مقدی شامیریان:
پیامرسانی در طراحی لباس بهعنوان نخستین جنبه مدِنظر است
مقدی شامیریان؛ طراح لباس تئاتر و مدرس دانشگاه بااشارهبهاینکه نمایشگاه آثار هنرجویانش در «گالری مستقل تهران» برگزار میشود، گفت: «این دانشجویان، واحد لباس مفهومی را با من گذراندهاند». وی بااشارهبهاینکه عنوان پیکرههای مفهومی را برای این نمایشگاه برگزیده است، افزود: «همانگونه که از آثار مفهومی برمیآید، باید مفهوم و پیامی توسط آثار منتقل شود و میتوان ازاینرو گفت که ایندست از آثار هنری، یک رسانه هستند و جنبه هنری ندارند». این طراح لباس تئاتر، در بخشی دیگر از این گفتوگو بااذعانبهاینکه جنبههای دیگر طراحی لباس نسبت به جنبه پیامرسانی اهمیت چندانی ندارد، افزود: «عمومیسازی پوشش، در ایننوع از آثار صورت نمیگیرد و تنها انتقال مفهوم مدِنظر است». شامیریان بااشارهبهاینکه هنرجویانش در انتخاب استفاده از مواد و متریال، آزاد بودهاند، اظهار داشت: «خروجی و خلاقیت در آثار هنری بسیار حائزِاهمیت بوده و درعینِاینکه بسیاری از هنرجویان دفعه اولی بود که با ایندست از متریال کار میکردند اما آثاری را بهنمایش گذاشتند که در آن موفق بودهاند».
محیا افتخاری:
سالانه 185هزارتُن ظرف یکبارمصرف در دنیا تولید میشود
محیا افتخاری بااشارهبهاینکه همواره این دغدغه ذهن او را بهخود مشغول ساخته که اینهمه ظرف یکبارمصرف چرا باید در طبیعت رها شود؟ گفت: «مثلاً در روزهای پرازدحام و مهمی مانند عاشورا، زمانیکه بعدازظهر به اطراف خود نگاه کنید؛ یک شهر غمگین سفید پر از زباله میبینی و این موضوع، بسیار وحشتناک است». وی با ابراز تأسف از اینکه امروز در سواحل یا جنگلها، زبالههای بسیاری رها میشود و مدتزمان بسیاری طول میکشد تا این زبالهها تجزیه شوند، افزود: «زبالههای ظروف یکبارمصرف به زبالههای سفید معروف است و سالانه نزدیک به 185هزارتُن ظروف یکبارمصرف در جهان تولید میشود». این هنرمند بااشارهبهاینکه تجزیه هر ظرف یکبارمصرف نزدیک به چهارقرن طول میکشد، افزود: «تلاش کردم تا با بهکارگیری ظروف یکبارمصرف، تنها عدهای کوچک از مخاطبان خویش را به فکر فرو ببرم».
شکوفا بهرامی:
دوست دارم آنچه را که به من الهام میشود، بدوزم
شکوفا بهرامی؛ هنرمند شرکتکننده در این نمایشگاه، بااشارهبهاینکه از کودکی استعدادهای هنری خاصی داشته و بههمیندلیل وارد رشته طراحی لباس شده است، گفت: «همواره دوست داشتم که طرحهایی که برای لباس استفاده میکنم، از ذهن خودم نشئت گرفته باشد و آنچه را که به من الهام میشود و دوست دارم، بدوزم». وی که تحصیلات خود را در ترم پایانی رشته تحصیلی طراحی لباس میگذراند، باتأکیدبراینکه معتقد است هنرمند باید طراحیهایی مفهومی انجام دهد که منحصربهفرد خودش باشد، افزود: «تلاش کردم تا در لباس مفهومی خویش، به موضوع آفرینش تا مرگ بپردازم و این، بدانمعناست که این اثر از زمانی شروع میشود که همهچیز زنده است و تا جایی پیش میرود که نابود میشود و این نابودی، بهمانند یک کوه آتشفشان شعلهور میشود».
ماندانا خندان:
ما میجنگیم تا بتوانیم در صلح زندگی کنیم
ماندانا خندان بااشارهبهاینکه از کودکی علاقه خاصی به دوخت لباس برای عروسکهای خود داشته، گفت: «هردو پدربزرگ و اکثر اعضای خانوادهام در این حرفه مشغولبهکار هستند». وی بااشارهبهاینکه از کودکی همواره برای او جالب و جذاب بوده است که هر فرد، آن لباسی را که میخواهد با آننوع پارچه، مدل و رنگ موردِنظر، برای خودش طراحی کند، افزود: «همین امر موجب شد که من درعینِ قبول شدن در رشته عکاسی، مجدد در کنکور شرکت کرده و در رشته طراحی لباس پذیرفته شدم». این هنرمند جوان بااشارهبهاینکه همواره علاقه داشته در این عرصه به یک برند تبدیل شود، ادامه داد: «موضوعی را که من بهعنوانِ طرح اصلی خویش انتخاب کردم، این بود که ما میجنگیم تا بتوانیم در صلح زندگی کنیم؛ حال چرا باید با جنگ، صلح را برقرار کنیم».
الناز سلیمانی:
غمهای انسان روزبهروز سردتر و سیاهتر میشود
الناز سلیمانی بااشارهبهاینکه در این نمایشگاه، اثری را با موضوع عصر یخبندان در ذهن داشته، توضیح داد: «این واژه میتواند برای مخاطب، معانی و مفاهیم مختلفی داشته باشد و در قالبهای متفاوتی بگنجد». وی که تحصیلات خود را در رشته طراحی لباس میگذراند، بااشارهبهاینکه در پله نخست از زمین و بعدازآن، زمان الهام گرفته و طرح خویش را بهاجرا رسانده است، افزود: «من، زنی را طراحی کردم؛ نشانهای از زمین، مادر و هستیبخش که از سر تا پا یخ زده و تمام بدن او تبدیل به قندیلهایی شده که بزرگ و نوکتیز است». این هنرمند جوان بااشارهبهاینکه این اثر را بهصورت مدرن طراحی کرده است، ادامه داد: «این اثر، نماد انسانهاییست که روزبهروز غمهایشان سردتر، سختتر و سیاهتر میشود».
مهدیس شعبانپور:
زندگی همه انسانها وابسته به آب است
مهدیس شعبانپور؛ از دیگر هنرمندان حاضر در این نمایشگاه، بااشارهبهاینکه انرژی مولکولهای آب برای انسانها را در تولید اثر خویش مدِنظر داشته است، گفت: «محققی بهنامِ ماسارو ایموتو پیرامون انرژی مولکولهای آب تحقیقاتی داشته و من تلاش کردم تا از این موضوع در بدن انسان برداشتهایی داشته باشم». وی بااشارهبهاینکه انرژی مثبت در هر زمینه میتواند تأثیرگذار باشد، افزود: «آب در زندگی همه انسانها تأثیر بسیاری دارد و زندگی همه افراد وابسته به آن است؛ درعینِحال، این انسان است که به آب انرژی میدهد و درنهایت، از آن استفاده میکند». وی بااشارهبهاینکه اثر خود را با قالبی از صورت خویش با گچ ژیپس ساخته است، ادامه داد: «صورت را با چشمهای بسته داخل آکواریومی از شنهای سفید قرار دادم و پمپی را در آن بهکار بردم تا آب در آن درجریان باشد یا نورپردازی اثر بهسمت مجسمه کوشیدم تا جریان زندگی را بهنمایش بگذارم».
دلارام صفری:
پیش از ظهور انسان بر زمین، همهچیز بهشکلِ عادی پیش میرفت
دلارام صفری؛ هنرمند دیگر این نمایشگاه، بااشارهبهاینکه موضوع انسان را مدِنظر قرار داده است و با طرح این پرسش که انسان چه نقشی در نابودی کره زمین خواهد داشت؟ اثر خود را طراحی و اجرا کرده است، گفت: «تلاش کردم تا جنبههای منفی تأثیرات انسان بر روی زندگی کره زمین را ببینیم و بهنظرم، پیشازاینکه انسان به روی زمین پا بگذارد یا همین امروز که اگر انسان روی کره زمین نباشد، همهچیز بهشکل عادی بوده و پیش میرود». وی درادامه، گرمشدن زمین، کشتهشدن حیوانات و نابودی منابع طبیعی از نتیجه رفتارهای انسان دانسته و باتأکیدبراینکه اثر او پیرامون تأثیر انسان بر روی زندگی خود است، افزود: «من انسان را بهعنوانِ شیطان روی کره زمین تصور کردم و با پرداخت به موضوع جنگ، اثر خود را بهنمایش گذاشتم». این هنرمند جوان تأکید کرد: «در این اثر، نظر من این است که زندگی کلاً یک توهم است و امیدی در آن وجود ندارد».
الهه طالب:
انسان با اقدامات خویش در مسیر نابودی زمین گام برمیدارد
الهه طالب بااشارهبهاینکه در این رویداد، اثری را با موضوع نابودی زمین بهدستِ انسان برای مخاطبان خویش آماده کرده است، گفت: «بهایندلیل این موضوع را انتخاب کردهام که همه ما امروز شاهدیم که بسیاری از رفتارهای انسان، زمین را تا مرز نابودی میکشاند». وی همچنین بااشارهبهاینکه مشکلات بهوجودآمده توسط انسان در نابودی طبیعت مصادیق متعددی دارد، افزود: «آزمایشهای هستهای، تحقیقات انسان پیرامون طبیعت، ایجاد آلودگی در محیط زیست و بسیاری موارد دیگر؛ از اتفاقاتیست که انسان بهدستِ خویش، در مسیر نابودی زمین گام برمیدارد». این هنرمند بااذعانبهاینکه زمین را یک فرد مؤنث میداند و بههمینخاطر است که از مانکن یک زن برای طراحی خویش استفاده کرده است، افزود: «برای این اثر، تنها و تنها از سنگ استفاده کردم و سر را به کمر مانکن چسباندم؛ زیرا سر، حکم هسته زمین را برای من داشت».
عسل عجم:
خودخواهی انسان، زمین را به نابودی کشانده است
عسل عجم؛ دیگر هنرمند حاضر در این نمایشگاه نیز بااشارهبهاینکه کوشیده تا دغدغه خویش را راجع به نابودی کره زمین بهنمایش بگذارد، گفت: «تلاش کردم تا به موضوع خودخواهی انسانها بپردازم و در این اثر، این موضوع را طرح کردم که خودخواهی انسان، زمین را به نابودی کشانده است». وی بااشارهبهاینکه در این نمایشگاه از یک مجسمه گچی که خود آنرا طراحی و اجرا کرده، استفاده کرده است، افزود: «خودخواهی فرد، به زن بودن یا مرد بودن او ارتباطی ندارد و این موضوع، بهاینمعناست که افراد فارغ از جنسیت، دارای خصلت خودخواهی هستند». وی بااشارهبهاینکه خودخواهی فرد موجب میشود که او تنها خود را ببیند و به آیندگان فکر نکند، افزود: «من از رنگ نقرهای استفاده کردم تا بتوانم نمادی از نابودی و خودخواهی را در اثر خویش برای مخاطب بهنمایش بگذارم».
غزال عیسیبیگی:
جلوههای طبیعت خداوندی بهدستِ انسان درحالِنابودیست
غزال عیسیبیگی؛ هنرمند طراح لباس شرکتکننده در این نمایشگاه بااشارهبهاینکه درخصوصِ موضوع کمآبی اثری را ارائه کرده، گفت: «مادرم، طبیعتگرد است و زمانیکه به سفر میرود و مشاهدات خود را با من درمیان میگذارد؛ مثل اینکه رودخانههایی درحالِ خشکشدن هستند، درمییابم که جلوههای طبیعت، بهمرور بهدستِ انسان درحالِ نابودیست و از این موضوع، بسیار متأثر میشوم». وی باتأکیدبراینکه علاقهمند بوده است تا در موضوع بیآبی و خشکسالی کار کند، افزود: «در طراحی لباس، از یک مانکن خانم استفاده شد که بالاتنه او پر از برگهای تازه بود و از بالابهپائین نمایانگر خشکشدن؛ ازاینرو، دو سرُم به او وصل کردم تا به مخاطب بگویم که اگر بالاتنه مانکن سبز است، تنها و تنها از این سرُمها استفاده میکند».
نیکا فرهنگی:
تغییرات زمین بر اثر رفتارهای انسان
مهمترین مفهوم پیشِروی هنرمندان بوده است
نیکا فرهنگی بااشارهبهاینکه در این نمایشگاه هر هنرمند با برداشت شخصی خود به بررسی ارتباطات مثبت و منفی و تأثیرات این دو مقوله بر هم پرداخته، گفت: «تغییرات زمین براثرِ رفتارهای انسان، مهمترین رکنیست که توسط هنرمندان این نمایشگاه مورد بازنگری و بررسی قرار گرفته است». وی بااشارهبهاینکه تلاش کرده است که در اثر خود به مبدأ زمین و زمان بپردازد، افزود: «در این اثر، تلاش کردم تا این چرخه را بر روی یک مانکن نشان دهم و در کلیت اثر باید بگویم که این اثر، از پائین، یعنی نقطه آغاز و انفجار بزرگ با رنگهای قرمز، نارنجی و زرد آغاز شده است و هرچه اثر بهسمتِ بالاتر میرود، حجم بیشتری پیدا میکند». این هنرمند جوان، بااشارهبهاینکه در بخشی دیگر از این اثر، از کره استفاده کرده است، افزود: «نیمتنه دیگر این اثر نشانه حیات و موجودات زنده هستند و آینههای بهکاررفته در آن، نشاندهنده وجوه مختلف هستیست».
شبنم قربانیخواه:
مرگ و زندگی تا بینهایت، مهمترین قانون دنیاست
شبم قربانیخواه بااشارهبهاینکه در این نمایشگاه اثری را با موضع مرگ و زندگی تا بینهایت ارائه کرده است، گفت: «درموردِ گالری زمین و زمان باید بگویم که زمان و بهویژه زمان تولد و مرگ، نظر مرا به خویش جلب کرد و این همان نقطه شروع و پایان زندگی موجودات است». وی باتأکیدبراینکه در دل هر مرگ، زندگی وجود دارد و این موضوع، بدانمعناست که تا زمانیکه زندگی بهوجود نیاید، مرگی صورت نمیگیرد، افزود: «مرگ و زندگی تا بینهایت، مهمترین قانون دنیاست». وی بااشارهبهاینکه هیچکس نمیداند اولین تولد از کجا آغاز شده و آخرین مرگ در کدام نقطه از زمین روی میدهد، ادامه داد: «نمادی که برای پیکره مفهومی خود انتخاب کردهام، فرشته مرگ بارداریست که با ابهت، تمامقد، سیاه و تاریک و با نقطه پایان است و درعینِحال نوری روشن در شکم خود، بهمفهومِ تولدی دوباره دارد».
پانیذ کاشانی:
انسان، اسیر زمان است
پانیذ کاشانی؛ از دیگر هنرمندان حاضر در این نمایشگاه بااشارهبهاینکه اثری را باعنوانِ «اسارت انسان در زمان» طراحی و تولید کرده است، گفت: «من برای این اثر، شعری از آیدا گرمابدری را انتخاب کردم و باتوجهبه این شعر، اثر خویش را رقم زدم». وی بااشارهبهاینکه این موضوع، مفهومی مشترک میان عموم آحاد بشر است و میتوان بهنوعی گفت که همه انسانها اسیر زمان هستند، افزود: «امروز، زمان و ساعت برای انسانها بسیار مهم شده و ازاینرو، حس کردم که میتوان بر روی این موضوع، آثار بسیاری رقم زد». این هنرمند جوان بااشارهبهاینکه تعداد طرحهای بسیاری را برای این مفهوم خلق کرده و درنهایت، به بهترین طرح رسیده است، ادامه داد: «در طرحهای متعدد، آلودگیها و آسیبهای زمین نیز مطرح شده است و سایر دانشجویان نیز روی این مفاهیم آثاری را خلق کردهاند؛ اما مهمترین موضوع جاری بهنظرم، اسارت فرد در زمان است».
غزل کریمی:
هنر باید هرکس را از هر قشر تحتِتأثیر قرار دهد
غزل کریمی بااشارهبهاینکه موضوع «زمین و زمان» در ابتدای راه برای او یک درس دانشگاهی بوده و امروز بهعنوانِ دغدغه یکعمر زندگی او مطرح شده است، عنوان کرد: «عاشقانه حیوانات و طبیعت را دوست دارم و در محیط زندگیام، تکتک عناصر درکنارِهم و زیر یک سقف زندگی میکنند». وی بااشارهبهاینکه تصمیم گرفته تا چشمان خود را ببندد و هرآنچه که حسش به او میگوید، انجام داد؛ حال هراندازه ساده و غیرحرفهای، افزود: «شاید اگر بهچشمِ حرفهای به این آثار نگاه شود، جای انتقاد بسیار زیادی داشته باشد و بسیار ساده و معمولی باشد اما میتوان گفت که هنرمند باید با هنر خویش، هرکس را از هر قشری؛ حتی برای چندثانیه تحتِتأثیر خویش قرار دهد».
رومینا کلانتری:
رنگ مشکی، نماد تکامل و پختگی در انسان است
رومینا کلانتری بااشارهبهاینکه اثر خویش را باتکیهبر الهاماتی که از نظریه تکامل داروین گرفته است، بهنمایش گذاشته، گفت: «این اثر را با استفاده از بوم، مانکن و رنگ و با رنگهای قرمز، سفید و طوسی بهسرانجام رساندم و درنهایت، از ابتدای سر تا پا به دو قسمت تقسیم شده که قسمت انسان ابتدایی با رنگ طوسی و قسمت انسان جدید با رنگ قرمز بهنمایش گذاشته شده است». وی درادامه بااشارهبهاینکه تلاش کرده تا نشان بدهد هرچه تکامل انسان بیشتر میشود، رنگها پختهتر میشوند، افزود: «میخواستم در این اثر نشان بدهم که هراندازه که انسان به کمال میرسد، رنگها نیز کمال مییابند و درنهایت، به رنگ مشکی میرسند که ازنظرِ من، نماد تکامل رنگهاست».
ساحل یوسفی:
هر سبزی بهمرورِزمان به خشکسالی میگراید
ساحل یوسفی بااشارهبهاینکه در این نمایشگاه اثری را پیرامون خشکسالی ارائه کرده است، گفت: «در این اثر، تلاش کردم تا باتکیهبر مانکن زن، از تمام ظرافتهای موجود در زن بهره گرفته و آنرا بهنمایش بگذارم». وی درادامه، نیمی از مانکن را شبیه کویر خشک و نیمی دیگر از آنرا سبز، دارای رنگولعاب و دارای آکواریومهای پرآب دانسته و افزود: «این موضوع، مستقیم؛ هم با زمینی که رو به خشکسالیست، ارتباط دارد و هم به زمان؛ چراکه هر سبزی ممکن است بهمرورِزمان به خشکی بگراید». وی بااشارهبهاینکه در این مانکن، زشتی خشکسالی بهشدت نمایان است، افزود: «تلاش کردم تا با ارائه این اثر بگویم که خشکسالی تاچهاندازه بر روی زشتی دنیا و جهان پیرامونی ما تأثیر دارد».