رفاقت پاپ و سنتی دقیقا اینجاست

رفاقت پاپ و سنتی دقیقا اینجاست
حاصل همکاری سینا سرلک و محسن چاووشی این روزها بارها و بارها توسط علاقه‌مندان به موسیقی شنیده شده و شاید بتوان آن را دقیقا رفاقت میان موسیقی سنتی و پاپ دانست. محسن چاووشی کرد تبار و سینا سرلک هم اهل الیگودرز لرستان است. خواندن قطعه‌ای به زبان کردی و لری بهانه‌ای برای همکاری چاووشی و سرلک بود. در قطعه «مینا» چاووشی و سرلک به نوعی بازگشت به اصالت‌های خود را داشتند؛ کاری که سرلک در بسیاری از آلبوم‌هایش انجام داده و بارها آهنگ‌هایی از موسیقی لری بختیاری خوانده است اما این کار برای چاووشی سابقه چندانی نداشت. به هر روی اصالت‌هایی که اشتراک‌های بسیاری از نظر موسیقی دارند، باعث خلق اثری به نام «مینا» شد که به نظر می‌رسد نقطه عطفی در موسیقی ایران باشد؛ شاید برای نخستین‌بار در موسیقی ما بود که یکی از شناخته ‌شده‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ در کنار یکی از خوانندگان مطرح موسیقی ایرانی قرار می‌گرفت. البته قصه این دو خواننده از نظر شهرت و محبوبیت متفاوت است. در روزهایی که چاووشی نخستین آهنگ‌هایش را خوانده بود، بسیاری او را به تقلید از فلان خواننده لُس‌آنجلسی (سیاوش قمیشی) متهم کردند. اما چاووشی محبوبیت اصلی را نه تنها پشت سر گذاشته که به نوعی در قله‌ی محبوبیت هم قرار دارد. از طرف دیگر سینا سرلک سال‌های زیادی در عرصه‌ی آواز ایرانی فعالیت کرده است. زمانی که 7 سال داشت برای یکی از سریال‌های تلویزیون قطعه‌ای بختیاری خواند. او از 12 سالگی شاگرد خصوصی محمدرضا شجریان بوده و تا کنون حدود 17 آلبوم را به صورت رسمی در بازار موسیقی منتشر کرده است. اما بی‌تعارف باید گفت که شهرت و محبوبیت سرلک نسبت به چاووشی قابل قیاس نیست که البته این نکته به علت تفاوت‌هایی که میان ژانر فعالیتِ این دو خواننده است، چندان دور از ذهن نیست. به هر روی موسیقی پاپ همان‌گونه که از نامش برمی‌آید برای عامه مردم است و موسیقی ایرانی بی‌شک مخاطبانی خاص‌تر دارد. اما امروز چاووشی و سرلک در کنار هم قرار گرفته‌اند تا به نوعی پاپ و سنتی هم‌صدا شوند. خوشبختانه همکاری این دو خواننده تنها به قطعه «مینا» محدود نشد و به تازگی قطعه «کجایی» را منتشر کرده‌اند. در قطعه «کجایی» دیگر خبری از ترانه‌های کردی و لری نیست. این بار ترانه را چاووشی سروده و این دو خواننده هر کدام به شکلی مناسب کارشان را انجام داده‌اند. در شنیدار نخست این قطعه شاید به نظر برسد که سرلک تنها وظیفه هم‌خوانی را دارد، اما به راستی با فضاسازی‌های او که حاصل تحریرهایی حساب شده است، «کجایی» در دل هر مخاطبی می‌نشیند. تنظیم این قطعه را چاووشی انجام داده و با هوشیار زیرکانه‌ای، آغاز قطعه را با فضایی ارکسترال پیش برده و این فضا را در تمام طول قطعه جاری کرده است. در دل این فضاسازی‌ها صدای خَش‌دارِ چاووشی به بهترین شکل، روایت فراق و دوری از معشوق یا همان «رفیق» را بیان کرده است. وقتی چاووشی از درد فراق می‌گوید، سرلک با تحریرهایش این درد را فریاد می‌زند. در ادامه هم قطعه را هم‌خوانی می‌کنند. شنونده‌ی «کجایی» در تمام طول قطعه با دو سبک متفاوت آواز خوانی روبه‌روست؛ سبک پاپیولار چاووشی که بسیار دلنشین است و سبک آواز خوانی سرلک که ریشه در موسیقی ایرانی دارد. در واقع این قطعه پیوندی است میان موسیقی ایرانی و موسیقی پاپ در بستر فضاسازی سازهای کلاسیک. همکاری سرلک و چاووشی را باید به فال نیک گرفت و آن را پیوندی میان موسیقی پاپ و ایرانی دانست و نسبت به حرف‌های برخی‌ها که از این همکاری چندان رضایتی ندارند هم بی‌توجه بود. در عین حال هم باید منتظر ماند و دید که آیا همکاری این دو خواننده باز هم ادامه خواهد داشت و باز هم قطعه‌هایی در پیوند میان موسیقی ایرانی و موسیقی پاپ خواهند خواند یا خیر.