شهردار تهران در اولین نشست خبری:
دولت ۱۰هزارمیلیارد به شهرداری بدهکار است
بیبیزهرا موسوی
شهردار تهران درمورد میزان بدهی 10هزارمیلیاردی دولت به شهرداری و انکار اینرقم ازسوی شهردار گفت: «نگفتهام که دولت به شهرداری بدهی ندارد؛ البته بعیداستکه امسال، دولت پولی به شهرداری بدهد». محمدعلی نجفی در اولین نشست خبری گفت: «شهر ما، درکنار همه زیباییها و ظرفیتهای بیمانندش، معرفی تهدیدهایی قرار دارد که ایجاب میکند وضعیت زیستپذیری و پایداری و آسایش و آرامش روحی و اجتماعی آنرا بهصورت مستمر مورد ارزیابی قرار دهیم. سیاستهای شهری در چنددهه اخیر، ازیکسو به افزایش داشتهها و امکانات شهری منجر شده و ازسوی دیگر، زیستپذیری و پایداری آنرا کاهش داده است». وی افزود: «باآنکه دستاوردهایی داشتهایم، برای نمونه درزمینه حملونقل عمومی یا وضعیت معابر و راههای شهری؛ ولی کیفیت محیط اجتماعی و محیط زیست شهری با منبع تأمین منابع مالی مورد نیاز شهر در وضعیت مطلوبی نیست. سیاستهای شهری طی دهههای متمادی عمدتا معطوف به اداره روزمره شهر بوده و به آینده شهر، کمتر اعتناء داشته است؛ درنتیجه، در ارتقای زیستپذیری و پایداری شهری موفقیت چندانی نداشته است. امروز در وضعیتی قرار داریم که ادامه سیاستهای قبلی ممکن نیست». نجفی گفت: «داراییها و منابع شهر تا حداکثر ممکن مورد بهرهبرداری قرار گرفته است. فضاهای شهری فروخته شدهاند. منابع آب شهر برای رشد آتی شهر کفایت ندارند. درکنار آن، نابرابری فضایی و اجتماعی درحال گسترش است. شهر دربرابر حوادث طبیعی آسیبپذیر است. آسیبهای اجتماعی روبهگسترش است و... تنشهای حاصل ازاینپدیدهها در سطح فردی و روابط بین شهروندان و بهصورت روزمره خودرا آشکار میکند». شهردار تهران افزود: «سیاستهای شهری کنونی قادر به حل اینمشکلات نیست. زمان بازنگری دراینسیاستها فرا رسیده است. شکلدادن به آینده شهر بدون ارزیابی سیاستها میسر نیست. ما به ایدههایی برای شهر آینده نیاز داریم و این، جز ازطریق گفتوگوی عمومی و فراگیر بهدست نمیآید». وی گفت: «نقد و ارزیابی سیاستهای شهری را باید از ارزیابی مدیران شهری جدا کرد. مشکل ما، در ارزیابی سیاستهای شهری ایناستکه بهآن جنبههای شخصی داده میشود. متأسفانه فضای سیاسی کشورهم این گرایش را تشدید میکند که نقد سیاستهای شهری را به نقد مدیران گذشته تقلیل دهد». نجفی گفت: «نقد مدیریت شهری، هویتی شده است و این، امکان نقد و تغییر سیاستها را دشوار ساخته است. تصور اینکه اگر اینفرد یا آنفرد بیاید، با اینجناح یا آنجناح بیاید، شهر دچار مشکل یا مشکلات بهتمامی حل میشود، تصور واقعبینانهای نیست». وی ادامه داد: «ما بهعلت هویتیشدن سیاست ازجمله درحوزه نقد وضعیت شهر نتوانستهایم به مفهوم مصلحت شهر نزدیک شویم. مصلحت شهر، مفهومی معادل منافع ملی در سطح کشور است».