10 از 17 مستندنگاری در 17سالگی گالری اثر
گالری اثر بهمناسبت 17سالگی تاسیس خود، نمایشگاهی برگزار کرده است که با شیوهی مستندنگاریاش، یکیاز ضرورتهای تاریخ هنر معاصر ایران را یادآوری میکند. این نمایش، عنوانی کنجکاوانه دارد و منتخبی از آثاری که ایمان صفایی در دههی اخیر برای نمایشهای هنرمندان گالری اثر خلق کردهاست را به تماشا گذاشتهاست. 41 اثر ایمان صفایی از سال 1385 تاکنون در یک چیدمان در قالب آرتبوک با تکنیک سیلکاسکرین در تیراژ محدود در این نمایشگاه ارائه شدهاست. در برخیاز آثار بهنمایشدرآمده که ماحصل سالهای اولیهی همکاری وی با گالری اثر است، قرینهسازی و تایپوگرافی بهعنوان دو مشخصهی اصلی آثار، بیشاز هر نکتهی دیگری نمود دارد. تاکید بر فردیت هنرمند و منحصربهفردبودنش در نام و پرترهی هنرمند برای صفایی تجلی مییابد؛ پرترههایی که خودش آن را ثبت کرده و به همین علت است که او با لغاتی که ما آنرا اسم یا فامیل مینامیم، نشانهای میسازد که دیگر اهمیت خوانشاش را ازدستمیدهد؛ یعنی خواندنش در مرحلهی بعدی قرار میگیرد. ما با آیکونی مواجه میشویم که او سعی میکند چهرهی هنرمند را از پس آن به ما نشان دهد که ماحصل تایپوگرافیست و در واقع دیگر فرم، حرف نهایی را میزند و این فرمها فشرده همان رفتاریست که در آثار هنرمند وجود دارد. ایمان صفایی، دو علت مهم را در بهوجودآمدن این مجموعه موثر میداند؛ سفارشدهنده و تولید. او معتقد است ذائقهی دیداری و اهدافی که امید تهرانی، مدیر گالری اثر، دارد، تاثیر بهسزایی در بهوجودآمدن این مجموعه داشت و این نقش سفارشدهنده را نشان میدهد؛ اما در طراحی گرافیک تولید مرحلهی بعداز طراحیست. یک استودیو میتواند از پس این مهم برآید؛ چراکه یک تیم میتواند پویایی محصول را تضمین کند.