خط و نشان «مووآن» برای مخالفان توافق هسته‌ای درآمریکا

خط و نشان «موو آن» برای مخالفان توافق هسته‌ای در آمریکا این روزها در پی تکاپوی کاخ سفید برای گرفتن تایید توافق هسته ای با ایران از دو مجلس کنگره و سنا، تحرکات گروهی موسوم به «موو آن» ـ move on ـ بیش از هر زمان دیگری در معادلات سیاست خارجی آمریکا جلب توجه می‌کند. حمایت از توافق هسته‌ای با ایران و ابراز مخالفت صریح و علنی با مخالفان توافق در آمریکا و سرزمین‌های اشغالی کارویژه اصلی این گروه است. در ماه مارس سال ۲۰۱۵ میلادی، زمانی که بنیامین نتانیاهو به دعوت «جان بینر» رئیس مجلس نمایندگان و از اصلی‌ترین مخالفان توافق نهایی با ایران در کنگره به سخنرانی پرداخت، گروه «موو آن» با صدور بیانیه‌ای با ۱۰۱۱ امضا اعلام کرد: «توافق نهایی با ایران هم اکنون در دسترس است پس نباید اجازه داد نتانیاهو و همراهان‌اش این توافق را آن هم در حالی که هنوز متولد نشده است به شکست بکشانند.» بیشترین تمرکز گروه «موو آن» در حین مذاکرات هسته‌ای ایران و اعضای ۱+۵، هشدار به کنگره بر سر وضع تحریم‌های جدید علیه ایران بود. سناتورهایی مانند «جان مک کین»، «لیندسی گراهام» و «باب منندز» اصرار داشتند که تحریم‌های تازه‌ای علیه برنامه هسته‌ای ایران وضع شود، تحریم‌هایی که در امتداد همان تحریم‌های قبلی وضع شده از سوی ایالات متحده تعریف شده و منجر به بر هم زدن توافق موقت ژنو با ایران گردد. در آن زمان گروه «موو آن» دست به یارگیری گسترده ای در بین اساتید دانشگاه، افراد صاحب نفوذ در شبکه‌های اجتماعی، سرمایه گذاران ایرانی مقیم آمریکا و... زد تا بتواند افکار عمومی‌ آمریکا را نسبت به خطرات ناشی از بر هم زدن توافق نهایی با ایران آگاه نماید. گروه موو آن در آن برهه زمانی موفق عمل کرد و توانست در کنار کاخ سفید و نهادهای رسمی ‌آمریکا، نقش مهمی ‌در مهار کنگره جهت وضع تحریم‌های بیشتر ایفا کند. هم اکنون گروه «موو آن» ارتباط مستقیمی ‌با حزب دموکرات، کاخ سفید و لابی «جی استریت» ـ که یک لابی لیبرال یهودی حامی‌توافق هسته‌ای با ایران است ـ دارد و فعالیت‌های آن پس از قرائت بیانیه لوزان در فروردین ماه و متعاقبا جمع بندی مذاکرات هسته‌ای در تیرماه امسال، وارد فاز تازه‌ای شده است. روزنامه «واشنگتن پست» در بخشی از گزارش خود درباره این گروه می‌نویسد: «کار «موو آن»، لابی گری و مدیریت افکار عمومی ‌آمریکا به سود توافق هسته‌ای با ایران است. این گروه در صدد حفظ توافق هسته‌ای با ایران در فضای عمومی ‌آمریکاست.» بر این اساس و با توجه به بیانیه‌های صادر شده از سوی اعضای این گروه، می‌توان اهداف آنها را در برهه فعلی به شرح زیر اعلام  کرد:
الف) اعمال فشار بر کنگره آمریکا جهت تصویب توافق نهایی با ایران-ب) افزایش هزینه برهم زدن توافق نهایی به ضرر جمهوری خواهان آمریکا-ج) مهار بازی نتانیاهو و لابی «آیپک» در مسیر مخالفت با توافق نهایی-د) ایزوله کردن دموکرات‌های مخالف توافق هسته ای با ایران-ه) برگزاری میتینگ‌ها و تظاهرات‌های گسترده در حمایت از توافق هسته ای با ایران-و) هشدار نسبت به وقوع جنگ جدید در صورت عدم رسیدن به توافق نهایی با ایران. در این میان، یکی از اصلی‌ترین مواضع اتخاذ شده از سوی گروه «موو آن» اعلام عدم حمایت مالی از «چاک شامر» سناتور حزب دموکرات و یکی از مخالفان توافق هسته ای با ایران است. در کمپین‌های انتخاباتی، حمایت مالی دو حزب دموکرات و جمهوری خواه از نامزدهای‌شان اهمیت زیادی در انتخاب دوباره آنها در سنا یا مجلس نمایندگان دارد. به عبارت بهتر، اعلام عدم حمایت «موو آن» از نامزدهای مخالف توافق هسته ای با ایران نقش مهمی‌در بازدارندگی برخی سناتورهای دموکرات در اعلام نظر منفی در قبال توافق نهایی با ایران دارد. در این میان گروه «موو آن» از سناتورها و اعضای مجلس نمایندگان حزب دموکرات خواسته است ضمن مشخص کردن رای نهایی خود در قبال توافق نهایی با ایران، مسئولیت‌های ناشی از رای منفی خود نسبت به این توافق و ایزوله شدن در حزب دموکرات را بپذیرند. پیام‌های «موو آن» در سایت این گروه  به نشانی http://petitions.moveon.org منتشر می‌شود. در یکی از آخرین پیام‌های این گروه امده است: «جناح راست ایدئولوگ ـ جمهوری خواهان افراطی و نومحافظه کاران ـ قصد دارند با بر هم زدن توافق هسته ای با ایران ما را به سوی جنگ تازه‌ای بکشانند. ما به شما سیاستمداران آمریکایی و مردم این کشور توصیه می‌کنیم که با حمایت از توافق هسته‌ای مانع از وقوع جنگی تازه در خاورمیانه شوید.» بدون شک طی روزهای آتی گروه «موو آن» نقش پررنگ‌تری در معادلات سیاست خارجی آمریکا پیدا خواهد کرد و با برگزاری تظاهرات‌هایی که این گروه در حمایت از توافق هسته‌ای با ایران ترتیب خواهد داد، بر تعداد اعضا و هواداران آن به صورت تصاعدی افزوده خواهد شد. البته این فعالیت و عضوگیری ممکن است به موضوع هسته‌ای ایران محدود نماند و دیگر موضوعات و حوزه‌های سیاست خارجی آمریکا را نیز در بر بگیرد.