نوجوانان، جوانان و تابستان

هرسال با آغاز امتحانات نیمسال دوم، می‌توان بوی تعطیلات سه‌ماهه تابستانی را حس کرد؛ یعنی حدود ۱۵ تا ۲۰‌میلیون دانش‌آموز و دانشجو، فراغ‌بال‌گونه، از صبحگاهان تا پاسی‌از‌شب، اوقات برای آنان در حکم فراغت است که دیگر نه درسی وجود دارد و نه تکالیف آن. در تمام‌روز بیکاری‌ست و بس و این اوقاتی‌ست که باید دولت، وزرا، اولیاء، منزل، اولیای آموزشی تا دیر نشده برای جلوگیری از هدررفت این‌همه ایام تعطیلی، برای پر کردن آن برنامه‌ریزی کنند و بدین‌طریق از هرز‌رفتن این جمعیت میلیونی جلوگیری کنند که خدای‌ناکرده، به کافه‌های زیرزمینی و تفریحات ناسالم و در رأس آن اعتیاد کشیده نشوند؛ چون براساس سابقه از سال‌های دور به‌خصوص نوجوانان اوقات فراغت خود را در کافه‌های زیرزمینی و آنجائی که آزادانه قلیان و نظایر آن به‌وفور یافت می‌شود و هر آیینه این قشر ممکن است به‌سوی راه‌های ناصواب غش کنند. وظایف همگی بزرگان توجه ویژه به این امر و پر کردن این اوقات است که در وهله اوّل ورزش و فعالیت‌های بدنی باید به‌عنوان پر کردن اوقات فراغت در نظر گرفته بشود که به‌نظر می‌رسد، ورزش جاذبه بسیار قوی بوده و می‌تواند، این اوقات را پر کند؛ امّا لازم است، درمورد کلاس‌های ورزشی، دقّت کامل شود که دانش‌آموزان، در طی این کلاس‌های ورزشی بهره لازم هم ببرند، نه اینکه صرفاً، پر کردن اوقات فراغت هدف باشد، بلکه هدف وسیله‌ای برای رسیدن به مقصود بشود، متأسفانه مدت‌های زیادی است که در تابستان‌ها، کلاس‌های متعددی با نام آموزش تشکیل می‌شود که ناظر اصلی این رده‌ها یعنی وزارت ورزش‌وجوانان، تاکنون در این مورد موفّق نبوده است و شاید هم با حجم زیادی که برای مثال در گوشه و کنار تهران برای ورزش تابستانی تشکیل می‌شود، نیاز به هزاران بازرسی و کنترل‌کننده داشته باشد که ادارات کل تربیت‌بدنی، پتانسیل لازم را برای این مقصود در اختیار نداشته باشند؛ ازسوی‌دیگر وجود این‌همه کلاس و کانون با شهریه‌های سرشار و بدون حساب‌وکتاب، پاره‌ای‌ازاوقات صرفاً دریافت شهریه مقصود و منظور است وگرنه کلاس‌ها کارآیی و کیفیت مطلوب نداشته و ندارد، همچنین باید اماکن ورزشی مربوط به وزارتخانه‌ها، شهرداری، وزارت ورزش، آموزش‌وپرورش و دانشگاه با برنامه‌ریزی دقیق و دریافت شهریه‌ای نه‌چندان زیاد در امر این کار خیرخواهانه مشارکت مستمر داشته باشند، به‌ویژه درمورد کلاس‌های آموزش فوتبال که متأسفانه اغلب آنان با شهریه‌های بسیار گزاف و با جلب‌نظر خانواده‌ها و برخورداری از بازیکنان مطرح فوتبال کشور، مبادرت به ثبت‌نام می‌کنند که هیچ سازمانی بر کار اینان نظارت جدی ندارند و لذا در کلاس‌هایی که به این منظور تشکیل می‌دهند، صدها نفر درطول دوساعت کلاس شرکت دارند که فقط به خاطر تبلیغات فراوان، عملاً به‌صورت دکانی درآمدزا و با کمترین بهره و با برخورداری از بیشترین استفاده‌ مادی ادامه کار می‌دهند و بالاخره استخرهای موجود در کشور و به‌خصوص در تهران که وابسته به وزارت ورزش، ورزش کارگری، آموزش‌وپرورش و مجموعه‌های ورزشی خصوصی، معمولاً در تابستان‌ها از جنبه درآمدزایی، به‌هر‌میزان که بخواهند شهریه دریافت می‌کنند؛ تاجایی‌که طبقات ضعیف جامعه عملاً شانسی برای رفتن به استخر نداشته و لذا حتّی توانایی پرداخت شهریه عادی برای استخر و کانون‌های ورزشی مدارس را نیز ندارند که امیدواریم تدبیری اندیشه شود تا همگان از این امکانات برخوردار بشوند.