ملکههای فراموشنشدنی هنر هفتم
شکوهی که لباسها آفریدند
فیلمهایی که به زندگی خاندان سلطنتی میپردازند، همواره عرصهای مناسب برای هنرنمایی طراحان لباس بودهاند. این مسئله بهویژه هنگامی که زندگی یک ملکه روایت میشود، بیشتر به چشم میآید. به گزارش ژانر، تعدادی از بهترینهای این موضوع را مرور میکنیم. «الیزابت: عصر طلایی» (۲۰۰۷)؛ روایت تاریخی شکر کاپور از رابطه عاشقانه میان الیزابت اول و سر والتر رایلیست. الکساندرا بیرن؛ طراح لباس کار اعتراف میکند که گاهی حقیقت تاریخی را فدا کرده تا بتواند شکوه بیشتری به ملکهای بدهد که در اوج قدرتش بیشاز ۳۰۰۰ دست لباس مجلل در گنجهاش داشت. «ملکه» (۲۰۰۶)؛ «وقتی فهمیدم باید دامنهای فاستونی و کفشهای قهوهای ظریف تولید هرمس و باربور را بپوشم، یکباره دلم ریخت!» اینها بخشی از یادداشتهای هلن میرن درباره لباسهایی بود که کنسولتا بویل، برای او درنظر گرفته بود تا بتواند به او در ارائه تصویری بهتر از الیزابت دوم کمک کند. میرن در ادامه مینویسد: «با خود فکر میکردم که هیچوقت نمیتوانم زنی را که چنین لباسهایی میپوشد درک کنم». «نیکلا و آلکساندرا» (۱۹۷۱)؛ لباسهای این روایت سینمایی از سقوط و اعدام تزار نیکلای دوم و خانوادهاش، محصول همکاری خیاطی بهنام ایوون بلیک و آنتونیو کاستیلوست که بهمدت ۱۲سال طراح اصلی خیاطی ژن لانوین در پاریس بود. بلیک، مسئولیت طراحی لباس برای هزاران بازیگر «نیکلا و آلکساندرا» را برعهده داشت؛ درحالیکه کاستیلو تنها لباسهای ژانت سوزمان در نقش آلکساندرا را طراحی کرد. «شیر در زمستان» (۱۹۶۸)؛ این فیلم روایت ستایشگر هالیوود از النور اهل آکوئیتین بود که در اواخر سالهای ۱۹۶۰ بهنمایش درآمد و توانست بیانگر تلویحی برخی سرخوردگیهای دوران جنگ ویتنام در قالب درامی با موضوع دربار انگلستان در قرن دوازدهم باشد. لباسهای فیلم در عین سادگی، بسیار زیبا طراحی شدند. این مسئله مورد توجه کاترین هپبرن نیز قرار گرفت؛ چنانکه پساز خواندن فیلمنامه گفت: «چه خوب که دیگر از آن لباسهای پرزرق و برق و قدیمی کمپانی مترو خبری نیست. خب، از کی باید شروع کنیم؟» در فیلم، شاهد رابطه ناخوشایند میان النور و همسر دومش، هنری دوم هستیم. النور، که پیشاز ازدواج مجددش ملکه فرانسه بود، به گفته آلیسن ویر؛ نویسنده زندگینامهاش، «رهبر مد» نامیده میشد. «کلئوپاترا» (۱۹۶۳)؛ فیلمی که فاکس قرن بیستم را تا آستانه ورشکستگی پیش برد اما با استقبال طرفداران مد مواجه شد. ایرنه شرف، در طراحی لباسهای کلئوپاترا به نوع پوشش رایج در سالهای ۱۹۶۰، بیشاز واقعیت تاریخی توجه داشته است. طراح لباس محبوب الیزابت تیلور، دراینفیلم ۶۵دست لباس برای او تهیه کرد. برای آرایش کلئوپاترا از رنگهای کمرنگ و گاهی شاد استفاده و موهایش نیز برخلاف مدلهای باستانی بهصورت گیسوی بافتهشده درست شد. لباسهای بیآستین و رداهای کنیزکان ملکه نیز بسیار مورد توجه نشریه ویمن ویر دیلی قرار گرفت. شاراف، لباس زرد قناری را که کلئوپاترا هنگام ملاقات با مارک آنتونی (ریچارد برتن) بر تن داشت، در سال ۱۹۶۳ و برای مراسم ازدواج تیلور و برتن بازآفرینی کرد.