کد خبر:
353904
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۲ يکشنبه ۷ آبان -
07:51
سخن مدیرمسئول
پایان‌نامه یا کپی‌نامه دانشگاهی؟!
پایان‌نامه‌های دانشگاهی در گذشته، درد‌نامه‌ای بود بس شیرین که دانشجو با مرارت بسیار و صرف ساعت‌های بی‌شمار در کتابخانه‌ها و دانشگاه‌های مختلف و حتی در کتابخانه مجلس، ساعت‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها صرف وقت می‌کرد که از درون این گنجینه‌های علمی، یادداشت‌برداری کند و با گردآوری مطالب بسیار، پایان‌نامه‌اش را روبه‌راه کند تا شاید مقبول نظر استاد راهنما بیفتد. بسیار بدیهی بود که وقتی یک فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد یا دکتری، زحمات فراوان کشیده اندوخته علمی خود را افزایش داده است و رتبه علمی او مورد‌تائید قرار گرفته است، این فرد مجهز به دانش بسیار در رشته تحصیلی خود، در وهله اوّل مفید به حال خود و سپس مفید به حال جامعه می‌شد. بماند اینکه پاره‌ای از استادان راهنما، آن‌قدر سخت می‌گرفتند که دیده شده، بعضی از دانشجویان وادار به ترک تحصیل و گذشتن از خیر پایان‌نامه می‌شدند؛ ولی به‌راستی این روزها تهیه پایان‌نامه و ارزش آن را می‌توان با گذشته مقایسه کرد؟ به‌یقین پاسخ منفی‌ست. وقتی در خیابان انقلاب از چهارراه‌ولیعصر تا میدان انقلاب و حتی تا اوایل خیابان آزادی، دست‌نوشته‌هایی بر سر‌در بعضی از کتابفروشی‌ها خودنمایی می‌کند که حکایت از تهیه، فروش و همکاری در تهیه پایان‌نامه دارد که قدیمی‌هایی امثال من نویسنده به‌سختی می‌توانم باور کنم که ادامه تحصیل در کارشناسی ارشد و دکتری و حتی فوق دکتری، سختی و مشکلات گذشته را ندارد و کافی‌ست که دانشجو، بضاعت مالی کافی داشته باشد که در دانشگاه‌های دولتی، غیرانتفاعی، آزاد اسلامی و دوره‌های غیر‌حضوری پیام‌نور اراده ادامه تحصیل کند تا با تلاش نه‌چندان زیاد ثبت‌نام کرده و وارد دانشگاه شود؛ آنگاه با هر جان‌کندنی دریافت مدرک کند و تازه باید به فکر چاپ مقاله در یک نشریه علمی خارجی و داخلی مورد‌تأیید وزارت علوم باشد تا خوان آخرین را هم از سر راه بردارد. باز درگذشته پاره‌ای‌از‌اوقات فارغ‌التحصیل تا یکی، دوسال باید در نوبت چاپ مقاله پایان‌نامه وقت سپری می‌کرد تا این خوان بسیار سخت را که برای انتشار مقاله در مطبوعات خارجی ۲0۰ تا ۱۰۰۰دلار باید پرداخت می‌شد و این پرداخت، شرط چاپ تعیین می‌شد را بگذراند تا در دانشگاه از‌این‌به‌بعد کارشناس‌‌ارشد یا دکتری بخوانند و تا بتواند از مزایای این مدرک جدید بهره‌برداری کند که در اصطلاح قدیمی‌ها هرکسی طاووس خواهد باید جور هندوستان بکشد! اگر این مورد چاپ را برای این روزها مد‌نظر قرار بدهیم، در‌مقایسه‌با گذشته آن‌قدر تعداد نشریات علمی خارجی افزایش پیدا کرده که اگر شناخت کافی از کشور محل چاپ نشریه داشته باشند، چاپ آن بسیار ساده و راحت‌تر از گذشته است. حال در‌نظر بگیریم که با همگانی شدن استفاده از هوش مصنوعی چقدر ساده‌تر می‌توان، به پایان‌نامه دست پیدا کرد و این آخرین خوان محکم هم به‌راحتی قابل رد شدن است؛ کافی‌ست به نشریات علمی فراتر از آسیا و اروپا و آمریکا، حتی سراغ کشورهای آفریقایی رفت و نشریات آنان را بررسی کرد و متأسفانه نباید از یاد برد که کوتاه‌تر شدن پروسه زمان چاپ، نسبت مستقیم با دریافت هزینه دلاری آن دارد؛ تا‌جایی‌که به‌جای یک‌سال و دوسال در نوبت بودن چاپ، می‌توان با یک تا دوماه صرف وقت و با پرداخت هزینه چاپ موفق به عبور از این خوان آخرین شد. اینک ما مانده‌ایم و ارزشیابی وزارت علوم، وزارت بهداشت‌ودرمان و آموزش پزشکی کشورمان که برای یکسان‌سازی و تسهیلات برای همگان و حل مشکلات چاپ بدون صرف هزینه دلاری، چه اقدام مؤثری می‌تواند معمول کند تا اولاً شاهد نباشیم که پایان‌نامه‌ها به‌صورت کپی‌نامه‌ها دربیاید و درثانی فارغ‌التحصیلانی که بضاعت مالی مناسب دارند، در قیاس با افراد عمومی متوسط بضاعت زودتر فارغ‌التحصیل نشوند تا از این بضاعت بالای مالی، موجبات تضییع حقوق عامه فارغ‌التحصیلان نشود که به‌نظر می‌رسد، صدور مجوز نشریه علمی پژوهشی با همکاری وزارت علوم و بهداشت با وزارت فرهنگ‌و‌ارشاد اسلامی، یک راه جلوگیری از هرج‌و‌مرج چاپ مقالات است. امیدواریم هر‌چه‌زودتر به این مهم نائل شویم.