«فتح ماه» به‌روایت پنج کشور پیشتاز

با وجود بروز مشکلی مهم دررابطه‌با سلول خورشیدی؛ «کاوشگر هوشمند برای بررسی ماه (SLIM)» متعلق به «آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن (JAXA)» یک فرود موفق نرم روی ماه را به‌تازگی به‌پایان رساند؛ و همان‌طور‌که این داده‌نما نشان می‌دهد: «ژاپن» را به فهرست پنج کشوری اضافه کرد که موفق به پیاده‌سازیِ «فرود نرم روی ماه» شده‌اند. البته مشکل تأمین انرژی باعث شد JAXA باتری فرودگر را قطع کند؛ که در بیانیه‌ای دراین‌باره توضیح داد: «در‌حال‌حاضر برای بازسازی آماده می‌شویم!» این رخداد قابل‌تأمل بعد‌از‌آنکه «چاندرایان-3» که در ماه اوت سال 2023 بر ماه فرود آمد و «هند» را به چهارمین کشوری تبدیل کرد که با‌موفقیت یک فضاپیما را بر سطح ماه فرود آورد، ماجرای سفر به ماه را باردیگر به سوژه‌ای داغ تبدیل کرد. «چاندرایان-3»، اولین فرودگر بومیِ «هند» بود که به بخش بکرِ «قطب جنوب ماه» رسید و دومین پیروزیِ «سازمان پژوهش‌های فضایی هند (ISRO)» در شناساییِ «ماه» را رقم زد. مأموریت اول مربوط به «چاندرایان-1» بود که پس از 312‌روز گردش دوُر ماه، یک‌فروند کاوشگر را در نوامبر 2008 مستقر کرد. ماجرای «فرود نرم روی ماه» به 14 سپتامبر 1959 برمی‌گردد که فضاپیمای «لونا 2» از «اتحاد جماهیر شوروی» به‌عنوان اولین جسم انسان‌ساز توانست با سطح ماه برخورد کُنَد. پس از چنین دستاوردِ مهمی، آن‌ها نظرگاهِ خود را در کاوشگری تغییر داده و نهایتاً در سال 1966 «اتحاد جماهیر شوروی» به اولین کشوری تبدیل شد که «فرود نرم روی ماه» را باموفقیت انجام داد. چندماه‌بعدش، «نقشه‌بردار 1» (نخستین سطح‌نشین بدون ‌خدمه ناسا) «فرود نرم ماه» را برای «ایالات‌متحده» عملی کرد؛ اقدامی که راه را برای مأموریت‌های سرنشین‌دار «آپولو» هموار کرد و در‌نهایت، «نیل آرمسترانگ» و «باز آلدرین» اولین انسان‌هایی شدند که پا بر سطح این جرمِ آسمانی گذاشتند. درواقع، علیرغم تسلط اولیه روس‌ها در مسابقه فضایی؛ «ایالات‌متحده» همچنان تا‌به‌امروز تنها کشوری‌ست که «انسان» را با‌موفقیت (و چندبار) بر روی ماه فرود آورده است. در دسامبر سال 2018 نیز «چین» به اولین کشوری تبدیل شد که یک فضاپیما (ماه‌نورد یوتو-2 در مأموریت چانگ‌ای 4) را در سمت «تاریک» ماه فرود آورد.