؟
یکی از چیزهایی‌که این نقش را برای من جذاب می‌کرد این‌بودکه تا حالا کار کودک انجام نداده بودم و همین برایم تجربه‌ای متفاوت محسوب می‌شد. نقش، همراه بود با چالش‌های بدنی، آواز و اجراهای ریتمیک؛ و این، فرصتی بود تا خودم را در قالبی جدید روی صحنه ببینم.

 

اولین واکنشتان وقتی متن نمایش را خواندید چه بود؟
ابتدا حس نوستالژی داشتم؛ چون داستان برگرفته از همان قصه «خاله‌سوسکه» است که خیلی‌از‌ما، در کودکی شنیده‌ایم؛ اما اینکه داستان به امروز نزدیک می‌شد و حال‌وهوای مدرن پیدا می‌کرد و حتی قرار بود به هالیوود برسد، برایم جالب و بامزه بود.

 

تجربه همکاری با گروه کارگردانی و بازیگرانِ دیگر چطور بود؟
تجربه بسیارخوبی بود. آقای «مجابی» و خانم «آواره» سال‌هاست دراین‌حوزه فعالیت می‌کنند و من توانستم از تجربه‌هایشان استفاده کنم. فضای دوستانه و انرژی مثبت گروه هم باعث شد کار سریع‌تر و بهتر پیش برود. صمیمیتِ پشت‌صحنه، روی صحنه نیز منتقل می‌شود و برایم، تجربه‌ای جذاب است.

 

نقشی که بازی می‌کنید، چه ویژگی‌هایی دارد و چقدر با خودِ واقعی شما فاصله دارد؟
بخشی از ویژگی‌های نقش به من نزدیک است؛ ویژگی‌هایی که معمولاً دوستان صمیمی و آدم‌های نزدیکم در من می‌بینند؛ اما شاید افرادِ دورتر، کمتر متوجه آن شده‌اند. بعضی از اخلاقِ شخصیت، به خودم نزدیک است؛ اما به‌هرحال نقش فانتزی‌ست و من برخی رفتارها را با بزرگ‌نمایی اجرا می‌کنم. سعی کردم فانتزی‌بودن نقش را با ویژگی‌های فردی‌ام ترکیب کنم تا شخصیت جذابی شکل بگیرد.

 

سخت‌ترین بخش ایفای این نقش چه بود؟
بخش ریتمیکِ اثر برایم چالش‌برانگیز بود؛ اینکه باید آواز می‌خواندم و دیالوگ‌های مهمی را همان‌جا منتقل می‌کردم. برای ‌همین‌بخش، زیاد تمرین می‌کردم.

 

آیا لحظه یا صحنه‌ای هست که برای شما خاص‌تر یا چالشی‌تر باشد؟
وقتی بچه‌ها نشسته‌اند و نگاه می‌کنند و گاهی وسط دیالوگ‌ها با ما صحبت یا همراهی می‌کنند، برایم خیلی جذاب است. هرقدر این تعامل بیشتر می‌شود، من بیشتر لذت می‌برم.

 

آیا اجرای نمایش کودک برایتان تفاوتی با نمایش بزرگ‌سال دارد؟
در نمایش بزرگ‌سال، اگر تماشاگر وارد دیالوگ یا خط داستانی شود، ممکن است تمرکز بازیگر و ریتم کار به‌هم بریزد؛ اما در کار کودک، این‌موضوع کاملاً متفاوت است و اتفاقاً از این تعامل، لذت می‌برم.

 

حضور دراین‌نمایش چه تأثیری روی مسیر هنری‌تان گذاشته یا خواهد گذاشت؟
به‌نظرم این نمایش باعث شد اعتمادبه‌نفس بیشتری روی صحنه پیدا کنم و این برایم بسیارارزشمند است.

 

اگر فرصت داشته باشید، دوباره در آثار کودک بازی می‌کنید یا به‌سمت تجربه‌های متفاوت می‌روید؟
از کودکی عاشق دنیای دیزنی و کارتون‌های لایواکشن بودم؛ بنابراین ژانر کودک‌ونوجوان برایم ناآشنا نیست. قرار نیست تمام ‌مسیرم فقط کارِ کودک باشد؛ اما اگر داستان جذاب باشد، حتماً دوست دارم دوباره دراین‌حوزه کار کنم.

 

چه نقش یا ژانری‌ست که دوست دارید در آینده تجربه کنید؟
به کلاسیک‌های خارجی علاقه‌مندم و دوست دارم در آینده نقش‌هایی از نمایشنامه‌های کلاسیک را تجربه کنم.

 

اگر بخواهید «خاله قزی و جری موشه» را دریک‌جمله توصیف کنید، چه می‌گویید؟
«تهران- هالیوود!»

 

بهترین بازخوردی که تا حالا از یک تماشاگر دریافت کردید چه بوده؟
اینکه بزرگ‌ترها بعد از تماشای نمایش می‌گویند: کودکان خیلی لذت بردند و خودشان هم کنار بچه‌ها سرگرم شدند و داستان برایشان جذاب بوده، برای من بهترین تعریف و بسیار خوشحال‌کننده است.

 

 سهیلا انصاری

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
هفته نامه سرافرازان
ویژه نامه
بالای صفحه