امام حسین(ع)؛ زنده همیشه تاریخ

«این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست/ این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست» رادمردی که تعلق به‌همه دوران‌ها دارد و ابرمرد همیشه زنده تاریخ خواهد بود؛ امام حسین(ع) که بعداز 1400 سال از دلاوری‌ها و شهادت مظلومانه‌اش، هرسال پرشورتر از سال قبل، یاد و نام او را زنده می‌دارند. امام حسین(ع)؛ یادگار مولای متقیان و فرزند اختر زمین؛ دخت گرامی‌ رسول خدا. الحق که خون حضرت علی(ع) در رگ‌هایش جاری بود. مردی که دربرابر ظلم و زور، سر تسلیم فرود نیاورد و با شهادت خود و یارانش، برگی زرین از دلاوری، صداقت، رادمردی و فداکاری را به جامعه بشری تقدیم کرد. هرگز زیر بار زور نرفت، تاج و تخت و راحتی روزگار را نخواست و یک‌‌لحظه از حق و حقیقت جدا نشد و هم اوست که در دل‌های شیعیان جای دارد و همه‌ساله ماه محرم را به‌نام خود زنده کرده است. امام حسین(ع) که شیفتگان نام او در سراسر جهان، همه‌ساله 10روز را به‌نام دهه عاشورا به عزاداری می‌پردازند، به‌عنوان سپاسگزاری و دفاع از مظلومیت او در این 10روز باهمه وجود به ذکر دعا و ثنا و عزاداری می‌پردازند؛ پنداری تاریخ هرگز نمی‌تواند چون همه درگذشتگان از او غافل شود و چندصباحی برایش مرثیه‌خوانی کند و سپس از یادها برود؛ چراکه او انسانی عادی نبود؛ او امامی ‌معصوم بود که به او لقب ثارالله یا خون خدا داده‌اند، بنابراین تا زندگی هست و کره زمین وجود دارد، امام حسین(ع) و یارانش زنده هستند و هیچ‌گاه از یاد نخواهند رفت. قطعه‌ای که عده‌ای معتقدند به امام حسین(ع) تعلق دارد به پیروان و دوستداران آن حضرت تقدیم می‌کنیم: «شمشیر شکسته و زره دریده برجای نشسته‌ام، دیگر یارای مقاومت ندارم؛ اما تسلیم هم نخواهم شد، این نبردی نیست که در آن کم‌دلان تیر برکشند، در اینجا مغلوب فاتح میدان است». و این سرنوشت ابرمردی بود که در 14 قرن پیش، خود و یارانش در یک جنگ نابرابر،‌ مظلومانه به شهادت رسیدند و درآن‌وقت ظالمان و قاتلان، درظاهر باده پیروزی نوشیدند و مست از پیروزی بر تخت خود که به آن باید تخت مذلت گفت، نشستند؛ اما این پیروزی و خوشی فقط یکی‌،دوسال ادامه داشت و نام آنان در صفحه روزگار هیچ‌گاه به نیکی ‌برده نشده و نمی‌شود؛ اما مغلوب آن جنگ نابرابر همچنان زنده است و زنده خواهد بود. اگر به تاریخ زندگی بزرگان و نام‌آوران عرصه گیتی از آغاز خلقت تاکنون مراجعه کنیم، برای کدامین‌یک از آنان 30روز از یک‌سال یا یک‌ماه از سال را برای زنده نگه‌داشتن یاد و خاطرات او و پیروانش به سوگ می‌نشینند؟ برای کدامین رهبر دینی شیعیان از ادیان الهی، چنین مراسمی‌ برپا می‌شود؟ و چنین است که شیعیان براین‌باورند که او انسانی خدایی، خداجو و خدادوست بوده که چنین به احترام او هرسال بیشتر از سال قبل برایش عزاداری می‌کنند. ‌اگر به او لقب خون خدا داده‌اند، ‌به‌یقین اصولی و حقیقت است. اگر انسانی به اندازه او حرمت و کرامت می‌داشت، برای او نیز مراسمی ‌به‌این عظمت آن‌هم، همه‌ساله برگزار می‌شد. اینک و دراین‌برهه به‌نام عضوی از مطبوعات کشور و نماینده‌ای از رکن چهارم دموکراسی، از خداوند خوبی‌ها، همه خوبی‌ها را برای شیعیان ایران و جهان خواهان و خواستارم و آرزو می‌کنم عزاداری همه شما مقبول درگاه الهی و امام سوم شیعیان جهان قرار گرفته باشد و به کشور و مردم عزیز ایران این سعادت داده شود تا سال آینده و سال‌های متمادی بعدی نیز قدردان سالار و سرور شیعیان جهان باشیم ‌و در زمره خادمان امام جلیل‌القدر و انسان آسمانی باشیم.