گم‌شدن در ساعت

هر‌چه فکر می‌کنم، عدم‌تغییر ساعت در دو فصل بهار و پائیز که جهان به‌شکل یکپارچه و با اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق آن را پذیرفته و سال‌های زیادی‌ست به آن عمل می‌کنند، به‌چه‌علت در کشور ما صورت گرفته و با تغییر ساعت مخالفت شده است؟ به نتیجه‌ای نمی‌رسم و این مخالفت شاید به‌نوعی تضاد با روز و شب و گردش کره زمین باشد؛ چراکه حتی اگر مخالفت با گردش وضعی و انتقالی هم باشد، کره زمین و گردش آن و توجه به خورشید و ماه این روزها در جهان امری تحقیقی،‌تجربی شده است که صرفاً شاید، جهت صرفه‌جویی در مصرف انرژی باشد. هر‌چه باشد به‌نظر می‌رسد که به امری ثابت و غیرقابل‌تغییر شده است؛ اما چرا در کشور ما به‌ویژه در مجلس شورای اسلامی، با مدلی که در جهان رایج است مخالف شده است و جلو و عقب کشیدن ساعت را در دو فصل سال غیرضروری دانسته‌اند؟ در‌صورتی‌که می‌توانیم بسیاری از تجربیات جهانی را باور داشته باشیم که به‌اصطلاح در زمان یا ساعت گم نشویم. القصه از روز شنبه ساعت کار ادارات و نهادها و به‌تبع‌آن مراکز آموزشی، به‌جای ساعت 8 صبح باید 6 صبح آغاز‌به‌کار کنند که عملاً نشان داد بسیاری از مردم در این ساعت گم‌شده‌اند! شاید مراد از عدم‌تغییر ساعت، به‌رغم نمایندگان مردم در خانه ملت، نوعی دهن‌کجی بوده باشد که یعنی ما خود، هر کاری را صلاح بدانیم آن کنیم و به جهان توجهی نداریم. اگر با این نیت چنین کرده باشیم، راه به خطا رفته‌ایم؛ چرا‌که بسیاری از کارگران و کارکنان دولت، ساکن شهرک‌های اقماری هستند که به‌علت گرانی مسکن، شهر‌نشینی را به‌اجبار ترک کرده و حاشیه‌نشین شده‌اند؛ یعنی اختلال جدی در ساعت خواب و ساعت کار ایجاد کرده‌ایم یا حتی در کلان‌شهر تهران که فاصله مسافت شمال تا جنوب آن یا شرق و غرب آن به 50‌کیلومترمی‌رسد، در این ساعت آیا تمامی وسایل‌نقلیه عمومی و خصوصی آماده‌به‌کار می‌شوند؟ به‌یقین اگر منصفانه قضاوت کنیم، پاسخ منفی‌ست. درمورد مشاغل، کارگاه‌های صنعتی که معمولاً با تهران یکی، دو ساعت برای رفت‌و‌آمد زمان لازم است، فرد شاغل در این کارگاه‌ها باید ساعت چهار صبح بیدار شده تا به‌موقع به سر کار حاضر باشد. آیا تصمیم‌گیران و مصوب‌کنندگان این تغییر حالت دقت کرده‌اند که از ساعت 4 صبح بسیاری از منازل باید چراغ‌ها را روشن کنند و در ساعتی که قبلاً همه در خواب بودند و مصرف انرژی در حداقل ممکن صورت می‌گرفت، از آغازین ساعت بامدادان این تغییر کاری، چه میزان انرژی را هدر داده‌ایم‌؟ از همه این‌ها گذشته، ساعت خواب اعضای خانواده به جهت حضور شاغلان در خانه با این مورد کاملاً به هم می‌ریزد. اگر فرض کنیم این تغییرات صرفاً برای ساعت آغاز‌به‌کار و ساعت 13 باشد، یعنی در اوج گرما که خانواده‌ها مجبور می‌شوند در این ساعت در منازل از انرژی استفاده کنند، یعنی از ساعت 13 تا 17 مصرف انرژی در حداکثر امکان جریان دارد؛ حال‌آنکه خانواده‌ها، سعی می‌کردند تا ساعت 3 و 4 که اعضای خانواده در منزل هستند، از وسایل خنک‌کننده استفاده کنند. دراین‌مورد باز شاید کسبه حاضر به تغییر ساعت کار نشوند و چون سال‌های زیادی عادت کرده‌اند که شروع کار روزانه را از ساعت 9 صبح اجرایی بدانند، این عادت دیرینه را ترک نکنند و بر روال سابق آغاز و پایان کارشان را ادامه دهند؛ لذا با‌توجه‌به جمیع محاسبات، در جهان تغییر ساعت در دو فصل، تجربه شده و یک تصمیم سراسری یا جهانی شده است و ای‌کاش نمایندگان محترم مجلس در‌این‌مورد، دست از لجاجت برداشته و مجدداً همراه و هم‌زمان با مردم دنیا، تصمیم‌های اصولی و منطقی بگیرند. ان‌شاءالله.